5) هدایت در این آیه از جانب خدا گفته شده است
یهدی الله بنوره من یشاء من عباده
پس خداوند خود نور هدایت را در دل انسانها قرار میدهد [ نظرات / امتیازها ]

3) بسم الله ارحمن الرحیم .الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ3-وَ الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ وَ بِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ4
1- آنانکه ایمان به عالم غیب دارند(روز قیامت -ملائک - وجود مبارک آقا ومولایمان حضرت مهدی عج الله تعالی و فرجه الشریف-وجود پر برکت امامانمان )
2-آنانکه اقامه میکنند نماز را(خدامحور هستند وخود محور نیستند )
3-انفاق از آنچه خداوند بما روزی عطا نموده اعم از روزیهای مادی و یا معنوی .میفرمایندحتی با اخلاق خوش برخورد کردن خود انفاق است .
4-ایمان داشتن به آنچه نازل شده (کتب آسمانی -وحی -پیامبران اولولعزم ودیگر پیامبران.)
5-بازگشت بسوی او وحسابرسی که به اندازه دانه خردلی اعمال انسان تباه نمیشود .آنانکه یقین دارند .کلمه یقین بسیار مطلب مهمی است که انسان در هنگام گناه یا معصیت آتش را احساس کند.مانند کسی که خود را به آتش نزدیک میکند . و ازعلم الیقین -عین الیقین -حق
الیقین برخوردار باشد .التماس دعا .
[ نظرات / امتیازها ]

5) بسم الله الرحمان الرحیم .أُولئِکَ عَلى‏ هُدىً مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ5
آنانکه از صفات متقین بر طبق آیات شریفه 3و4سوره مبارکه بقره برخوردارند بر هدایتی که از سوی پروردگارشان به آنان عطا شده قرار دارند .در اینجا میتوان به هدایتی که خداوند در عالم ذر به انسان عطا نموده اشاره کرد که بر هدایت اولیه خود استوار است و(زنگار گناه آنرا کدر نکرده )
و سپس با شرایطی که خداوند در آیات 3و4 ذکر نموده آنان به هدایت ثانوی میرسند و مُفْلِحُونَ اسم فاعل جمع است بمعنی کشت کننده گانیکه محصول برداشت میکنند .لذا تاکید دارد که قطعا نزول قرآن مانند نزول بارانی است که بر زمین حاصلخیز میبارد و از کشت امروز خود در فردای قیامت بهره مند میشوند و در دنیا و آخرت رستگارند .انشاءالله [ نظرات / امتیازها ]

3) 1- ایمان، از عمل جدا نیست. در کنار ایمان به غیب، وظایف و تکالیف عملى مؤمن بازگو شده است. «یؤمنون... یقیمون... ینفقون»
2- اساسى‏ترین اصل در جهان‏بینى الهى آن است که هستى، منحصر به محسوسات نیست. «یؤمنون بالغیب»
3- پس از اصل ایمان، اقامه‏ى نماز و انفاق از مهم‏ترین اعمال است. «یؤمنون... یقیمون... ینفقون» (در جامعه‏ى الهى که حرکت وسیر الى اللّه دارد، اضطراب‏ها و ناهنجارى‏هاى روحى و روانى و کمبودهاى معنوى، با نماز تقویت و درمان مى‏یابد و خلأهاى اقتصادى و نابسامانى‏هاى ناشى از آن، با انفاق پر و مرتفع مى‏گردد.)
4- برگزارى نماز، باید مستمر باشد نه موسمى و مقطعى. «یقیمون الصّلاة» (فعل مضارع بر استمرار و دوام دلالت دارد.)
5 - در انفاق نیز باید میانه‏رو باشیم.(118) «ممّا رزقناهم»
6- از هرچه خداوند عطا کرده (علم، آبرو، ثروت، هنر و...) به دیگران انفاق کنیم. «ممّا رزقناهم ینفقون»(119) امام صادق‏علیه السلام مى‏فرماید: از آنچه به آنان تعلیم داده‏ایم در جامعه نشر مى‏دهند.(120)
7- انفاق باید از مال حلال باشد، چون خداوند رزق(121) هر کس را از حلال مقدّر مى‏کند. «رزقناهم»
8 - اگر باور کنیم آنچه داریم از خداست، با انفاق کردن مغرور نمى‏شویم. بهتر مى‏توانیم قسمتى از آن را انفاق کنیم. «ممّا رزقناهم»

