(من اعرض عنه فانه یحمل یوم القیمه وزرا) (هر کس از آن روی گرداند، پس همانا او در روز قیامت بار گناهی را بردوش می کشد) می فرماید کسی که از ذکر، یعنی قرآن روی گرداند و اعراض کند در روز قیامت ثقلی بسیار عظیم و خطیر و بار گناهی بزرگ را بدوش خود حمل خواهد کرد و گناه را ازجهت اینکه قائم به آنهاست ، به باری تشبیه کرد که آدمی با همه سنگینی و مشقت بایدآن را بدوش خود بکشد. [ نظرات / امتیازها ]

این خودِ اعراض یک بارِ گناه سنگین است و این بار گناه را هیچ باربَری نمی‌برد ﴿کَلَّا لاَ وَزَرَ﴾ هیچ باربری در قیامت نیست مگر خود صاحب بار فرمود: ﴿فَإِنَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وِزْراً﴾ که ﴿خَالِدِینَ فِیهِ﴾ در این وِزر مُخلّدند محفوف به همین وزرند. ضمیر و فعل را گاهی مفرد می‌آورد گاهی جمع چون کلمهٴ «مَن» به لحاظ لفظ مفرد است و به لحاظ معنا قابل صدق بر کثیرین لذا از نظر فعل فرمود: ﴿أَعْرَضَ﴾ نه «أعرضوا», ﴿یَحْمِلُ﴾ نه «یحملون», ﴿خَالِدِینَ فِیهِ﴾ نه «فیهم» اما گاهی, البته «فیه» باید مفرد باشد گاهی به لحاظ معنا جمع می‌آورد که فرمود: ﴿خَالِدِینَ﴾ نه «خالداً», ﴿سَاءَ لَهُمْ﴾ نه «له» پس به لحاظ معنا جمع می‌آورند به لحاظ لفظ مفرد. ظاهر این آیه آن است که انسان در درون گناه خودش خفه می‌شود و همان‌جا هست همین وِزر و همین سیّئه به صورت یک بار سنگین در می‌آید و خود انسان این بار سنگین را حمل می‌کند و در درون این هم می‌ماند [ نظرات / امتیازها ]

نکته ها
کلمه‏ى «حِمل» و کلمه‏ى «حَمل» در لغت به یک معناست، لیکن «حِمل» به بار ظاهرى و «حَمل» به بار باطنى مثل بچه در شکم مادر اطلاق مى‏گردد.
«زُرق» رنگى است که از اختلاط سفید و سیاه بوجود مى‏آید، مثل رنگ خاکسترى و شاید کنایه از کورى، ترس و یا رنگ پریدگى باشد.
کلمه‏ى «صُور» یا به معناى شاخ است و یا جمع صورت مى‏باشد که مراد دمیدن در صورت‏هاى مردگان براى زنده شدن است.
در قرآن مجید به دو نفخه اشاره شده است که در نفخه‏ى اوّل، همه موجودات مى‏میرند و در نفخه‏ى دوّم انسان‏ها براى حساب زنده مى‏شوند. «ونفخ فى الصور، فصعق مَن فى السّموات و مَن فى الارض الاّ مَن شاءاللّه، ثمّ نفخ فیه اُخرى فاذا هم قیام ینظرون»(114) و منظور از «ینفخ فى الصور» در این آیه، به قرینه جمله‏ى «و نحشر المجرمین»، نفخه‏ى دوّم در روز قیامت است.114) زمر، 68.
پیام ها
1- انسان‏ها در انتخاب راه آزادند، مى‏توانند حقّ را بپذیرند ومى توانند اعراض نمایند. «أعرض»
2- پیامد اعراض از ذکر خدا، تنها به زندگانى نکبت بار در این دنیا خلاصه نمى‏شود، «مَن أعرض فانّ له معیشة ضنکا»(115) بلکه بدبختى آخرت را نیز به همراه دارد. «مَن أعرض... یحمل یوم القیامة وزراً»
3- میزان خطر وسنگینى بار قیامت، براى کسى روشن نیست. («وزراً» نکره آمده)
4- در قیامت مجرم یا کور و رو سیاه محشور مى‏شود و یا در اثر ترس، وحشت و خیره‏نگرى، به کبودى چشم مبتلا مى‏گردد. «زرقاً»
5 - مدّت زمان دنیا و برزخ نسبت به آخرت بسیار ناچیز و در حکم چند روز است. «اِن لبثتم الا عشراً» [ نظرات / امتیازها ]

