این آیه مقول قول عزیز است، یعنى عزیز بعد از آنکه به نفع یوسف و علیه همسرش داورى نمود به یوسف دستور داد که از این قضیه اعراض کند، و به همسرش دستور داد تا از خطا و گناهى که کرده استغفار نماید.
پس اینکه گفت: ‏«یُوسُفُ أَعْرِضْ عَنْ هذا» اشاره است به پیشامدى که کرد، و یوسف را زنهار داد که قضیه را نادیده گرفته به احدى نگوید و آن را فاش نسازد. و از آیات قرآنى هم بر نمى‏آید که یوسف به کسى گفته باشد، و جز این هم از او انتظار نمى‏رفت، هم چنان که مى‏بینیم در برخورد با عزیز اسمى از داستان مراوده نبرد، تا آنکه خود زلیخا او را متهم کرد و او هم ناچار شد حق مطلب را بیان کند.
ولى آیا داستانى که از مدتها پیش هم چنان ادامه داشته مخفى مى‏ماند؟ و آن عشق سوزان زلیخا که خواب و خوراک را از او سلب و طاقتش را طاق نموده مکتوم مى‏شود؟ آرى داستانى که مکرر اتفاق افتاده (و یک بارش را عزیز دیده) و گرنه زنان اشرافى مصر بارها نظایرش را دیده‏اند، هم چنان که از گفتار آنان که گفتند: ‏«امْرَأَتُ الْعَزِیزِ تُراوِدُ فَتاها عَنْ نَفْسِهِ قَدْ شَغَفَها حُبًّا»- و به زودى توضیحش خواهد آمد- استفاده مى‏شود، و معقول نیست مخفى و مستور بماند.
و اینکه به همسرش گفت: ‏«وَ اسْتَغْفِرِی لِذَنْبِکِ إِنَّکِ کُنْتِ مِنَ الْخاطِئِینَ» گناه را براى او اثبات نموده و دستور داد که از خداى خود به خاطر این گناه طلب مغفرت کند، چون او با این عمل از اهل خطا شد، و به همین جهت فرمود از ‏«خاطئین» و نفرمود از ‏«خاطئات».
و بطورى که از سیاق برمى‏آید اینها همه کلام عزیز است، نه کلام شاهد، چون کار شاهد حکم کردن و داورى نمودن نیست بلکه کار عزیز است.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]