(و یقول الذین کفروا لولا انزل علیه ایه من ربه قل ان الله یضل من یشاءو یهدی الیه من اناب ):(و کسانی که کفر ورزیدند می گویند: چرا بر او معجزه ای از طرف پروردگارش نازل نمی شود، بگو خدا هر که را بخواهد گمراه می کند وهر که بسوی او باز آید او را هدایت می نماید)، کفار، قرآن کریم را آیت و معجزه به حساب نمی آوردند و می گفتند، چرا بر پیامبر(ص ) معجزه ای نازل نمی شود تاما بوسیله آن هدایت شویم و خداوند به پیامبر خود دستور می دهد که در جواب آنان بگوید که هدایت مستند به معجزه نیست تا نزول آن باعث هدایت شود،بلکه هدایت مستند به خداست و او هر کس را بخواهد هدایت و هر که رابخواهد گمراه می کند، اما این خواست خدا بدون حساب و از روی گزاف نیست ، بلکه خدا کسی را هدایت می کند که خود او در مسیر زندگیش بسوی خدابازگشت کند و کسی را گمراه می سازد که از او روی گردان باشد و بسوی اورجوع نکند و این سنت جاری الهی است که براساس نظامی متقن و خلل ناپذیراستوار می باشد. [ نظرات / امتیازها ]

از آنجا که در این سوره بسیارى از بحثها پیرامون توحید و معاد و رسالت پیامبر صلّى اللّه علیه و آله است، این آیه بار دیگر به سراغ مسأله دعوت پیامبر اسلام مى‏رود و یکى از ایرادات منکران لجوج را بیان کرده، مى‏گوید: «و کافران مى‏گویند:

چرا معجزه‏اى از سوى پروردگارش بر او نازل نشده است» (وَ یَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ).

آنها انتظار دارند که پیامبر به صورت یک «خارق العاده‏گر» در گوشه‏اى بنشیند و هر یک از آنها از در وارد شوند، و هر معجزه‏اى مایل هستند پیشنهاد کنند او هم بلافاصله به آنها ارائه دهد، و تازه آنها اگر مایل نبودند ایمان نیاورند! قرآن در پاسخ آنها مى‏گوید: اى پیامبر! به اینها «بگو: که خداوند هر که را بخواهد گمراه مى‏کند و هر کس که به سوى او باز گردد مشمول هدایتش قرار مى‏دهد» (قُلْ إِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَنْ یَشاءُ وَ یَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ أَنابَ).

اشاره به این که کمبود شما از ناحیه اعجاز نیست، بلکه کمبود شما از درون وجود خودتان است، لجاجتها، تعصبها، جهالتها، و گناهانى که سد راه توفیق مى‏شود مانع از ایمان شماست.

جمال یار ندارد نقاب و پرده ولى غبار ره بنشان تا نظر توانى کرد.
[ نظرات / امتیازها ]

وَ یَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَنْ یَشاءُ وَ یَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ أَنابَ «27»
وَ یَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا: و مى‌گویند آنانکه کافر شدند. لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ‌: (لو لا تحضیضیه بمعنى هلّا) چرا نازل نمى‌شود بر حضرت محمد صلّى اللّه علیه و آله و سلم معجزه و آیتى و علامتى از جانب پروردگارش که دلیل صدق او باشد در دعوى نبوت. مراد آیات مقترحه بود که آنها مى‌خواستند و الا معجزات بیشمار از آن حضرت صادر شد.
قُلْ إِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَنْ یَشاءُ: خداى تعالى فرمود بگو اى پیغمبر به آنها بتحقیق حق تعالى وا مى‌گذارد و خذلان مى‌کند به سبب فرط عناد و انکار و لجاج هرکه را خواهد به سبب عقوبت.
2- از راه بهشت بگرداند به جهت توغل در کفر با وجود معرفت او به حقیقت اسلام و قرآن.
3- حکم به ضلالت فرماید هرکه را خواهد بر سبیل عقوبت از بندگان به سبب سوء اختیار ایشان کفر را بر ایمان و طغیان را بر شکران.
وَ یَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ أَنابَ‌: و راه نماید بوسیله الطاف به ثواب خود آنان را که باز گردند بسوى درگاه او به طاعت به حسن اختیار خود بدون جبر و اضطرار. و این لطف نسبت به عموم مى‌باشد منتها اقبال مؤمن او را نزدیک، و اعراض کافر او را دور نمود، لذا اول را توفیق، و ثانى را تبعید شامل شد.
تنبیه: این مطلب محقق است که ارسال رسل و انزال کتب، تکلیف را ثابت و اختیار را مبرهن سازد که بندگان در قبول ایمان و کفر و هدایت و ضلالت و طاعت و معصیت مختارند. بنابراین معنى اضلال به معنى هلاکت، و چون به خداى تعالى نسبت داده شود، مراد عذاب و عقاب مى‌باشد، یعنى عذاب و عقاب‌فرماید کفار را به سبب آنکه گمراه هستند از طریق حق، زیرا اگر خداى تعالى موجب گمراهى کافر و در آخرت به سبب کفر، او را معذب سازد، هرآینه ظلم، و ساحت کبریائى منزه است از آن؛ زیرا فرمود: «وَ مَا اللَّهُ یُرِیدُ ظُلْماً لِلْعِبادِ» و در وصف قیامت فرموده‌ «لا ظُلْمَ الْیَوْمَ».
و ایضا- اگر سبب گمراهى از جانب او بودى، دیگر نسبت به غیر ندادى، چنانچه در باره فرعون فرمود: «وَ أَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ» و در باره شیطان فرموده‌ «وَ لَقَدْ أَضَلَّ مِنْکُمْ جِبِلًّا کَثِیراً».
و اما هدایت مرجع تمام معانى آن به دو معنى است: یکى ارشاد، و دیگر لطف؛ و هر دو عام است تمام مکلفان را از کافر و مؤمن و مطیع و عاصى، زیرا الطاف الهى از اعطاء عقل و نصب ادله و ارشاد به ارسال رسل و انزال کتب، تمام نسبت به کافر و مؤمن به تساوى باشد، منتها کافر و عاصى خود به سوء اختیار کفر و عصیان را مرتکب شوند، لا جرم وبال و نکال و عذاب و عقاب بر آنها طارى گردد. [ نظرات / امتیازها ]

