صفت ششم مؤمنان، آن است که بر اوقات نماز خود، محافظت و نگهدارى مى‌کنند نماز را در وقت فضیلت آن به جاى مى‌آورند و سعى آنان بر این است که این فریضه‌ى مقدّس را که «تنهى عن الفحشاء و المنکر»[8]درباره‌اش صادق است، به هنگام خود اقامه نمایند. هیچ‌گاه در مواقع اختیار، نماز خود را از اوّل وقت، تأخیر نمى‌اندازند؛ زیرا: «الصلوة فی أوّل الوقت، رضوان اللّه و فی آخر الوقت، غفران اللّه.[9]»
وقتى سخن از مغفرت و بخشش است که پیش از آن معصیتى در کار باشد؛ پس تأخیر نماز به آخر وقت در موقع اختیار، خود معصیتى است و آن نماز، مایه‌ى آمرزش آن معصیت مى‌باشد
[ نظرات / امتیازها ]