راستی قسم به حرکت که انسان ماندگار است. قسم به رفتن که انسان راکد است.
و این رکود و ماندگاری در همه جا نیست، که فقط در برابر خداوند هستی و ربّ الارباب است؛ إنّ الإنسانَ لِرَبّه لَکَنود. انسان در برابر خداوندش سرکش است با اینکه او به شهادت رسیده است؛ و إنّه علی ذلک لَشَهید.
با اینکه می بیند تمامی حرکت ها تا او ادامه دارند و تمامی هستی برای او بی آرامند و می بیند خودش هم برای دیگران آرامی ندارد، که دلش از عشق سرشار است؛ وإنّه لِحُبِّ الخَیرِ لَشَدید.
انسان با این همه ماندگار است. مرگ بر او چقدر ناسپاس است؛ قُتِلَ الإنسانُ ما أکفَرَه (17عبس).
[ نظرات / امتیازها ]