1) ماجدی (داور) : عصربعثت فقط امید به ایمانشان بود و گرنه لتجدنهم اشد الناس عداوه للذین آمنوا الیهود دشمنی دیرینه آنها با مومنین مسئله ای روشن و آشکار است
یهودیان عصر بعثت، در نظر کفار، و مخصوصا کفار مدینه، که همسایگان یهود بودند، از پشتیبانان پیامبر اسلام شمرده میشدند، چون یهودیان، علم دین و کتاب داشتند، و لذا امید به ایمان آوردن آنان بیشتر از اقوام دیگر بود، و همه، توقع این را داشتند که فوج فوج بدین اسلام در آیند، و دین اسلام را تایید و تقویت نموده، نور آن را منتشر، و دعوتش را گسترده سازند.
و لکن بعد از آنکه رسول خدا (ص) بمدینه مهاجرت کرد، یهود از خود رفتارى را نشان داد، که آن امید را مبدل به یاس کرد، و بهمین جهت خداى سبحان در این آیات مى‏فرماید: (أَ فَتَطْمَعُونَ أَنْ یُؤْمِنُوا لَکُمْ؟ وَ قَدْ کانَ فَرِیقٌ مِنْهُمْ یَسْمَعُونَ کَلامَ اللَّهِ،) ... یعنى آیا انتظار دارید که یهود بدین شما ایمان بیاورد، در حالى که یک عده از آنان بعد از شنیدن آیات خدا، و فهمیدنش، آن را تحریف کردند، و خلاصه کتمان حقایق، و تحریف کلام خدا رسم دیرینه این طائفه است، پس اگر نکول آنان را از گفته‏هاى خودشان مى‏بینند، و مى‏بینید که امروز سخنان دیروز خود را حاشا مى‏کنند، خیلى تعجب نکنید.