استثناء در جمله «إِلَّا تَذْکِرَةً»- به طورى که گفتهاند (روح المعانى، ج 16، ص 150) استثناء منقطع است، و معنایش این است که ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که تو خود را به تعب اندازى، و لیکن براى این بود که یاد آورندهاى باشد تا هر کس طبع او خضوع و خشوع در برابر حق است متذکر شود، و به خدا ایمان آورده تقوى پیشه کند.
بنا بر این سیاق آیه شریفه خود به خود اقتضاء مىکند که کلمه «تذکره» مصدرى به معناى فاعل، و خود مفعول له جمله «ما أَنْزَلْنا» بوده باشد، هم چنان که اقتضاء دارد کلمه «تنزیلا» به معناى اسم مفعول، و حال از ضمیر «تذکره» باشد، که به قرآن بر مىگردد، و معنایش این است که ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را به تعب اندازى، و لیکن نازل کردیم تا دارندگان خشوع را با کلام الهى که نازل از ناحیه او است متذکر شود.
[ نظرات / امتیازها ]