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

4) 1- ایمان به تمام انبیا و کتب آسمانى، لازم است. زیرا همه آنان یک هدف را دنبال مى‏کنند. «یؤمنون... بما اُنزل من قبلک»
2- تقواى واقعى، بدون یقین به آخرت ظهور پیدا نمى‏کند. «بالاخرةهم‏یوقنون»
3- احترام قرآن، قبل از کتب دیگر است. «...بما انزل الیک وما انزل من قبلک...»
4- پیامبر اسلام، آخرین پیامبر الهى است. کلمه «من قبلک» بدون ذکر «من بعدک» نشانه‏ى خاتمیّت پیامبر اسلام و قرآن است [ نظرات / امتیازها ]

5) 1- هدایتِ خاص الهى، براى مؤمنان واقعى تضمین شده است. «هدًى‏من‏ربّهم»
2- ایمان وتقوا، انسان را به فلاح ورستگارى مى‏رساند. «للمتقین، یؤمنون، المفلحون» [ نظرات / امتیازها ]

3) اگر باور کنیم آنچه داریم از خداست، با انفاق کردن مغرور نمى‏شویم. بهتر مى‏توانیم قسمتى از آن را انفاق کنیم. «ممّا رزقناهم» [ نظرات / امتیازها ]

4) تقواى واقعى، بدون یقین به آخرت ظهور پیدا نمى‏کند. «بالاخرةهم‏یوقنون»
[ نظرات / امتیازها ]

5) ایمان وتقوا، انسان را به فلاح ورستگارى مى‏رساند. «للمتقین، یؤمنون، المفلحون»
[ نظرات / امتیازها ]

3) 1)اعتقادات اهل تقوا:به عالم غیب ایمان دارند
2)تکالیف عبادی واجتماعی:اهل تقوا نماز را برپا می دارند ونیز از هر نعمت مادی ومعنوی که خداوند به آنها عطافرموده مانند علم وثروت,قدرت وآبرو,فن وهنر,بیان وقلم و... به مقدار توانائیشان طبق فرمان خداوند وبه خاطر رضای الهی بخشش می کنند
3)ایمان واعتقاد اهل تقوا نسبت به کتاب قرآن وسایر کتاب های آسمانی:ای پیامبر از نشانه های اهل تقوا اینست که به آنچه برتو نازل شده است از قرآن ونیز بر پیامبران پیش از تو آنچه از کتاب های آسمانی تورات وانجیل نازل شده است,ایمان دارند,زیرا همه آنها از طرف خداونداست
4)یقین به آخرت(قیامت):به کیفرها وپاداش های جهان آخرت یقین دارند وبرنامه ها وعمل هایشان را براساس حساب قیامت تنظیم می کنند
[ نظرات / امتیازها ]

3) 1)اعتقادات اهل تقوا:به عالم غیب ایمان دارند
2)تکالیف عبادی واجتماعی:اهل تقوا نماز را برپا می دارند ونیز از هر نعمت مادی ومعنوی که خداوند به آنها عطافرموده مانند علم وثروت,قدرت وآبرو,فن وهنر,بیان وقلم و... به مقدار توانائیشان طبق فرمان خداوند وبه خاطر رضای الهی بخشش می کنند
3)ایمان واعتقاد اهل تقوا نسبت به کتاب قرآن وسایر کتاب های آسمانی:ای پیامبر از نشانه های اهل تقوا اینست که به آنچه برتو نازل شده است از قرآن ونیز بر پیامبران پیش از تو آنچه از کتاب های آسمانی تورات وانجیل نازل شده است,ایمان دارند,زیرا همه آنها از طرف خداونداست
4)یقین به آخرت(قیامت):به کیفرها وپاداش های جهان آخرت یقین دارند وبرنامه ها وعمل هایشان را براساس حساب قیامت تنظیم می کنند [ نظرات / امتیازها ]

