(و الذین امنوا وعملوا الصالحات ): (و کسانی که ایمان آورده و عمل شایسته انجام دهند)همانا از مقتضیات ایمان آن است که اعمال شایسته از انسان صادر شود واز قلب اواعمال نیک بجوشد،(اولئک اصحاب الجنه هم فیهاخالدون ): (آنان اهل بهشت هستند و درآن جاودانند)و همانا شرطی برای خلوددر بهشت ذکر شده است که آنهم ایمان و عمل صالح است . [ نظرات / امتیازها ]

و اما در مورد مؤمنان پرهیزگار، نیز یک قانون کلى و همگانى وجود دارد. چنانکه قرآن مى‏گوید: «کسانى که ایمان آورده‏اند و عمل صالح انجام داده‏اند آنها اصحاب بهشتند و جاودانه در آن خواهند بود» (وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِکَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیها خالِدُونَ).

نژاد پرستى یهود

- از این آیات استفاده مى‏شود که روح تبعیض نژادى یهود که امروز نیز در دنیا سر چشمه بدبختیهاى فراوان شده، از آن زمان در یهود بوده است، و امتیازات موهومى براى نژاد بنى اسرائیل قائل بوده‏اند، و متأسفانه بعد از گذشتن هزاران سال هنوز هم آن روحیه بر آنها حاکم است، و در واقع منشأ پیدایش کشور غاصب اسرائیل نیز همین روح نژاد پرستى است
[ نظرات / امتیازها ]

وَالَّذِینَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّـلِحَاتِ أُوْلَـئِکَ أَصْحَـبُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیهَا خَـلِدُونَ ﴾
Allah says, the matter is not as you have wished and hoped it to be. Rather, whoever does an evil deed and abides purposefully in his error, coming on the Day of Resurrection with no good deeds, only evil deeds, then he will be among the people of the Fire.


﴿وَالَّذِینَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّـلِحَاتِ﴾

Muhammad bin Ishaq reported that Ibn `Abbas said that,


﴿وَالَّذِینَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّـلِحَاتِ أُوْلَـئِکَ أَصْحَـبُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیهَا خَـلِدُونَ ﴾


(And those who believe and do righteous good deeds, they are dwellers of Paradise, they will dwell therein forever) "Whoever believes in what you (Jews) did not believe in and implements what you refrained from implementing of Muhammad's religion, shall acquire Paradise for eternity. Allah stated that the recompense for good or evil works shall remain with its people for eternity.
[ نظرات / امتیازها ]

1 - مؤمنان به پیامبر(ص)، که داراى اعمال صالح باشند، اهل بهشت بوده و در آن جاودان خواهند بود.

و الذین ءامنوا و عملوا الصلحت أولئک أصحب الجنة هم فیها خلدون

مراد از ایمان در آیه مورد بحث - به قرینه آیه 75 (أفتطمعون أن یؤمنوا لکم) - ایمان به پیامبر(ص) و اسلام است.

2 - ایمان بدون عمل صالح و عمل صالح بدون ایمان، در پى دارنده پاداش (خلود در بهشت) نخواهد بود.

و الذین ءامنوا و عملوا الصلحت ... هم فیها خلدون

3 - بهشت جایگاهى است ابدى و همیشگى.

هم فیها خلدون [ نظرات / امتیازها ]

یادآور مى شود که جمله پایانى این آیه شریفه نشان مى دهد که منظور از «سیّئه» - که بدان اشاره رفت - همان شرک به خداست؛ چرا که از دیدگاه مذهب اهل بیت، انسان باایمان در آتش دوزخ جاودانه نخواهد ماند. درحالیکه آیه بیانگر آن است که هر کس بدى(سیّئه) کرد و گناهانش او را احاطه کرد و از هر سو وى را فراگرفت، جایگاهش هماره دوزخ خواهد بود و راه نجات و رهایى به رویش مسدود است؛ و این نشان مى دهد که دو واژه «سیّئه» و «خطیئه» - همانگونه که از ابن عبّاس نقل شده - همان شرک گرایى است. [ نظرات / امتیازها ]

