1) احمدی نیا : به نظرم مطلب این بوده که عبادت انسان (که آفریده ای جدید نزد فرشتگان بوده) می تواند از درجه بالاتری برخوردار باشد نسبت به عبادت فرشتگان و در نهایت مقام انسان می تواند بسیار بالاتر از مقام فرشتگان باشد، همانند مقام پیامبر اکرم صلی الله و علیه و آله.
2) ماجدی (داور) : ملائکه ادعاى شایستگى براى مقام خلافت کرده، و اذعان کردند به اینکه آدم این شایستگى را ندارد، و چون لازمه این مقام آنست که خلیفه اسماء را بداند، خداى تعالى از ملائکه از اسماء پرسید، و آنها اظهار بى اطلاعى کردند، و چون از آدم پرسید، و جواب داد باین وسیله لیاقت آدم براى حیازت این مقام، و عدم لیاقت فرشتگان ثابت گردید.با توجه به بعض روایات اسماء، حجج الهی است
3) : خداوند در قرآن می فرمایند "ان العرض یرثها عبادی الصالحون".
حضرت زینب در مورد حادثه عاشورا گفت "ما رأیت الّا جمیلاً" .
و امام خمینی فرمودند "شما اگر توقع دارید که در یک شب همة امور بر طبق اسلام و احکام خداوند تعالی متحول شود، یک اشتباه است و در تمام طول تاریخ بشر چنین معجزهای روی نداده است و نخواهد داد و آن روزی که انشأ اللّه مصلح کل ظهور نماید گمان نکنید که یک معجزه شود و یک روزه عالم اصلاح شود; بلکه با کوششها و فداکاریها ستمکاران سرکوب میشوند"
آن چیزی که خدا دید همان حکومت الله در زمین است که در نتیجه کوششها و فداکاریها انسان های صالح در زمین برقرار می شود. و حال اینکه این حکومت نه به اجبار بلکه از روی معرفت عمیق آن انسان ها به الله است.

4) علمدار .ب : شاید همانطور که فرشتگان نمی دانستند که مطلب چیست ، ما انسانها هم نمیدانیم و علم این موضوع تنها در اختیارخداوند است
5) : شای عصر عاشورا فرشتگان جواب خود را گرفتند
6) : فرشتگان عشق را نمی توانستتد درک کنند.

اسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه کار به نام من دیوانه زدند

علت عاشق ز علت ها جداست
عشق اصطرلاب اسرار خداست

1) شاه آبادی (داور) : آن مطلب، همان کمالاتی است که در انسان می‌تواند ظاهر شود و بسیار فراتر از عمل و حتی تصور فرشتگان است.
2) : باسلام
انسان کالبدی است که می تواند در خود صفات نیک را به کمال رسانده و صفات رذیله را از بین ببرد در عین اختیار
و این هنر خداست
و این تفسیر حدیث قدسی انی کنز مخفی ... است .
3) : چیزیکه آدم و خدا می‌دانست، فرشتگان نمیدانستن، فرشتگان و خدا کل چرخه جهان هستی رو در آن واحد دیدند، آن چیزیکه فرشتگان قادر به دیدنش نبودند "عشق" بود ، فرشتگان فقط عملکرد فیزیکی انسان را در لازمانی مشاهده کردند
زیرا تنها موجودی که عشق را درک می‌کرد فقط آدم بود ، ما هم از کثرات آدم هستیم

1) شاه آبادی (داور) : برخی معتقدند انسان‌هایی قبل از حضرت آدم بوده‌اند و برخی معتقدند فرشتگان از ویژگی‌های جنین موجود خاکی به این خصوصیات در او پی برده بودند.

1) شاه آبادی (داور) : کمال نهایی انسان در خلیف خداوند شدن است و مسیر آن از زندگی همین دنیا می‌گذرد. معصومین نیز دارای عالی‌‌ترین مراتب قبل از ورود به این عالم بودند و در این عالم نیز متناسب با آن مرتبه عالی،‌ تحمل مصائب و استقامت در راه خدا نمودند و اختیاراً در همین دنیا آ» مقامات را حفظ کردند.

1) شاه آبادی (داور) : برخی معتقدند انسان‌هایی قبل از حضرت آدم بوده‌اند و برخی معتقدند فرشتگان از ویژگی‌های جنین موجود خاکی به این خصوصیات در او پی برده بودند.

1) عزتی سامیان : شاید ملائکه این را نمی دانستند که انسان می تواند به مقام قاب قوسین او ادنی برسد که جبرئیل(ع) نمی تواند به آنجا وارد شود.

1) عزتی سامیان : ترکیه انسان که می تواند او را به مقام قرب الهی آنقدر نزدیک کند که خدا به ملائکه مباهات نماید و بگوید: بنده مرا ببینید که چگونه از خواب راحت گذشته و نمازی را که بر او واجب نکرده ام (نماز شب) برایم بجا می آورد.