3)
ارتباط با انسانها
آنها علاوه بر ارتباط دائم با پروردگار رابطه نزدیک و مستمرى با خلق خدا دارند ، و به همین دلیل ویژگى آنها را قرآن چنین بیان مى‏کند : و از تمام مواهبى که به آنها روزى داده‏ایم انفاق مى‏کنند ( و مما رزقناهم ینفقون).
قابل توجه اینکه قرآن نمى‏گوید : من اموالهم ینفقون ( از اموالشان انفاق مى‏کنند ) بلکه مى‏گوید مما رزقناهم ( از آنچه به آنها روزى دادیم ) و به این ترتیب مساله انفاق را آنچنان تعمیم مى‏دهد که تمام مواهب مادى و معنوى را در بر مى‏گیرد .
بنابر این مردم پرهیزگار آنها هستند که نه تنها از اموال خود ، بلکه از علم و عقل و دانش و نیروهاى جسمانى و مقام و موقعیت اجتماعى خود ، و خلاصه از تمام سرمایه‏هاى خویش به آنها که نیاز دارند مى‏بخشند ، بى آنکه انتظار پاداشى داشته باشند.
نکته دیگر اینکه : انفاق یک قانون عمومى در جهان آفرینش و مخصوصا در سازمان بدن هر موجود زنده است ، قلب انسان تنها براى خود کار نمى‏کند ، بلکه از آنچه دارد به تمام سلولها انفاق مى‏کند ، مغز و ریه و سایر دستگاههاى بدنانسان ، همه از نتیجه کار خود دائما انفاق مى‏کنند ، و اصولا زندگى دسته جمعى بدون انفاق مفهومى ندارد.
ارتباط با انسانها در حقیقت نتیجه ارتباط و پیوند با خدا است ، انسانى که به خدا پیوسته و به حکم جمله مما رزقناهم همه روزیها و مواهب را از خدا مى‏داند ، نه از ناحیه خودش ، عطاى خداوند بزرگى مى‏داند که چند روزى این امانت را نزد او گذاشته ، نه تنها از انفاق و بخشش در راه او ناراحت نمى‏شود ، بلکه خوشحال است ، چرا که مال خدا را به بندگان او داده ، اما نتائج و برکات مادى و معنویش را براى خود خریده است ، این طرز تفکر ، روح انسان را از بخل و حسد پاک مى‏کند ، و جهان تنازع بقا را به دنیاى تعاون تبدیل مى‏سازد دنیائى که هر کس در آن خود را مدیون مى‏داند که از مواهبى که دارد در اختیار
همه نیازمندان بگذارد ، همچون آفتاب نورافشانى کند بى آنکه انتظار پاداشى داشته باشد.
جالب اینکه در حدیثى از امام صادق (علیه‏السلام‏) مى‏خوانیم که در تفسیر جمله و مما رزقناهم ینفقون فرمود : ان معناه و مما علمناهم یبثون : مفهوم آن این است از علوم و دانشهائى که به آنها تعلیم داده‏ایم نشر مى‏دهند ، و به نیازمندان مى‏آموزند
بدیهى است مفهوم این سخن آن نیست که انفاق مخصوص به علم است ، بلکه چون غالبا نظرها در مساله انفاق متوجه انفاق مالى مى‏شود ، امام با ذکر این نوع انفاق معنوى مى‏خواهد گستردگى مفهوم انفاق را روشن سازد.
ضمنا از اینجا به خوبى روشن مى‏شود که انفاق در آیه مورد بحث خصوص زکات واجب ، یا اعم از زکات واجب و مستحب نیست ، بلکه معنى وسیعى دارد که هر گونه کمک بلاعوضى را در بر مى‏گیرد.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