برگزیده تفسیر نمونه :
(آیه 100)- و به همین جهت در این آیه از کسانى سخن مى‏گوید که حقایق قرآن و درسهاى عبرت تاریخ را فراموش مى‏کنند، مى‏گوید: «کسى که از قرآن روى بگرداند در قیامت بار سنگینى (از گناه و مسؤولیت) بر دوش خواهد کشید» (مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وِزْراً).
آرى! اعراض از قرآن، انسان را به آن چنان بیراهه‏ها مى‏کشاند که بارهاى سنگینى از انواع گناهان و انحرافات فکرى و عقیدتى را بر دوش او مى‏نهد. [ نظرات / امتیازها ]

تفسیر کشاف
أن هذا الذکر الذی آتیناک یعنی القرآن مشتملا علی هذه الأقاصیص و الأخبار الحقیقة بالتفکر و الاعتبار ، لذکر عظیم و قرآن کریم ، فیه النجاة و السعادة لمن أقبل علیه ، و من أعرض عنه فقد هلک و شقی . یرید بالوزر : العقوبة الثقیلة الباهظة ، سماها وزرا تشبیها فی ثقلها علی المعاقب و صعوبة احتمالها بالحمل الذی یفدح لحامل ، و بنقض ظهره ، و یلقی علیه بهره : أو لأنها جزاء الوزر و هو الإثم . و قرئ : یحمل . [ نظرات / امتیازها ]

تفسیر نور
کلمه‏ى «حِمل» و کلمه‏ى «حَمل» در لغت به یک معناست، لیکن «حِمل» به بار ظاهرى و «حَمل» به بار باطنى مثل بچه در شکم مادر اطلاق مى‏گردد. «زُرق» رنگى است که از اختلاط سفید و سیاه بوجود مى‏آید، مثل رنگ خاکسترى و شاید کنایه از کورى، ترس و یا رنگ پریدگى باشد. کلمه‏ى «صُور» یا به معناى شاخ است و یا جمع صورت مى‏باشد که مراد دمیدن در صورت‏هاى مردگان براى زنده شدن است. در قرآن مجید به دو نفخه اشاره شده است که در نفخه‏ى اوّل، همه موجودات مى‏میرند و در نفخه‏ى دوّم انسان‏ها براى حساب زنده مى‏شوند. «ونفخ فى الصور، فصعق مَن فى السّموات و مَن فى الارض الاّ مَن شاءاللّه، ثمّ نفخ فیه اُخرى فاذا هم قیام ینظرون» <623> و منظور از «ینفخ فى الصور» در این آیه، به قرینه جمله‏ى «و نحشر المجرمین»، نفخه‏ى دوّم در روز قیامت است. 1- انسان‏ها در انتخاب راه آزادند، مى‏توانند حقّ را بپذیرند ومى توانند اعراض نمایند. «أعرض» 2- پیامد اعراض از ذکر خدا، تنها به زندگانى نکبت بار در این دنیا خلاصه نمى‏شود، «مَن أعرض فانّ له معیشة ضنکا» <624> بلکه بدبختى آخرت را نیز به همراه دارد. «مَن أعرض... یحمل یوم القیامة وزراً» 3- میزان خطر وسنگینى بار قیامت، براى کسى روشن نیست. («وزراً» نکره آمده) 4- در قیامت مجرم یا کور و رو سیاه محشور مى‏شود و یا در اثر ترس، وحشت و خیره‏نگرى، به کبودى چشم مبتلا مى‏گردد. «زرقاً» 5 - مدّت زمان دنیا و برزخ نسبت به آخرت بسیار ناچیز و در حکم چند روز است. «اِن لبثتم الا عشراً» [ نظرات / امتیازها ]