1) شاه آبادی (داور) : مگر خدا اساساً نیاز به خلق ما دارد؟ کار خداوند از روی نیاز به چیزی نیست و غرضی خارج از ذات او برای او متصور نمی‌باشد چرا که او غنی محض است.
جانشین خدا یعنی کسی که تمامی صفات و اسماء الهی در او تجلی یافته و البته این تجلی در ربط محض با پروردگار است و او هیچ چیزی از خود ندارد.

1) شاه آبادی (داور) : پس از آنچه گذشت روشن شد، که علم باسماء آن مسمیات ، باید طورى بوده باشد که از حقایق و اعیان وجودهاى آنها کشف کند، نه صرف نامها، که اهل هر زبانى براى هر چیزى مى گذارند، پس معلوم شد که آن مسمیات و نامیده ها که براى آدم معلوم شد، حقایقى و موجوداتى خارجى بوده اند، نه چون مفاهیم که ظرف وجودشان تنها ذهن است ، و نیز موجوداتى بوده اند که در پس پرده غیب ، یعنى غیب آسمانها و زمین نهان بوده اند، و عالم شدن بآن موجودات غیبى ، یعنى آنطوریکه هستند، از یکسو تنها براى موجود زمینى ممکن بوده ، نه فرشتگان آسمانى و از سوى دیگر آن علم در خلافت الهیه دخالت داشته است .
خلاصه:
علم به اسماء یعنی علم به حقیقت موجودات.

1) شاه آبادی (داور) : برخی معتقدند انسان‌هایی قبل از حضرت آدم بوده‌اند و برخی معتقدند فرشتگان از ویژگی‌های جنین موجود خاکی به این خصوصیات در او پی برده بودند.
2) سادات شریفی : حضرت آدم علیه السلام برای هدایت بشر زمان خودش فرستاده شد
اعتقاد این که می گویند قبل از حضرت آدم کسی نبوده این اعتقاد غلطی است .
چون حضرت آدم برای هدایت بشر آمد نه برای اینکه تنها زندگی کند
اگر قرار بود تنها باشد پس لزومی نداشت که پیامبر باشد .
پیامبر یعنی فرستاده خدا برای هدایت بندگان خدا .
و فرشتگان وقتی می گویند که باز خونریزی و فساد می شود یعنی این که انسان هایی بوده اند که فرشتگان ذهنیت دارند که باز فساد می شود .

ابراهیمی (داور) : قبل از حضرت آدم (علیه السلام) انسان هایی در زمین زندگی می کردند اما این مطلب هیچ گونه دلیلی نمی شود در مورد اینکه وقتی ایشان به زمین هبوط کردند انسان های دیگری هم در زمین وجود داشته اند.
درباره این مطلب می توانید به بخش نکات مراجعه کنید. در آنجا علامه طباطبایی با نقل حدیثی مطلب را تبیین می کنند.
3) : افرین

1) ماجدی (داور) : در کتاب معانى از امام صادق ع روایت کرده که فرمود: خداى عز و جل اسامى حجت‏هاى خود همگى را بادم بیاموخت، آن گاه آنان را که در آن روز ارواحى بودند بر ملائکه عرضه کرد، و بملائکه فرمود: مرا از اسامى این حجت‏ها خبر دهید، اگر راست مى‏گویید، که بخاطر تسبیح و تقدیستان از آدم سزاوارتر بخلافت در زمین هستید، ملائکه گفتند: (سُبْحانَکَ لا عِلْمَ لَنا إِلَّا ما عَلَّمْتَنا إِنَّکَ أَنْتَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ)، منزهى تو، ما جز آنچه تو بما تعلیم کرده‏اى علمى نداریم، که تنها تویى داناى حکیم)، آن گاه خداى تعالى بادم فرمود: اى آدم (أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمائِهِمْ)، تو ملائکه را باسماء آنان خبر ده، (فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمائِهِمْ) پس همین که آدم ملائکه را از اسماء آنان خبر داد، ملائکه بمنزلت عظیمى که حجت‏هاى خدا نزد خدا دارند پى بردند، و فهمیدند که آنان سزاوارترند بخلافت تا ایشان، و آن حجت‏هایند که میتوانند جانشین خدا در زمین، و حجت‏هاى او بر خلق باشند، آن گاه حجت‏ها را از نظر ملائکه پنهان کرد، و ایشان را وادار کرد که تا با ولایت و محبت آن حجت‏ها وى را عبادت کنند، و بایشان فرمود: (أَ لَمْ أَقُلْ لَکُمْ إِنِّی أَعْلَمُ غَیْبَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ؟ وَ أَعْلَمُ ما تُبْدُونَ وَ ما کُنْتُمْ تَکْتُمُونَ؟
2) احمدی فقیه : بسم الله الرحمن الرحیم
حضرت آدم ابوالبشر، علیه‌السّلام، نور پنج‌تن آل‌عبا، علیهم‌السّلام، را در بهشت مشاهده کرد. در بهشت قصری دید که تختی در آن است و بر آن تخت، نور محبوبه‌ی خدا حضرت فاطمه‌ی زهرا، سلام‌الله علیها، را دید. جمال دل‌ربایش حضرت آدم، علیه‌السّلام، را متوجّه کرد. دید تاجی بر سرش و گردن‌بند بر گردن او و دو گوشواره در گوش‌های او است. اشاره کرد: «این کیست؟». گفتند: «دختر پیغمبر آخرالزّمان، صلّی‌الله علیه و آله و سلّم، است. تاجی که به سر دارد، اشاره به پدرش خاتم‌الانبیا، صلّی‌الله علیه و آله و سلّم، دارد که تاج عزّت او است. گردن‌بند که به گردن دارد، اشاره به شوهرش امیرالمؤمنین علی، علیه‌السّلام، است و دو گوشواره‌ی او، اشاره به فرزندان او امام حسن و امام حسین، علیهماالسّلام، است».
منبع:
تفسیر فرات کوفی، ص 56؛ حقایق و ارسراری از بسم الله الرحمن الرحیم، محمدامین احمدی فقیه.

