(قولوا امنا بالله وما انزل الینا و ما انزل الی ابرهیم و اسمعیل واسحق ویعقوب والاسباط):(ای مسلمانان بگوئید ما به خدا و آنچه بر مانازل شده و آنچه به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط (و خلاصه آنچه همه پیامبران آورده اند )ایمان آوردیم ) با این امر از آنان می خواهد که با ایمان به خدا و انبیاءاو و آنچه بر آنها نازل شده ، از حق پیروی کنند واسباط در بنی اسرائیل مانند قبایل در بنی اسماعیل می باشد و تعداد آنها 12 فرقه بوده است ،(وما اوتی موسی و عیسی و مااوتی النبیون من ربهم ):(و آنچه از دین حق که موسی و عیسی و انبیاء دیگر از جانب خدا داده شده اند ایمان آوردیم ) پس ماپیرو حق هستیم از جانب هر پیامبر الهی که آن را آورده باشد ،حتی پیامبرانی که کتاب منزلی هم نداشته اند،(لا نفرق بین احد منهم ونحن له مسلمون ):(و بین هیچ کدام از آنان فرق نمی گذاریم و ما در برابر خدا تسلیم هستیم )یعنی پیامبران الهی همه در نزد ما علی السویه هستند و ما همه مطیع خدامی باشیم . [ نظرات / امتیازها ]

اسباط کیستند؟
قتاده میگوید: «منظور از «اسباط» فرزندان یعقوب میباشد که از آنها جمعیتى بوجود آمد».
سدى و ربیع و محمّد بن اسحاق نیز همین قول را قائلند و نامهاى دوازده فرزند یعقوب را باین شرح بیان کرده‏اند: یوسف، بنیامین، زابالون، روبیل، یهودا،
شمعون، لاوى، دان قهاب ، یشجر، نفتالى، جاد اشرفهم اینها فرزندان یعقوب میباشند و در این موضوع میان مفسرین اختلافى نیست.
بسیارى از مفسرین میگویند همه آنها پیغمبر بودند ولى طبق اصول مذهب ما نمیتوان این معنا را قبول کرد زیرا ناگفته پیدا است که آنچه آنها نسبت بیوسف انجام دادند معصیت بود و حال آنکه یکى از اصول مذهب ما این است که پیغمبر باید از معاصى و کارهاى قبیح کوچک و بزرگ معصوم و منزّه باشد در قرآن هم دلیلى بر پیغمبر بودن همه آنان وجود ندارد. [ نظرات / امتیازها ]

این آیه به مسلمانان دستور مى‏دهد که به مخالفان خود بگویند: ما به خدا و همه پیامبران بر حقّ وآنچه از جانب خدا نازل شده است ایمان داریم وخود محورى‏ها و یا تعصّبات نژادى، باعث نمى‏شود که ما برخى از آنها را بپذیریم و بعضى دیگر را نفى کنیم. ما به همه انبیاى الهى، چه آنهایى که قبل از ابراهیم علیه السلام آمده‏اند، همانند آدم، شیث، نوح، هود، صالح و چه آنهایى که بعد از ابراهیم بودند همانند سلیمان، یحیى و زکریا، ایمان داریم و هر پیامبرى که دلیل روشن و معجزه داشته باشد به حکم عقل او را مى‏پذیریم.
«اسباط» جمع «سبط» به معناى نواده است و مراد از آن دوازده تیره و قبیله بنى‏اسرائیل مى‏باشد که از دوازده فرزند یعقوب به وجود آمده ودر میان آنان پیامبرانى وجود داشته است.
جمله «وما اوتى موسى وعیسى» یعنى هرچه به آن دو پیامبر نازل شده قبول داریم، نه هر آنچه نزد شماست و لذا نفرمود: «وما اوتیتم». بنابراین اگر در برابر دعوت شما که مى‏گویید: «کونوا هوداً او نصارى» و راه نجات را در مسیحى یا یهودى بودن مى‏دانید، مى‏ایستیم به دلیل وجود انحراف و خرافاتى است که در دین خدا ایجاد کرده‏اید وگرنه ما تورات و انجیل واقعى را که در آنها بشارت ظهور و بعثت پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله آمده است قبول داریم. [ نظرات / امتیازها ]

