هدایت همه ‏اش از خداى سبحان است و هیچ قسمى از آن به هیچ کس نسبت داده نمی ‌شود مگر به طریق مجاز گویى.{أُولئِکَ عَلى‏ هُدىً مِنْ رَبِّهِم‏} [ نظرات / امتیازها ]

پاداش اهل تقوا که به غیب ایمان دارند و اهل نماز و انفاق و یقین به آخرت هستند، رستگارى و فلاح است. رستگارى، بلندترین قلّه سعادت است. زیرا خداوند هستى را براى بشر آفریده(122) و بشر را براى عبادت(123) و عبادت را براى رسیدن به تقوا(124) و تقوا را براى رسیدن به فلاح و رستگارى.(125)
در قرآن، رستگاران ویژگى‏هاى دارند؛ از جمله:
الف: در برابر مفاسد جامعه، به اصلاحگرى مى‏پردازند.(126)
ب: امر به معروف و نهى از منکر مى‏کنند.(127)
ج: علاوه بر ایمان به رسول خداصلى الله علیه وآله، او را حمایت مى‏کنند.(128)
د: اهل ایثار هستند.(129)
ه: در قیامت از حسنات، میزانِ سنگین دارند.(130)
رستگارى، بدون تلاش به دست نمى‏آید و شرایط و لوازمى دارد، از آن جمله در قرآن به موارد ذیل اشاره شده است:
* براى فلاح و رستگارى، تزکیه لازم است. «قد افلح من زکّاها»(131)
* براى فلاح و رستگارى، جهاد لازم است. «جاهدوا فى سبیله لعلکم تفلحون»(132)
* براى فلاح و رستگارى، خشوع در نماز، اعراض از لغو، پرداخت زکات، پاکدامنى، عفت، امانتدارى، وفاى به عهد و پایدارى در نماز، لازم است.
--------------------------------------------------------------------------------
122) خلق لکم ما فى الارض جمیعاً» بقره، 29.
123) و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون» ذاریات، 56.
124) اعبدوا ربّکم... لعلکم تتقون» بقره، 21.
125) واتقوا اللَّه لعلکم تفلحون» مائده، 100.
126) آل‏عمران، 104.
127) آل‏عمران، 104.
128) اعراف، 157.
129) حشر، 9.
130) اعراف، 8.
131) شمس، 9.
132) مائده، 35. [ نظرات / امتیازها ]

در قرآن غالباً آنجا که سخن از ضلالت و گمراهی است حرف (( فی )) آمده است : (( فی ضلال مبین )) در ضلالت فرو رفته اند. حرف (( فی )) فرورفتن و گیز کردن در باتلاق را تداعی میکند که ماندن و پوسیدن است. ولی آنجا که سخن از هدایت است حرف (( علی )) به کار رفته که به مفهوم تسلط بر چیزی یا قرار گرفتن روی آن است، یعنی هدایت مانند مرکبی راهور است که متقین را از ظلمات و تاریکها خارج می کند. [ نظرات / امتیازها ]

و اینها رستگارانند (و اولئک هم المفلحون ).
در حقیقت هدایت آنها و همچنین رستگاریشان از سوى خدا تضمین شده است و تعبیر ((به من ربهم )) اشاره به همین حقیقت است .
جالب اینکه مى گوید:((على هدى من ربهم )) اشاره به اینکه هدایت الهى همچون مرکب راهوارى است که آنها بر آن سوارند، و به کمک این مرکب به سوى رستگارى و سعادت پیش مى روند (زیرا میدانیم کلمه ((على )) معمولا در جائى به کار مى رود که مفهوم تسلط و علو و استیلاء را مى رساند).
ضمنا تعبیر به ((هدى )) (به صورت نکره ) اشاره به عظمت هدایتى است که از ناحیه خداوند شامل حال آنها مى شود، یعنى آنها هدایتى بس عظیم دارند.
و نیز تعبیر به ((هم المفلحون )) با توجه به آنچه در علم معانى و بیان گفته شده دلیل بر انحصار است ، یعنى تنها راه رستگارى راه این گروه است که با کسب پنج صفت ویژه مشمول هدایت الهى گشته اند.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

