ذِکرُ رَحمَت‌ِ رَبِّکَ عَبدَه‌ُ زَکَرِیّا «2»
اینکه سوره مبارکه یاد آوریست رحمة پروردگار تو بنده خود را زکریّا ذِکرُ رَحمَت‌ِ رَبِّکَ خبر مبتداء محذوف است اشاره به اینکه اینکه سوره مبارکه یک قسمت تفضلاتی که خداوند در حق زکریّا فرموده اولا در نسب زکریّا در مجمع البحرین از نسل یعقوب إبن اسحق شمرده و در برهان از علی بن ابراهیم او را رئیس احبار دانسته و عیال او را اخت مریم مادر عیسی علیه السّلام دانسته و او را از رؤساء بنی اسرائیل و بنو ملوک آنها گفته و مشمول تفضلات الهی و یکی از انبیاء بزرگ بنی اسرائیل بود و از اولاد سلیمان بن داود علیه السّلام بود و سن مبارکش نود و نه سال رسید عَبدَه‌ُ زَکَرِیّا مقام عبودیت بالاترین مقام است حتی از مقام نبوت و رسالت بالاتر است چنانچه در تشهد نماز اول شهادت بعبودیت میدهی سپس شهادت برسالت و اشهد ان محمّدا عبده و رسوله بلکه رسالت یکی از شئون عبودیت است و از امیر المؤمنین است که در مقام مناجات عرض کرد.
کفانی فخرا ان اکون لک عبدا و کفانی عزا ان تکون لی ربا
و کسی باین مقام نائل نمیشود مگر آنکه هیچگونه اختیاری بر خود و دیگران قائل نشود و در تحت اختیار مولای خود باشد و تحت اوامر او.
عَبداً مَملُوکاً لا یَقدِرُ عَلی شَی‌ءٍ نحل آیه 77 و بنده اگر بوظائف عبودیت خود رفتار کرد البته مولی هم بوظایف مولویة خود عمل میفرماید.
در حدیث قدسی است
عبدی اطعنی حتی اجعلک مثلی انا اقول لشی‌ء کن فیکون و انت تقول لشی‌ء کن فیکون
و البته انبیاء و اوصیاء و مقربان درگاه ربوبیت اینکه مقام را بیشتر و بهتر حیازت کرده‌اند حتی بجایی میرسند که در حق آنها میفرماید نِعم‌َ العَبدُ إِنَّه‌ُ أَوّاب‌ٌ ص آیه 30 در حق سلیمان و آیه 44 در حق ایوب علیهما السّلام.
[ نظرات / امتیازها ]