1) شاه آبادی (داور) : ملائکه اختیار دارند اما شهوت ندارند.
نسبت کتمان بهمه ملائکه دادن ، با اینکه تنها یک نفر از آنان بنام ابلیس کفر درونى خود را پنهان کرده بود، از باب رعایت داب کلامى است ، که عمل یکنفر را بجماعتى که با آن یکنفر آمیخته اند، و امتیازى بینشان نیست ، نسبت میدهند.
البته ممکن است وجه دیگرى داشته باشد، و آن این باشد که ملائکه از ظاهر کلام خدا که فرمود: ((انى جاعل فى الارض خلیفه ))، این معنا را فهمیدند و آنرا کتمان کرده اند، که مراد خدا بخلیفه قرار دادن در زمین اطلاق خلافت باشد چون ملائکه احتمال نمیدادند که یک موجود مادى و زمینى بتواند مقام خلافت خدائى را دارا شود، خدا هم که در کلام خود نفرمود: چه کسى را میخواهم در زمین خلیفه کنم ، بلکه بطور مطلق فرمود: میخواهم اینکار را بکنم ، لذا خدایتعالى فرمود: (من میدانم آنچه را که همه شما ملائکه اظهار میدارید، و هم آنچه را پنهان مى کنید)، مؤ ید این وجه این است که بعد از رد کلام ملائکه ، و اثبات لیاقت خلافت براى آدم ، براى بار دوم بملائکه فرمود: که باید بر آدم سجده کنید، چون مى فهماند هنوز حضور قلبى ملائکه و آن پندارشان زایل نشده بود بعضى از روایات نیز بر این وجه دلالت دارد.
2) احمدی فقیه : سلام و درود
نکته ای را که باید فراموش نکرد: شیطان از جنیان بوده و در اثر عبادت و... به مقام ملائکه رسیده است. جنیان از جنس آتش بوده و مانند انسان شهوت دارند!
3) علمدار .ب : اگر ملائکه مختار هستند پس ممکن است مسیر ناصواب وغلط را اختیاز کنند و به خطا روند حال آنکه چنین نیست و آنگاه همگی کاملا تابع حق هستند .پس اختیار به چه معناست؟

1) ابراهیمی (داور) : سلام علیکم
ملائک اختیار به معنای تکلیف داشتنی که منجر به مواخذه و یا پاداش را شوند ندارند و انواع دیگر اختیار را دارند.

1) شاه آبادی (داور) : تعلیم الهی به نحو افاضه وجودی است. حتی همین علومی که ما یاد می گیریم نیز در حقیقت بر ما افاضه می شود. کلاس و درسی وجود نداشته است و دفعی بوده است.

1) شاه آبادی (داور) : از همین نکته برخی مفسرین این استفاده را نمودند که منظور از اسماء، صرف نام ها و الفاظ نبوده بلکه منظور حقائقی بوده که ریشه و پایه و منشأ تمامی امور عالم هستند. به تعبیر قرآنی هیچ چیز نیست مگر اینکه نزد خدا، خزینه آن موجود است و به اندازه معلوم از آن را نازل می کنیم. (و ان من شیء الا عندنا خزائنه و ماننزله الا بقدر معلوم)
لذا با این مبنا منظور از اسماء همان حقائق عالی و ریشه و منشأ سایر حقیقت ها است. آن حقائق موجوداتی باشعور هستند. لذا تعبیر «هم» ذکر شده است.

1) شاه آبادی (داور) : نسبح بحمدک یعنی تسبیح می کنیم همراه با حمد کردن تو
2) صفری : اگر بگوییم تسبیح میکنند همراه حمد همین معیت چگونه انجام میشود؟وقتی میگوییم جاء زید و عمرو منظور این است که با هم آمدن اما چگونه میشود تسبیح و حمد با هم بیایند؟یا تسبیح میکنیم یا حمد هر دو با هم در آن واحد که نیست