3) ویژه گی پرهیز کاران
ایمان به غیب
آنها کسانى هستند که ایمان به غیب دارند ( الذین یؤمنون بالغیب).
غیب و شهود دو نقطه مقابل یکدیگرند ، عالم شهود عالم محسوسات است ، و جهان غیب ، ماوراء حس ، زیرا غیب در اصل به معنى چیزى است که پوشیده و پنهان است و چون عالم ماوراء محسوسات از حس ما پوشیده است به آن غیب گفته مى‏شود ، در قرآن کریم مى‏خوانیم عالم الغیب و الشهادة هو الرحمن الرحیم : خداوندى که به غیب و شهود ، پنهان و آشکار دانا است و او است خداوند بخشنده و رحیم ( حشر - 22 ) .
ایمان به غیب درست نخستین نقطه‏اى است که مؤمنان را از غیر آنها جدا
مى‏سازد و پیروان ادیان آسمانى را در برابر منکران خدا و وحى و قیامت قرار مى‏دهد و به همین دلیل نخستین ویژگى پرهیزکاران ایمان به غیب ذکر شده است.
مؤمنان مرز جهان ماده را شکافته ، و خویش را از چهار دیوارى آن گذرانده‏اند ، آنها با این دید وسیع با جهان فوق‏العاده بزرگترى ارتباط دارند در حالى که مخالفان آنها اصرار دارند انسان را همچون حیوانات در چهار دیوارى جهان ماده محدود کنند ، و این سیر قهقرائى را تمدن و پیشرفت و ترقى نام مى‏نهند ! در مقایسه درک و دید این دو ، به اینجا مى‏رسیم که مؤمنان به غیب عقیده دارند جهان هستى از آنچه ما با حس خود درک مى‏کنیم بسیار بزرگتر و وسیعتر است ، سازنده این عالم آفرینش ، علم و قدرتى بى انتها ، و عظمت و ادراکى بى نهایت دارد ، او ازلى و ابدى است .
و عالم را طبق یک نقشه بسیار حساب شده و دقیق پى‏ریزى کرده ، در جهان انسانها ، روح انسانى فاصله زیادى میان آنان و حیوانات ایجاد کرده ، مرگ به معنى فنا و نابودى نیست ، بلکه یکى از مراحل تکاملى انسان و دریچه‏اى است به جهان وسیعتر و پهناورتر .
در حالى که یک فرد مادى معتقد است جهان هستى محدود است به آنچه ما مى‏بینیم و علوم طبیعى براى ما ثابت کرده است : قوانین طبیعت یک سلسله قوانین جبرى است که بدون هیچگونه نقشه و برنامه‏اى پدید آورنده این جهان است ، نیروى خلاقه عالم حتى به اندازه یک کودک خردسال هم عقل و شعور ندارد ، بشر جزئى از طبیعت است و پس از مرگ همه چیز پایان مى‏گیرد ، بدن او متلاشى مى‏گردد ، و اجزاى آن بار دیگر به مواد طبیعى مى‏پیوندند ، بقائى براى انسان نیست و میان او و حیوان چندان فاصله‏اى وجود ندارد .
آیا این دو انسان با این دو طرز تفکر با هم قابل مقایسه‏اند ؟ ! آیا خط سیر زندگى و رفتار آنها در اجتماع یکسان است.
اولى نمى‏تواند از حق و عدالت و خیر خواهى و کمک به دیگران صرف نظر کند ، و دومى دلیلى براى هیچگونه از این امور نمى‏بیند ، مگر آنچه در زندگى مادى او براى امروز یا فردا اثر داشته باشد ، به همین دلیل در دنیاى مؤمنان راستین برادرى است و تفاهم ، پاکى است و تعاون ، در حالى که در دنیائى که مادیگرى بر آن حکومت مى‏کند ، استعمار است و استثمار ، و خونریزى است و غارت و چپاول ، و اگر مى‏بینیم قرآن نقطه شروع تقوى را در آیات فوق ، ایمان به غیب دانسته دلیلش همین است .
در اینکه آیا ایمان به غیب در اینجا تنها اشاره به ایمان به ذات پاک پروردگار است ، و یا غیب در اینجا مفهوم وسیعى دارد که عالم وحى و رستاخیز و جهان فرشتگان و به طور کلى آنچه ماوراى حس است شامل مى‏شود ، در میان مفسران بحث است.
از آنچه در بالا گفتیم که ایمان به جهان ماوراء حس ، نخستین نقطه جدائى مؤمنان از کافران است روشن مى‏شود که غیب در اینجا داراى همان مفهوم وسیع کلمه مى‏باشد ، به علاوه تعبیر آیه مطلق است ، و هیچگونه قیدى در آن وجود ندارد که به معنى خاصى محدودش کنیم .
و اگر مى‏بینیم در بعضى از روایات اهلبیت (علیهم‏السلام‏) غیب در آیه فوق تفسیر به امام غائب حضرت مهدى سلام الله علیه شده که به عقیده ما هم اکنون زنده است و از دیده‏ها پنهان مى‏باشد ، منافاتى با آنچه در بالا گفتیم ندارد ، چرا که روایاتى که در تفسیر آیات وارد شده و نمونه‏هاى فراوانى از آن را بعدا ملاحظه خواهید کرد غالبا مصداقهاى خاصى را بیان مى‏کند ، بى آنکه به آن مصداق محدود باشد ، روایات فوق در حقیقت مى‏خواهد وسعت معنى ایمان به غیب و شمول آن را حتى نسبت به امام غائب (علیه‏السلام‏) مجسم کند ، حتى مى‏توان گفت ایمان به غیب
معنى وسیعى دارد که ممکن است با گذشت زمان حتى مصداقهاى تازه‏اى پیدا کند.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

