(قیما لینذر باسا شدیدا من لدنه و یبشر المؤمنین الذین یعملون الصالحات ان لهم اجرا حسنا): (تا از جانب خویش از عذابی سخت بترساند و مؤمنانی را که کارهای شایسته می کنند مژده دهد که پاداشی نیکو دارند). [ نظرات / امتیازها ]

«در حالى که ثابت و مستقیم و نگاهبان (کتابهاى آسمانى دیگر) است» (قَیِّماً).

این کلمه که به عنوان وصفى براى قرآن آمده، هم تأکیدى است بر استقامت و اعتدال قرآن و خالى بودن از هر گونه ضد و نقیض، و هم اشاره‏اى است به جاودانى بودن این کتاب بزرگ آسمانى و هم الگو بودن براى حفظ اصالتها و اصلاح کژیها و پاسدارى از احکام خداوند و عدالت و فضیلت بشر.

این صفت «قیّم» در واقع اشتقاقى است از صفت قیومیت پروردگار که به مقتضاى آن خداوند حافظ و نگاهبان همه موجودات و اشیاء جهان است.

سپس مى‏افزاید: «تا (بد کاران را» از عذاب او بترساند» (لِیُنْذِرَ بَأْساً شَدِیداً مِنْ لَدُنْهُ).

«و مؤمنانى را که (پیوسته) کارهاى شایسته انجام مى‏دهند بشارت دهد که پاداش نیکویى براى آنهاست» (وَ یُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً حَسَناً).
[ نظرات / امتیازها ]

«قیما» منصوب به فعل مضمر است، نه حال از کتاب، زیرا « وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً » عطف بر «انزل» و داخل در ذیل صله است، و اگر حال گرفته شود میان حال و ذو الحال به وسیلۀ جزء صله فاصله ایجاد مى شود که جایز نیست پس تقدیر آیه این است: لَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً بل جعله قَیِّماً ؛ خدا براى قرآن هیچ گونه کژى قرار نداد بلکه آن را استوار و پایدار ساخت، زیرا وقتى که کژى را از آن نفى کرد قهرا استقامت را برایش ثابت مى کند و براى تأکید، جمع میان هر دو معنا کرده است بعضى گفته اند معنایش این است که قرآن عهده دار مصالح عباد، و حاکم بر سایر کتابها و شاهد درستى آنهاست لِیُنْذِرَ بَأْساً شَدِیداً ؛ تا آنها را که کافر شده اند از عذاب سختى بترساند در این جمله مفعول اولش «الذین کفروا» حذف، و به مفعول دوم: « بَأْساً شَدِیداً » اکتفاء شده است « مِنْ لَدُنْهُ »: این حکم از نزد خدا صادر شده است، «اجرا حسنا»: منظور از پاداش نیک، بهشت مى باشد [ نظرات / امتیازها ]

قَیِّماً لِیُنْذِرَ بَأْساً شَدِیداً مِنْ لَدُنْهُ وَ یُبَشِّرَ اَلْمُؤْمِنِینَ اَلَّذِینَ یَعْمَلُونَ اَلصّٰالِحٰاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً حَسَناً به نظر مى آید وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً حال اول و «قیما» حال دوم از کتاب است یعنى: خدا کتاب را بر بنده اش نازل کرد در حالى که از یک طرف انحرافى در آن نیست و از طرف دیگر قائم به مصالح انسانها و در برگیرندۀ حوائج است نظیر: إِنَّ هٰذَا اَلْقُرْآنَ یَهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ اسراء 9 و نظیر یَهْدِی إِلَى اَلْحَقِّ وَ إِلىٰ طَرِیقٍ مُسْتَقِیمٍ احقاف 30، آن گاه فرموده که رسول خدا صلى اللّٰه علیه و آله دو وظیفه دارد انذار و بشارت این انذار و تبشیر، بیان و تعلیل انزال کتاب با آن دو حال است منظور از اجر خوب آخرت است، این دو آیه نظیر آیه 9 و 10 سورۀ اسراء است [ نظرات / امتیازها ]