إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَ یَعْلَمُ ما تَکْتُمُونَ (110)
إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ: بدرستى که خداوند متعال مىداند آشکاراى سخن کفار را در طعن اسلام. وَ یَعْلَمُ ما تَکْتُمُونَ: و مىداند آنچه مىپوشانید از حسد بر پیغمبر و کینه بر مسلمانان، و همه را بر آن جزا خواهد داد.
تنبیه: آیه شریفه آگاهى است بندگان را به اخلاص و ترک نفاق، زیرا وقتى خداى تعالى عالم باشد به ظواهر و ضمائر، هر آینه واجب است بر عاقل اینکه مبالغه نماید در اخلاص نسبت به ایمان و اعمال که اگر در عشرى از اعشار به مقدار ذرهاى از ذرات شایبهاى باشد، البته علّام الغیوب عالم به آن، و بر وفق عدل مجازات خواهد داد.
[ نظرات / امتیازها ]
إِنَّهُ یَعلَمُ الجَهرَ مِنَ القَولِ وَ یَعلَمُ ما تَکتُمُونَ (110)
محققا خدا میداند آنچه علنا گفته میشود و میداند آنچه کتمان میکنید و اظهار نمیدارید چون عالم السرّ و الخفیّات است به همه چیز علم او احاطه دارد.
«وَ أَنَّ اللّهَ قَد أَحاطَ بِکُلِّ شَیءٍ عِلماً» طلاق آیه 12.
جهر و اخفات، ظاهر و باطن، سرّ و علن نزد او یکی است بلکه علم ذات بذات چون حدّی از برای صفات او نیست چنانچه ذات مقدّسش محدود نیست لذا میفرماید:
(إِنَّهُ یَعلَمُ الجَهرَ مِنَ القَولِ وَ یَعلَمُ ما تَکتُمُونَ) از نفاق و کفر باطنی شما و عداوت قلبی شما با خبر است و لو اظهار اسلام و دوستی کنید: «وَ مِمَّن حَولَکُم مِنَ الأَعرابِ مُنافِقُونَ (الی قوله تعالی) لا تَعلَمُهُم نَحنُ نَعلَمُهُم» توبه آیه 102.
باید با اینکه منافقین معامله اسلام کرد تا ما دامی که نفاق آنها ظاهر نشود.
[ نظرات / امتیازها ]