3)
ارتباط با خدا
ویژگى دیگر پرهیزگاران آنست که : نماز را بر پا مى‏دارند ( و یقیمون الصلوة).
نماز که رمز ارتباط با خدا است ، مؤمنانى را که به جهان ماوراء طبیعت راه یافته‏اند در یک رابطه دائمى و همیشگى با آن مبدء بزرگ آفرینش نگه مى‏دارد آنها تنها در برابر خدا سر تعظیم خم مى‏کنند ، و تنها تسلیم آفریننده بزرگ جهان هستى هستند ، و به همین دلیل دیگر خضوع در برابر بتها ، و یا تسلیم شدن در برابر جباران و ستمگران ، در برنامه آنها وجود نخواهد داشت .
چنین انسانى احساس مى‏کند از تمام مخلوقات دیگر فراتر رفته ، و ارزش آن را پیدا کرده که با خدا سخن بگوید ، و این بزرگترین عامل تربیت او است.
کسى که شبانه روز حد اقل پنج بار در برابر خداوند قرار مى‏گیرد ، و با او به راز و نیاز مى‏پردازد ، فکر او ، عمل او ، گفتار او ، همه خدائى مى‏شود ، و چنین انسانى چگونه ممکن است بر خلاف خواست او گام بردارد ( مشروط بر اینکه راز و نیازش به درگاه حق ، از جان و دل سرچشمه گیرد و با تمام قلب رو به درگاهش آورد ) .

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

4)
ویژگى دیگر پرهیزکاران ایمان به تمام پیامبران و برنامه‏هاى الهى است ، قرآن مى‏گوید : آنها کسانى هستند که به آنچه بر تو نازل شده و آنچه پیش از تو نازل گردیده ایمان دارند ( و الذین یؤمنون بما انزل الیک و ما انزل من قبلک ) .
و به این ترتیب نه تنها اختلافى از نظر اصول و اساس در دعوت انبیاء نمى‏بینند بلکه آنها را معلمان و مربیان هماهنگى مى‏دانند که یکى پس از دیگرى در این آموزشگاه بزرگ جهان انسانیت براى پیش بردن انسانها در سیر تکاملیشان گام مى‏گذارند آنها نه تنها ادیان آسمانى را مایه تفرقه و نفاق نمى‏شمرند ، بلکه با توجه به وحدت اصولى آنها ، وسیله‏اى براى ارتباط و پیوند میان انسانها مى‏دانند.
کسانى که داراى این درک و دید باشند ، روح خود را از تعصب پاک مى‏سازند و به آنچه همه پیامبران الهى براى هدایت و تکامل انسانها آورده‏اند ، ایمان پیدا مى‏کنند ، همه هادیان و راهنمایان راه توحید را محترم میشمرند.
البته ایمان به دستورات پیامبران پیشین مانع از آن نخواهد بود که فکر و عمل خود را با آئین آخرین پیامبر که آخرین حلقه سلسله تکاملى ادیان است تطبیق دهند چرا که اگر غیر از این کنند در مسیر تکامل خود گامى به عقب برداشته‏اند.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

