از آنجا که قول یهود «لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیَّاماً مَعْدُودَةً» و نیز در پاسخ اینکه «آمِنُوا بِما أَنْزَلَ اللَّهُ» گفته بودند: «نُؤْمِنُ بِما أُنْزِلَ عَلَیْنا». این دو جمله به التزام دلالت می کرد بر اینکه یهودیان مدعى نجات در آخرتند و دیگران را اهل نجات و سعادت نمی دانند و نجات و سعادت خود را هم مشوّب به هلاکت و شقاوت نمی دانند، چون به خیال خود جز ایامى چند معذب نمی شوند و آن ایام هم عبارت است از آن چند صباحى که گوساله پرستیدند.

حال ببینیم یهود در دعوى خود که زندگى قرین به سعادت آخرت را خاص خود می داند راست مى ‏گوید یا دروغ. امتحانش مجانى است و آن این است که اگر راست بگویند و آن زندگى خاص ایشان باشد نه سایر مردم، باید به زبان دل و زبان سر و با ارکان بدن همواره آرزوى رسیدن به آن را داشته باشند و حال اینکه مى ‏بینیم ابدا آرزوى آن را ندارند. چون ریگ در کفش دارند، انبیاى خدا را کشته ‏اند، به حضرت موسى (علیه‌السلام) کفر ورزیدند و پیمان‌هایى از خدا را نقض کردند، خدا هم که داناى به ستمکاران است.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

از «مِن دُونِ النَاسِ» بر می‌آید که بنی ‌اسرائیل غیر از دین خود را باطل می‌دانست و مردم را بی‌بهره از دین می‌پنداشت. [ نظرات / امتیازها ]

بنى‏اسرائیل، ادّعاهاى دروغین و خیال پردازى‏هاى فراوان داشتند که برخى از آنها عبارت بود از:
* ما فرزندان و محبوبان خدا هستیم. «نحن ابناء اللّه و احبّائه»
* کسى وارد بهشت نمى‏شود مگر آنکه یهودى و یا نصرانى باشد. «قالوا لن یدخل الجنّه الاّ من کان هوداً او نصارى»
* آتش دوزخ، جز چند روزى به ما اصابت نمى‏کند. «لن تمسّنا النّار الاّ ایّاما معدودة»
[ نظرات / امتیازها ]

در برابر خیالات وموهومات با صراحت برخورد کنید . وجدان بهترین قاضی است . امادگی برای مرگ نشانه ایمان واقعی وصادقانه است [ نظرات / امتیازها ]

اولیاى خدا، نه تنها از مرگ نمى‏ترسند، بلکه اشتیاق به مرگ نیز دارند. همانگونه که حضرت على علیه السلام مى‏فرماید: «واللَّه لابن ابى‏طالب آنس بالموت من الطفل بثدى امّه» یعنى به خدا سوگند علاقه فرزند ابوطالب به مرگ، از علاقه طفل شیرخوار به سینه مادرش بیشتر است.
[ نظرات / امتیازها ]