حقیقت تقوا چیست ؟
((تقوا)) در اصل از ماده ((وقایه )) به معنى نگهدارى یا خویشتن دارى است و به تعبیر دیگر یک نیروى کنترل درونى است که انسان را در برابر طغیان شهوات حفظ مى کند، و در واقع نقش ترمز نیرومندى را دارد که ماشین وجود انسان را در پرتگاه ها حفظ و از تندرویهاى خطرناک ، باز مى دارد.
به همین دلیل امیر مؤ منان على (علیه السلام ) تقوا را به عنوان یک دژ نیرومند در برابر خطرات گناه شمرده است ، آنجا که مى فرماید: اعلموا عباد الله ان التقوى دار حصن عزیز:((بدانید اى بندگان خدا تقوا دژى است مستحکم و غیر قابل نفوذ.))
در احادیث اسلامى و همچنین کلمات دانشمندان ، تشبیهات فراوانى براى تجسم حالت تقوا بیان شده است امیر مؤ منان على (علیه السلام ) مى فرماید:
الا و ان التقوى مطایا ذلل ، حمل علیها اهلها و اعطوا ازمتها، فاوردتهم الجنة :
تقوا همچون مرکبى است راهوار که صاحبش بر آن سوار است و زمامش در دست او است و تا دل بهشت او راه پیش مى برد))!.
بعضى ، تقوا را به حالت کسى تشبیه کرده اند که از یک سرزمین پر از خار عبور مى کند، سعى دارد دامن خود را کاملا برچیند و با احتیاط گام بردارد مبادا نوک خارى در پایش بنشیند، و یا دامنش را بگیرد.
((عبد الله )) معتز این سخن را به شعر در آورده است و مى گوید:
خل الذنوب صغیرها
و کبیرها فهو التقى
و اصنع کماش فوق ار
ض الشوک یحذر ما یرى
لا تحقرن صغیرة
ان الجبال من الحصى
((گناهان را از کوچک و بزرگ ترک کن که حقیقت تقوا همین است .))
((همچون کسى باش که در یک زمین پر خار با نهایت احتیاط گام بر مى دارد.))
(( گناهان صغیره را کوچک مشمر که کوه ها از سنگ ریزه ها تشکیل مى شود)).
ضمنا از این تشبیه به خوبى استفاده مى شود که تقوا به این نیست که انسان انزوا و گوشه گیرى انتخاب کند، بلکه باید در دل اجتماع باشد و اگر اجتماع آلوده بوده خود را حفظ کند.
در هر صورت این حالت تقوا و کنترل نیرومند معنوى ، روشنترین آثار ایمان به ((مبدء)) و ((معاد)) یعنى خدا و رستاخیز است ، و معیار فضیلت و افتخار انسان و مقیاس ‍ سنجش شخصیت او در اسلام محسوب مى شود تا آنجا که جمله ((ان اکرمکم عند الله اتقاکم )) به صورت یک شعار جاودانى اسلام در آمده است (حجرات آیه 14).
على (علیه السلام ) مى فرماید: ان تقوى الله مفتاح سداد و ذخیرة معاد و عتق من کل ملکة و نجاة من کل هلکة :((تقوا و ترس از خدا، کلید گشودن هر در بستهاى است ، ذخیره رستاخیز، و سبب آزادى از بردگى شیطان و نجات از هر هلاکت است )) (نهج البلاغه خطبه 230).
ضمنا باید توجه داشت که تقوا داراى شاخه ها و شعبى است ، تقواى مالى و اقتصادى تقواى جنسى ، و اجتماعى ، و تقواى سیاسى و مانند اینها.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

وقتی به آیات قرآن مجید با دقت می نگریم متوجه خواهیم شد که شاید یکی از دلایل استفاده از عبارت تفلحون در قرآن مجید ، به اعتبار معنای لغوی آن باشد . چراکه تفلحون از فلاحت و فلاحت در لغت عرب، کار کشاورزی را گویند که زمینی را دگرگون و زیر و رو می کند تا آن زمین را برای کشت و زرع آماده کند . پس بی مناسبت نیست گه خداوند از ما می خواهد که درون خودمان را دگرگون و زیر ورو کنیم و به عبارت دیگر آماده کنیم تا بذر انسانیت را در خود کشت کنیم وانشاء الله در قیامت توشه ی خوبی را برداشت نمائیم . [ نظرات / امتیازها ]