5) ایمان به رستاخیز آخرین صفتى است که در این سلسله از صفات براى پرهیزگاران بیان شده است آنها به آخرت قطعا ایمان دارند ( و بالاخرة هم یوقنون
آنها یقین دارند که انسان ، مهمل و عبث و بى‏هدف آفریده نشده ، آفرینش براى او خط سیرى تعیین کرده است که با مرگ هرگز پایان نمى‏گیرد ، چرا که اگر در همینجا همه چیز ختم مى‏شد مسلما این همه غوغا براى این چند روز زندگى ، عبث و بیهوده بود.
او اعتراف دارد که عدالت مطلق پروردگار در انتظار همگان است و چنان نیست که اعمال ما در این جهان ، بى‏حساب و پاداش باشد.
این اعتقاد به او آرامش مى‏بخشد ، از فشارهائى که در طریق انجام مسئولیتها بر او واردمى‏شود نه تنها رنج نمى‏برد بلکه از آن استقبال مى‏کند ، همچون کوه در برابر حوادث مى‏ایستد ، در برابر بى‏عدالتیها تسلیم نمى‏شود ، و مطمئن است کوچکترین عمل نیک و بد پاداش و کیفر دارد ، بعد از مرگ به جهانى وسیعتر که خالى از هر گونه ظلم و ستم است انتقال مى‏یابد و از رحمت وسیع و الطاف پروردگار بزرگ بهره‏مند مى‏شود.
ایمان به آخرت ، یعنى شکافتن دیوار عالم ماده ، و ورود در محیطى عالیتر
و والاتر که این جهان ، مزرعه‏اى براى آن ، و آموزشگاهى براى آمادگى هر چه بیشتر در برابر آن ، محسوب مى‏شود ، حیات و زندگى این جهان هدف نهائى نیست بلکه جنبه مقدماتى دارد ، و دوران سازندگى براى جهان دیگر است .
زندگى در این جهان همچون زندگى دوران جنینى است که هرگز هدف آفرینش انسان آن نبوده ، بلکه یک دوران تکاملى است براى زندگى دیگرى ، ولى تا این چنین سالم و دور از هر گونه عیب متولد نشود در زندگى بعد از آن خوشبخت و سعادتمند نخواهد بود.
ایمان به رستاخیز اثر عمیقى در تربیت انسانها دارد ، به آنها شهامت و شجاعت مى‏بخشد ، زیرا بر اساس آن ، اوج افتخار در زندگى این جهان ، شهادت در راه یک هدف مقدس الهى است که آن محبوبترین اشیاء براى فرد با ایمان و آغازى است براى یک زندگى ابدى و جاودانى .
ایمان به قیامت انسانرا در برابر گناه کنترل مى‏کند ، و به تعبیر دیگر گناهان ما با ایمان به خدا و آخرت نسبت معکوس دارند ، به هر نسبت که ایمان قویتر باشد گناه کمتر است ، در سوره ص آیه 26 مى‏خوانیم خداوند به داود مى‏فرماید : و لا تتبع الهوى فیضلک عن سبیل الله ان الذین یضلون عن سبیل الله لهم عذاب شدید بما نسوا یوم الحساب : از هواى نفس پیروى مکن که تو را از مسیر الهى گمراه مى‏سازد ، کسانى که از طریق الهى گمراه شوند عذاب دردناکى دارند ، چرا که روز قیامت را فراموش کردند آرى این فراموشى روز جزا ، سرچشمه انواع طغیانها و ستمها و گناهان است و آنها هم سرچشمه عذاب شدید .
اینها رستگارانند ( و اولئک هم المفلحون).
، اشاره‏اى است به نتیجه و پایان کار مؤمنانى که صفات پنجگانه فوق را در خود جمع کرده‏اند ، مى‏گوید : اینها بر مسیر هدایت پروردگارشان هستند ( اولئک على هدى من ربهم).
در حقیقت هدایت آنها و همچنین رستگاریشان از سوى خدا تضمین شده است و تعبیر به من ربهم اشاره به همین حقیقت است.
جالب اینکه مى‏گوید : على هدى من ربهم اشاره به اینکه هدایت الهى همچون مرکب راهوارى است که آنها بر آن سوارند ، و به کمک این مرکب به سوى رستگارى و سعادت پیش مى‏روند ( زیرا مى‏دانیم کلمه على معمولا در جائى به کار مى‏رود که مفهوم تسلط و علو و استیلاء را مى‏رساند).
ضمنا تعبیر به هدى ( به صورت نکره ) اشاره به عظمت هدایتى است که از ناحیه خداوند شامل حال آنها مى‏شود ، یعنى آنها هدایتى بس عظیم دارند.
و نیز تعبیر به هم المفلحون با توجه به آنچه در علم معانى و بیان گفته شده دلیل بر انحصار است
صفت ویژه مشمول هدایت الهى گشته‏اند .

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]