این آیه به مسلمانان دستور مى‏دهد که به مخالفان خود بگویند: ما به خدا و همه پیامبران بر حقّ وآنچه از جانب خدا نازل شده است ایمان داریم وخود محورى‏ها و یا تعصّبات نژادى، باعث نمى‏شود که ما برخى از آنها را بپذیریم و بعضى دیگر را نفى کنیم. ما به همه انبیاى الهى، چه آنهایى که قبل از ابراهیم علیه السلام آمده‏اند، همانند آدم، شیث، نوح، هود، صالح و چه آنهایى که بعد از ابراهیم بودند همانند سلیمان، یحیى و زکریا، ایمان داریم و هر پیامبرى که دلیل روشن و معجزه داشته باشد به حکم عقل او را مى‏پذیریم.
جمله «وما اوتى موسى وعیسى» یعنى هرچه به آن دو پیامبر نازل شده قبول داریم، نه هر آنچه نزد شماست و لذا نفرمود: «وما اوتیتم». بنابراین اگر در برابر دعوت شما که مى‏گویید: «کونوا هوداً او نصارى» و راه نجات را در مسیحى یا یهودى بودن مى‏دانید، مى‏ایستیم به دلیل وجود انحراف و خرافاتى است که در دین خدا ایجاد کرده‏اید وگرنه ما تورات و انجیل واقعى را که در آنها بشارت ظهور و بعثت پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله آمده است قبول داریم. [ نظرات / امتیازها ]

قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْنا وَ ما أُنْزِلَ إِلى‌ إِبْراهِیمَ وَ إِسْماعِیلَ وَ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطِ وَ ما أُوتِیَ مُوسى‌ وَ عِیسى‌ وَ ما أُوتِیَ النَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ

بعد از آن بقیه جواب اهل کتاب را بیان مى‌فرماید:

قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ‌: بگوئید ایمان آوردیم به خدا، وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْنا: و آنچه نازل شده بسوى ما یعنى قرآن، وَ ما أُنْزِلَ إِلى‌ إِبْراهِیمَ‌: و آنچه نازل شد به ابراهیم علیه السلام. وَ إِسْماعِیلَ وَ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطِ: و اسمعیل و اسحق و یعقوب علیهم السلام و اسباط که فرزندان یعقوبند.

تبصره: بر حضرت ابراهیم علیه السلام بیست صحیفه نازل شد نه بر اولادش، لکن چون ایشان در تحت احکام آن داخلند، پس گویا بر آنها نازل گردیده، چنانچه بدین اعتبار قرآن بر ما نازل شد، و مراد به اسباط نبیره یعقوب علیه السلام یا ذرارى ایشانند، چه آنها نبیره ابراهیم و اسحق هستند، همچنانکه حضرت حسن و حسین علیهما السلام نبیره و سبط رسول مى‌باشند.

وَ ما أُوتِیَ مُوسى‌ وَ عِیسى‌: و ایمان داریم به آنچه عطا شده است به حضرت موسى و عیسى علیهما السلام از تورات و انجیل. افراد این دو کتاب به ذکر به جهت آنست که این دو کتاب مغایرت دارد با صحف گذشته، زیرا فروع شرایع این دو، مخالف شرایع ایشان است. وَ ما أُوتِیَ النَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ‌: و آنچه عطا شده‌اند پیغمبران دیگر از کتب و معجزات از جانب پروردگارشان. لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ‌: هیچ جدائى نیاندازیم بین یکى از ایشان، بلکه به همه آنها ایمان داریم نه مثل یهود که به بعضى ایمان آورده‌اند و به بعضى کافر شدند. وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ‌: و ما مر خداى را تسلیم و مطیع و منقاد هستیم.
عیاشى از حضرت باقر علیه السلام روایت نموده که اولاد یعقوب انبیاء نبودند بلکه اسباط بودند و از دنیا نرفتند مگر آنکه تائب و از صلحا شدند «1».
و ظاهر قرآن نیز دلالت بر نبوت همه آنها ننماید. و ما انزل الیهم
بر آن ندارد، زیرا جایز است بر بعضى که پیغمبر بوده‌اند نازل شده باشد، یا به اعتبار آنکه مأمورند به عمل نمودن به کتاب منزله قبل.