أن هذا الذکر الذی آتیناک یعنی القرآن مشتملا علی هذه الأقاصیص و الأخبار الحقیقة بالتفکر و الاعتبار ، لذکر عظیم و قرآن کریم ، فیه النجاة و السعادة لمن أقبل علیه ، و من أعرض عنه فقد هلک و شقی . یرید بالوزر : العقوبة الثقیلة الباهظة ، سماها وزرا تشبیها فی ثقلها علی المعاقب و صعوبة احتمالها بالحمل الذی یفدح لحامل ، و بنقض ظهره ، و یلقی علیه بهره : أو لأنها جزاء الوزر و هو الإثم . و قرئ : یحمل
[ نظرات / امتیازها ]

و این گونه به هشدار سخت کسانى مى پردازد که از قرآن روى برتافته و از ایمان به آن خوددارى مى ورزند:
مَنْ اَعْرَضَ عَنْهُ فَاِنَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیمَةِ وِزْراً.
کسانى که از قرآن و مفاهیم آن روى برتابند، بار گرانى از گناه را در روز رستاخیز به دوش خواهند کشید. [ نظرات / امتیازها ]

(آیه 100)- و به همین جهت در این آیه از کسانى سخن مى‏گوید که حقایق قرآن و درسهاى عبرت تاریخ را فراموش مى‏کنند، مى‏گوید: «کسى که از قرآن روى بگرداند در قیامت بار سنگینى (از گناه و مسؤولیت) بر دوش خواهد کشید» (مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وِزْراً).

آرى! اعراض از قرآن، انسان را به آن چنان بیراهه‏ها مى‏کشاند که بارهاى سنگینى از انواع گناهان و انحرافات فکرى و عقیدتى را بر دوش او مى‏نهد.
[ نظرات / امتیازها ]

مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وِزْراً (100)
بعد از آن تهدید و وعید مى‌فرماید نسبت به اعراض از قرآن و ترک ایمان به آن:
مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ‌: و هر که روى برگرداند از قرآن و اعتنا نکند به فرامین آن که جامع سعادات دنیا و آخرت است و کافر شود به آن. فَإِنَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وِزْراً: پس بدرستى که آن معرض کافر بردارد روز قیامت بارى سنگین را که آن عقوبت عظیم و عذاب الیم است به سبب کفر و اعراضش. [ نظرات / امتیازها ]

مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ اَلْقِیٰامَةِ وِزْراً ظاهرا مرجع ضمیر(عنه)(ذکرا)در آیه بالا است و مقصود از ذکر شاید قرآن باشد یا نبوّت رسول اکرم صلى اللّٰه علیه و آله و سلّم،و شاید مرجع آیه جلوتر اَللّٰهُ اَلَّذِی لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ مراد باشد زیراکه در آیات دیگر اطلاق ذکر بر اینها شده،قوله تعالى مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ اَلْقِیٰامَةِ أَعْمىٰ سوره الانبیاء آیه 123 و 124 خلاصه بازگشت تمام معنى به این مى شود که هرکس اعراض نماید از ذکر خدا و قرآن و شریعت او و مطیع امر و قانون الهى نگردد در روز قیامت بار سنگینى بر او بار مى گردد و گویند در آیه کلامى در تقدیر است یعنى(عقوبة الوزر و جزائه)و آن یا از قبیل تسمیه مسبب است باسم سبب یعنى اعراض کننده در آخرت حامل عقوبت گناه و بردارنده پاداش کردار خود مى گردد [ نظرات / امتیازها ]

مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ اَلْقِیٰامَةِ وِزْراً ضمیر «عنه» به قرآن برمى گردد هرکس که با گفتار و کردار، قرآن را انکار کند و یا تنها با کردار، از آن روى برگرداند آن چنان بار سنگینى از گناه را بر خود بار کرده است که توان برداشتن آن را ندارد پیامبر خدا صلّى اللّه علیه و آله فرمود: «کسى که محارم قرآن را حلال بداند، بدان ایمان نیاورده است» در تفسیر آیۀ 124 و پس از آن، از همین سوره، در این باره سخن گفته خواهد شد [ نظرات / امتیازها ]