وَ یَقُول‌ُ الَّذِین‌َ کَفَرُوا لَو لا أُنزِل‌َ عَلَیه‌ِ آیَةٌ مِن‌ رَبِّه‌ِ قُل‌ إِن‌َّ اللّه‌َ یُضِل‌ُّ مَن‌ یَشاءُ وَ یَهدِی‌ إِلَیه‌ِ مَن‌ أَناب‌َ «27»
و میگویند کسانی‌ ‌که‌ کافر شدند چرا نازل‌ نمیشود ‌بر‌ ‌او‌ آیة ‌که‌ ‌ما طلب‌ میکنیم‌ ‌از‌ ‌او‌ ‌از‌ پروردگارش‌ بگو بدرستی‌ ‌که‌ خداوند گمراه‌ میکند ‌هر‌ ‌که‌ ‌را‌ بخواهد و هدایت‌ میکند بسوی‌ ‌خود‌ کسی‌ ‌را‌ ‌که‌ بازگشت‌ کند.
وَ یَقُول‌ُ الَّذِین‌َ کَفَرُوا لَو لا أُنزِل‌َ عَلَیه‌ِ آیَةٌ مِن‌ رَبِّه‌ِ آیات‌ و معجزاتی‌ ‌که‌ اقتراح‌ میکردند چیزهایی‌ ‌بود‌ ‌که‌ ‌در‌ آیات‌ اشاره‌ فرموده‌ مثل‌ وَ قالُوا لَن‌ نُؤمِن‌َ لَک‌َ حَتّی‌ تَفجُرَ لَنا مِن‌َ الأَرض‌ِ یَنبُوعاً أَو تَکُون‌َ لَک‌َ جَنَّةٌ مِن‌ نَخِیل‌ٍ وَ عِنَب‌ٍ فَتُفَجِّرَ الأَنهارَ خِلالَها تَفجِیراً أَو تُسقِطَ السَّماءَ کَما زَعَمت‌َ عَلَینا کِسَفاً أَو تَأتِی‌َ بِاللّه‌ِ وَ المَلائِکَةِ قَبِیلًا أَو یَکُون‌َ لَک‌َ بَیت‌ٌ مِن‌ زُخرُف‌ٍ أَو تَرقی‌ فِی‌ السَّماءِ وَ لَن‌ نُؤمِن‌َ لِرُقِیِّک‌َ حَتّی‌تُنَزِّل‌َ عَلَینا کِتاباً نَقرَؤُه‌ُ اسراء ‌آیه‌ 92 ‌الی‌ 95 و مکرر گفته‌ایم‌ ‌که‌ معجزه‌ ملعبه‌ کفار نباید ‌باشد‌ همین‌ اندازه‌ ‌که‌ حجت‌ تمام‌ شود و راه‌ عذر بسته‌ شود کافی‌ ‌است‌.
قُل‌ إِن‌َّ اللّه‌َ یُضِل‌ُّ مَن‌ یَشاءُ مکرر گفته‌ایم‌ ‌که‌ اضلال‌ الهی‌ اینست‌ ‌که‌ چون‌ بنده‌ مخالفت‌ کرد و ‌از‌ قابلیت‌ هدایت‌ افتاد و قساوت‌ قلب‌ پیدا کرد و سیاه‌ دل‌ شد و امید هدایت‌ دراز نیست‌ خداوند ‌او‌ ‌را‌ رها میکند و ‌از‌ ‌خود‌ دور میکند و دست‌ لطف‌ و عنایت‌ ‌را‌ ‌از‌ سر ‌او‌ ‌بر‌ میدارد و ‌از‌ رحمت‌ ‌خود‌ مأیوس‌ میفرماید.
وَ یَهدِی‌ إِلَیه‌ِ مَن‌ أَناب‌َ انابه‌ رجوع‌ ‌است‌ ‌از‌ کفر و شرک‌ و ضلالت‌ بایمان‌ ‌از‌ فسق‌ و فجور و فحشاء باطاعت‌ و عبادت‌ ‌از‌ توجه‌ بغیر ‌خدا‌ و توبه‌ و پشیمانی‌ ‌از‌ کرده‌های‌ گذشته‌ و هدایت‌ خداوند توفیق‌ و الهامات‌ ملائکه‌ ‌در‌ قلوب‌ ‌آنها‌ و سهولت‌ اسباب‌ هدایت‌ و القاء میل‌ و رغبت‌ بعبادت‌ و بندگی‌ و ‌غیر‌ اینها [ نظرات / امتیازها ]

