(الا تذکره لمن یخشی ): (جز تذکر و یادآوری برای آن کس که خشیت دارد،نیست ). [ نظرات / امتیازها ]

در این آیه هدف نزول قرآن را چنین شرح مى‏دهد: ما قرآن را «جز براى یادآورى کسانى که از خدا مى‏ترسند» نازل نکردیم (إِلَّا تَذْکِرَةً لِمَنْ یَخْشى‏).

تعبیر «من یخشى» نشان مى‏دهد تا یک نوع احساس مسؤولیت (خشیت و ترس) در آدمى نباشد، پذیراى حقایق نخواهد شد. [ نظرات / امتیازها ]

إِلاّٰ تَذْکِرَةً لِمَنْ یَخْشىٰ : لکن فرستادیم آن را بر تو به جهت پند دادن تو مر کسى را که بترسد، یعنى در قلب او خشیت و رقت باشد تا به انذار از آن متأثر گردد اختصاص «تذکرة» به اشخاص ترسناک به جهت آنست که از قرآن فایده و بهره نبرند مگر آنان که در قلب آنها ترس الهى باشد، هرچند قرآن براى تمامى مردمان تذکره و پند است تبصره: محقق طوسى (رحمه اللّه) فرماید: خوف و خشیت هرچند در لغت به یک معنى باشند لکن نزد ارباب قلوب فرقى دارند: خوف: تألم نفس است از عقاب که متوقع مى باشد به سبب ارتکاب منهیات و تقصیر در طاعات، این قسم خوف بیشتر مردم را حاصل مى شود هرچند مراتب آن مختلف مى باشد و مرتبۀ علیاى آن حاصل نشود مگر در کمى از مردم خشیت: حالتى است که حاصل مى شود وقت ادراک عظمت و هیبت حق تعالى و خوف حجب از او سبحانه، و این حالت به دست نیاید مگر براى کسى که مطلع گردد به ساحت کبریائى و دریابد لذت قرب الهى را، و لذا خشیت را خاص گردانید به دانشمندان و فرمود: (إِنَّمٰا یَخْشَى اَللّٰهَ مِنْ عِبٰادِهِ اَلْعُلَمٰاءُ) [ نظرات / امتیازها ]

«مٰا أَنْزَلْنٰا» : اگر «طه» را نام سوره بگیریم احتمال مى رود که این جمله خبر باشد و «طه» مبتدا و «القرآن» جاى ضمیر قرار گرفته باشد، زیرا سوره، همان قرآن است و مى توان گفت: «طه» قسم و ما «انزلنا» جواب آن است «لِتَشْقىٰ » (قرآن را بر تو نازل نکردیم) که این همه رنج تحمّل کنى پیامبر اکرم صلى اللّٰه علیه و آله تمام شب را نماز مى خواند و (سر) و سینۀ خود را به ریسمانى آویزان مى کرد تا خواب بر او غلبه نکند، پس خداوند سبحان او را امر کرد که شب زنده دارى را تخفیف دهد «شقاء» به معناى تعب نیز مى آید و از همین قبیل است مثال: اتعب من رائض مهر و اشقى من رائض مهر ، یعنى خسته تر و رنجورتر از تربیت کنندۀ کرّه است «تذکرة» علت براى فعل (انزلنا) مى باشد و «لتشقى» نیز همین طور است، ولى چون فاعل فعل معلّل (أنزلنا) نیست، بالام ذکر شده است (بر خلاف تذکرة) و معناى جمله این است: امّا ما قرآن را نازل کردیم تا به آن وسیله کسانى را که از خدا بیم دارند متوجّه سازیم «تذکرة» به معناى یاد آورى (مصدر دوم باب تفعیل) است [ نظرات / امتیازها ]

إِلاّٰ تَذْکِرَةً لِمَنْ یَخْشىٰ (الاّ)استثناء منقطع است،و(تذکرة)مصدر ذکر است و ذکر به یاد آمدن بعد از فراموشى است و لام(لتشقى)لام علت است و چون در فطرت اولیه انسان حقایق اولیه و معارف الهیه نهفته شده و اقبال بدنیا و اشتغال بمزخرفات و هواهاى نفسانى او را از فطرت اولیه اش منصرف مى گرداند این است که محتاج برادع و تذکرى است که آنچه در باطنش نهفته در مرتبه ظهور و بروز بیاورد،و تذکر کسى را نفع مى بخشد که حالت خشوع و قبول در وى باش [ نظرات / امتیازها ]