(فاوحینا الیه ان اصنع الفلک باعیننا و وحینا فاذا جاء امرنا وفار التنورفاسلک فیها من کل زوجین اثنین واهلک الا من سبق علیه القول منهم ولاتخاطبنی فی الذین ظلموا انهم مغرقون ): (پس ما به او وحی کردیم که تحت نظارت ما و به امر ما کشتی را بساز، پس زمانیکه امر ما آمد و آب از تنور فوران کرد، در آن سوار شو و از هر جانداری یک نر و یک ماده ، همراه خود ببر و خانواده ات را هم سوارکن مگر آن کسانیکه فرمان ما بر هلاکت بر آنها سبقت گرفته و مبادا درباره ستمکاران وشفاعت از آنها با من سخنی بگویی ، که آنها غرق شدنی هستند) در جواب درخواست نصرت از جانب نوح ، خداوند به او وحی کرد که تحت نظارت او و یا تعلیم و دستورات غیبی الهی ، کشتی را بسازد و زمانیکه حکم فصل و قضاء مبنی بر غرق و هلاکت آن قوم ظالم فرا رسید و آب از تنور ـ که محل آتش است ـ فوران کرد، آنگاه از هر صنف حیوانات یک جفت نر و ماده را در کشتی داخل کن (ظاهرافوران آب از تنور نشانه عجیب وقوع عذاب بوده است .) در ادامه می فرماید.خانواده ات را نیز سوار کشتی نما، جز همسر و پسرت که بواسطه کفرشان ، قضای حتمی بر هلاکت آنها جاری شده ، ظاهرا خداوند گروندگان و مؤمنان قوم نوح را نیز اهل اونامیده است . و در آخر می فرماید ابدا در خصوص این افراد ستمکار شفاعت مکن و من تو را نهی می کنم از اینکه با من درباره این کفار سخن بگویی ، چه رسد به آنکه وساطت کنی ، چون غضب من شامل حال آنها شده و غرق شدن آنها حتمی گشته . [ نظرات / امتیازها ]

فَأَوْحَیْنٰا إِلَیْهِ أَنِ اِصْنَعِ اَلْفُلْکَ بِأَعْیُنِنٰا این جمله کنایه از آن است که خداوند این کشتى را نگه دارى و از آن مراقبت خواهد کرد وَ وَحْیِنٰا، یعنى به فرمان ما فَإِذٰا جٰاءَ أَمْرُنٰا وَ فٰارَ اَلتَّنُّورُ؛ یعنى زمانى که آب از زمین جوشید فَاسْلُکْ فِیهٰا مِنْ کُلٍّ زَوْجَیْنِ اِثْنَیْنِ خواه مرد باشد و خواه زن وَ أَهْلَکَ إِلاّٰ مَنْ سَبَقَ عَلَیْهِ اَلْقَوْلُ مِنْهُمْ مگر کسانى که پیش از این دربارۀ آنها سخن رفته که همسر و پسر نوح علیه السّلام از جملۀ آنان مى باشند و برخى گفته اند: نام وى کنعان بوده است وَ لاٰ تُخٰاطِبْنِی فِی اَلَّذِینَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ از من دربارۀ رهایى هیچ کدام از کافران گناهکار درخواست مکن؛ زیرا عذاب بر همۀ آنان حتى بر همسر و فرزندت سزاوار است [ نظرات / امتیازها ]