إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیَةً وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ «8»
إِنَّ فِی ذلِکَ: بدرستى که در رویانیدن اصناف نباتات یا در هر یک از گیاهها، لَآیَةً: هر آینه دلیل است بر کمال قدرت و حکمت رویاننده آن و سبق رحمت و نعمت نامتناهى. وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ: و نیستند بسیارى از ایشان گرویدگان با وجود مشاهده چنین آیات عظیمه و علامات داله بر قدرت تامّه حضرت پروردگار جلّ شأنه.
تنبیه: یکى از آیات و شواهد قدرت ذات احدیت سبحانى، خلقت اصناف نباتات و ریاحین است که هر یک را علیم حکیم براى امرى آفریده و خاصیتى بخشیده؛ یکى در اعماق مفصل بدن نفوذ مى‌کند و مواد غلیظه سوداویه و بلغمیه را مى‌کشد و دفع مى‌کند مانند شاه تره؛ و دیگرى بادها را دفع نماید؛ و دیگرى ورمها را تحلیل مى‌برد؛ و اغلب معالجات مرضهاى انسانى در ساقه یا برگ یا گل یا ریشه نباتات است. این گونه آثار مختلفه در نباتات، البته دلالت دارد بر مؤثرى که اثرات نافعه در آنها قرار داده که موجب نجات از هلاکت است. با وجود بر این، چقدر جاهل و غافلند که با ظهور چنین آیاتى، بیشتر
مردمان به یگانگى صانع و خالق و مدبر عالم ایمان نیاورند.
حضرت صادق علیه السّلام در حدیث مفضل فرماید: تعجب کن از گروهى که حکم نمى‌کنند بر صناعت طب به خطا با آنکه مى‌بینند که طبیبان خطاى بسیار کنند، و حکم مى‌کنند بر عالم به اهمال با آنکه هیچ چیز از آن را مهمل نمى یابند.
[ نظرات / امتیازها ] إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیَةً وَ ما کانَ أَکثَرُهُم مُؤمِنِین‌َ «8»
بدرستی که در خلقت ازواج در زمین دلیل واضح و آیه محکمه‌ایست بر وجود حق و قدرت و علم باری تعالی و نیستند اکثر افراد بشر مؤمن.
از برای ایمان در قرآن مجید و در لسان اخبار اطلاقات بسیاری دارد و بهر اطلاق درجاتی:
1- ایمان بوجود اللّه در مقابل طبیعی و دهری و لا مذهب.
2- ایمان بوحدانیت خداوند در مقابل مشرکین.
3- ایمان به علم و قدرت و سایر صفات الهی در مقابل حکماء که او را علت میدانند و انفکاک معلول از علت را محال میدانند.
4- ایمان به اینکه صفات عین ذات و منتزع از ذات است که توحید صفاتیست.
5- ایمان بافعال الهی که مختص بذات او است که توحید افعالیست.
6- ایمان بجمیع انبیاء و رسل در مقابل کفار از یهود و نصاری و مجوس و غیر اینها.
7- ایمان در مقابل اسلام که میفرماید: قالَت‌ِ الأَعراب‌ُ آمَنّا قُل لَم تُؤمِنُوا وَ لکِن قُولُوا
أَسلَمنا وَ لَمّا یَدخُل‌ِ الإِیمان‌ُ فِی قُلُوبِکُم (حجرات آیه 14).
8- ایمان بعدل و امامت ائمه اثنی عشر در مقابل سایر فرق اسلامیه از عامه و شیعه غیر اثنی عشری.
9- ایمان بجمیع ضروریات دین و ضروریات مذهب شیعه در مقابل کسانی که منکر پاره‌ای از ضروریات میشوند که بسا موجب ارتداد میشود و بسا ضلالت.
اما درجات ایمان. در هر قسمتی چهار درجه دارد:
اول. ایمان لسانی که بمجرد لسان است و در قلب داخل نشده ایمان منافقین.
دوم. در قلب داخل شده لکن رسوخ در قلب نکرده ایمان عوام.
سوم. رسوخ کرده لکن آلوده بکثافات معاصی ایمان خواص.
چهارم. پاک بودن ظرف ایمان از جمیع اخلاق رذیله و کثافات معاصی که ایمان خاص الخاص است.
و در ایمان چهار امر شرط است که اگر نباشد تحقق پیدا نمیکند:
اول. علم یقین و اما ظن و شک کافی نیست.
دوم. اعتقاد بمعنی عقد قلب و دلبستگی و در بند بودن.
سوم. اقرار قلبی و لسانی که اگر انکار کرد مشمول وَ جَحَدُوا بِها وَ استَیقَنَتها أَنفُسُهُم (نمل آیه 14) میشود.
چهارم. تسلیم جمیع افعال الهی تکوینی و تشریعی از بلیات و احکام الهیه.
[ نظرات / امتیازها ]