وَ یَقُولُ اَلَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ لاٰ أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّ اَللّٰهَ یُضِلُّ مَنْ یَشٰاءُ وَ یَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ أَنٰابَ کفار این سخن را از روى بى اعتنایى بقران مى گفتند، آن گاه مى خواستند عذر آورده و خود را به کنار بکشند و منظورشان آن نبود که ما واقعا مى خواهیم ایمان بیاوریم ولى قرآن ما را قانع نمى کند اما لازم بود عذرشان بهر تقدیر قطع شود، لذا در جواب آمده: هدایت و ضلالت دست خداست اگر معجزه هم عوض شود به شما سودى نخواهد بخشید چون خدا فقط کسى را هدایت مى کند که به سوى او برگردد و به فکر هدایت شدن باشد و به حکم وَ مَنْ یُضْلِلِ اَللّٰهُ فَمٰا لَهُ مِنْ هٰادٍ آن گاه که خدا روى علل و عنادتان بخواهد اضلال کند دیگر معجزه اثرى نخواهد داشت لفظ «یشاء» حاکى از علل ضلالت است و گرنه خدا با کسى غرض ندارد کَذٰلِکَ یُضِلُّ اَللّٰهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتٰابٌ غافر 34 لفظ «من اناب» نشان مى دهد که مشیت خدا یک مشیت بدون علت و گزاف نیست و نیز نشان مى دهد که مراد از «من یشاء» کسى است که به سوى خدا برنگردد [ نظرات / امتیازها ]

وَ یَقُولُ اَلَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ لاٰ أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّ اَللّٰهَ یُضِلُّ مَنْ یَشٰاءُ وَ یَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ أَنٰابَ مقول قول کافرین است که برسول مى گفتند چرا بر محمد صلّى اللّه علیه و آله و سلّم آیت یعنى معجزه اى مثل معجزات پیمبران دیگر موسى(ع)و عیسى(ع)نازل نگردیده آیه خطاب به رسولش مى نماید که به اینها بگو خدا هرکس را بخواهد گمراه مى گرداند و کسانى را که بسوى او بازگشت نموده هدایت مى نماید آیه ارشاد به این است که آنهائى که در راه اطاعت نبودند و مطیع پیمبران نگردیدند خدا آنها را گمراه مى گرداند یعنى آنان را هدایت نمى کند وقتى هدایت حق تعالى به آنها نرسید گمراه مى گردند این است که فرموده هدایت مى کند بسوى او کسى را که به او بازگشت نموده یعنى ایمان آورده [ نظرات / امتیازها ]

وَ یَقُولُ اَلَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ لاٰ أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ نظیر این جمله در جلد اوّل در آیۀ 118 از سورۀ بقره، و در جلد سوم در آیۀ 37 از سورۀ انعام و آیۀ 20 از سورۀ یونس و آیۀ 7 از همین سوره گذشت قُلْ إِنَّ اَللّٰهَ یُضِلُّ مَنْ یَشٰاءُ وَ یَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ أَنٰابَ به بخش: «گمراه کردن خداوند منفى است، نه مثبت»، درج دوم در تفسیر آیۀ 88 از سورۀ نساء و نیز به بخش: «هدایت و گمراهى»، در جلد اوّل در تفسیر آیۀ 26 از سورۀ بقره نگاه کنید [ نظرات / امتیازها ]