تنبیه: در آیه شریفه اشاراتى است به معتقدات ایمانیه: 1- ایمان به ذات یگانه الهى. 2- اقرار به تمام انبیاى سبحانى. 3- تصدیق به جمیع کتابهاى آسمانى. 4- تسلیم کلیه اوامر الهى، و هر شخص مسلمانى را تمام این معتقدات لازم و واجب مى‌باشد. [ نظرات / امتیازها ]

قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْنا وَ ما أُنْزِلَ إِلى‌ إِبْراهِیمَ وَ إِسْماعِیلَ وَ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطِ وَ ما أُوتِیَ مُوسى‌ وَ عِیسى‌ وَ ما أُوتِیَ النَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (136)

ترجمه‌

بگوئید ایمان آوردیم بخدا و آنچه فرستاده شد بسوى ما و آنچه فرستاده شد بسوى ابراهیم و اسمعیل و اسحق و یعقوب و احفاد و آنچه داده شد بموسى و عیسى و آنچه داده شد پیغمبران را از پروردگارشان فرق نمى‌نهیم میان هیچیک از آنها و ما مر او را منقادانیم.

تفسیر

در کافى و عیاشى از حضرت باقر (ع) روایت نموده است که مقصود بخطاب در این آیه على و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلامند و این سنت بعد از ایشان در ائمه اطهار جارى گردید و در آیه بعد از این روى کلام از خداوند رجوع بخلق شده است که باید مردم تطبیق عقائد خودشان را بر عقاید ائمه اطهار نمایند و آنچه فرستاده شده است بما قرآن است و آنچه فرستاده شده است بر ابراهیم و دو فرزندش اسمعیل و اسحق و فرزند او یعقوب و اسباط که اولاد یعقوبند صحف است و عیاشى از حضرت باقر (ع) روایت نموده که اولاد حضرت یعقوب اسباط میباشند و تمامى پیغمبر نبودند پیغمبر زاده بودند و از دنیا نرفتند مگر با سعادت متذکر و تائب شدند و دیگر پیرامون معصیت نگردیدند و آنچه عطا شده است بحضرت موسى و عیسى (ع) معلوم است که توریة و انجیل است و آنچه از جانب خداوند بسایر انبیاء عظام عطا شده است همه حق است باید اجمالا بآنها ایمان داشت و نباید فرق گذارد بین آنها در اعتراف بشرف و عظمت و عصمت و طهارت و مزیت ایشان بر خلق اگرچه بعضى افضل و اشرف از بعضند و احکامشان برخى منسوخ و برخى ناسخ است و چون لفظ احد نکره در سیاق نفى است مفید عموم و مضاف الیه کلمه بین شده است و نباید مانند یهود و نصارى و سایر فرق کفار بود که ایمان ببعض انبیاء دارند و کافر ببعض دیگرند و باید تسلیم امر خداوند و مخلص و منقاد او بود و در خصال از تعلیمات امیر المؤمنین (ع) شمرده است که باصحاب میفرمودند هر زمان این آیه را تلاوت کنید بگوئید آمنا تا آخر آیه و در فقیه از وصایاى آنحضرت بمحمد حنفیه شمرده که خداوند واجب فرموده اقرار بزبان را در اعتقاد قلبى باین آیه شریفه پس از آداب قرائت این آیه آنستکه از امنا بقصد اقرار تکرار شود. [ نظرات / امتیازها ]