(من کسب سیئة) من السیئات ، یعنی کبیرة من الکبائر (و أحاطت به خطیئته ) تلک و استولت علیه ، کما یحیط العدو و لم یتفص عنها بالتوبة. و قرئ: خطایاه ، و خطیئاته . و قیل فی الاحاطة: کان ذنبه أغلب من طاعته . و سأل رجل الحسن عن الخطیئة قال : سبحان الله : ألا أراک ذا لحیة و ماتدری ما الخطیئة، انظر فی المصحف فکل آیة نهی فیها الله عنه و أخبرک أنه من عمل بها أدخله النار فهی الخطیئة المحیطة. [ نظرات / امتیازها ]

وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِکَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیها خالِدُونَ (82)

وَ الَّذِینَ آمَنُوا: و آن کسانى که ایمان آوردند، به راستى و درستى، به یگانگى خدا و پیغمبر و آنچه از جانب خدا آورده، از معتقدات حقّه ایمانیه، با ثابت بودن در آن تا آخر عمر، وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ‌: و بجاى آورند کارهاى شایسته و پسندیده الهیه را، أُولئِکَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ: آن گروه متّصف به صفات ایمان و اعمال صالح، ملازمان بهشتند. هُمْ فِیها خالِدُونَ‌: ایشان در بهشت و نعیم آن دائم و باقى و همیشگى باشند.
تنبیه: ترتّب عمل صالح بر ایمان، دلالت دارد بر آنکه ایمان مرکب و عمل صالح جزء ایمان باشد، و محقق است که مرکب حاصل نگردد مگر به تمامى اجزایش. پس ایمان بدون عمل صالح فایده نخواهد داشت، و احادیث در این قسمت بسیار است. از جمله در امالى طوسى (رضوان اللّه علیه) از حضرت باقر علیه السلام مروى است که فرمود: عرض شد به حضرت امیر المؤمنین علیه السلام کسى که شهادت دهد به وحدانیت الهى و رسالت حضرت رسالت پناهى، مؤمن باشد؟ فرمود: پس کجاست واجبات خدا «1».
و در فرمایش دیگر فرمود: اگر ایمان کلام و قول تنها بودى، هر آینه روزه و نماز و حلال و حرام نازل نشدى‌ [ نظرات / امتیازها ]

ایمان بآنچه باید اعتقاد نمود از اصول دین و مذهب و اعمال صالحه از فعل واجبات و کف نفس از محرمات موجب خلود در بهشت است چون حذف متعلق و جمع محلّى بالف و لام مفید عموم است و در منهج الصادقین است که خلود اگرچه بحسب وضع بمعنى مکث طویل است ولى اینجا مراد دوام و ثبات میباشد باجماع امّت و بنظر حقیر این بیان خالى از وجه است زیرا خلود در لغت هم بمعنى دوام و جاویدان و همیشگى ترجمه شده است و در عرف هم به همین معنى استعمال میشود و اینکه بهشت را خلد نامیده‌اند براى آنستکه دائم و جاویدان است بنابراین شبهه در دلالت این آیه و آیه سابق بر خلود باقى نمیماند و نیز دلالت دارد این دو آیه جمعا بر آنکه مؤمن مخلّد در آتش نیست زیرا که شرط خلود در نار بموجب آیه قبل آنستکه گناه احاطه بشخص کرده باشد و هیچ ثواب نداشته باشد و شرط خلود در بهشت هم آنستکه ایمان و اعمال صالحه داشته باشد پس اگر فرض شود کسى ایمان داشته باشد و اعمال صالحه نداشته باشد باید نه در جهنم مخلد باشد و نه در بهشت و لازمه‌اش آنستکه چندى در جهنم باشد و بعد به بهشت برود زیرا عکسش که ابتداء به بهشت برود و بعد بجهنم خلاف اجماع است و منافى با اعتبار و غلبه رحمت بر غضب و خلود چنانچه با منقطع الاخر بودن منافى است با منقطع الاول بودن هم وفق ندارد. [ نظرات / امتیازها ]