یعنى آن را بگیر و نترس که به زودى به حالت اولش (عصا) بر مىگردانیم، این جمله دلالت دارد بر اینکه موسى (علیه السّلام) از آنچه دیده ترسیده، و در جاى دیگر آمده که فرمود «فَلَمَّا رَآها تَهْتَزُّ کَأَنَّها جَانٌّ وَلَّى مُدْبِراً وَ لَمْ یُعَقِّبْ یا مُوسى أَقْبِلْ وَ لا تَخَفْ» (قصص/31).
البته باید دانست که میان خوف و خشیت فرق است، آنچه با فضیلت شجاعت منافات دارد خشیت است نه خوف که به معناى دست زدن به مقدمات احتراز است، و انبیاء (علیه السّلام) از خشیت منزهند نه از خوف، هم چنان که خداى تعالى فرمود «الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّهِ وَ یَخْشَوْنَهُ وَ لا یَخْشَوْنَ أَحَداً إِلَّا اللَّهَ» (احزاب/39).
[ نظرات / امتیازها ]