بعد از آن در بیان حصر حقیت دین اسلام مى فرماید: وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ اَلْإِسْلاٰمِ دِیناً :و هرکه طلب کند غیر دین اسلام، دین دیگرى را، فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ :پس هرگز پذیرفته نشود دین او و اعمالى که در آن دین به جاآورده، وَ هُوَ فِی اَلْآخِرَةِ مِنَ اَلْخٰاسِرِینَ :و او به واسطۀ ترک اسلام، در آخرت از زیانکاران باشد حاصل آنکه معرض از اسلام و طالب غیر آن، فاقد نفع نجات و رستگارى و واقع در هلاکت و زیانکارى است؛ به جهت ابطال فطرت سلیمه اى که مردمان به آن تولد یابند که توحید و اسلام است
تنبیه: آیۀ شریفه تهدید است مر کسانى را که منقاد دین اسلام به جهت عناد و لجاج تابع شریعت حضرت خاتم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم نشوند در کتاب امالى شیخ صدوق رضوان اللّه علیه از حضرت صادق علیه السّلام از حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام در ذیل فرمایشى فرماید: انّ المؤمن اخذ دینه عن ربّه و لم یأخذه عن رأیه، ایّها النّاس دینکم دینکم تمسّکوا به لا یزیلکم احد عنه لأنّ السّیّئة فیه خیر من الحسنة فى غیره، لأنّ السّیّئة فیه تغفر و الحسنة فى غیره لا تقبل فرمود حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام: به درستى که مؤمن فراگیرد دینش را از پروردگار خود نه از رأى ناقص خود اى گروه مردمان، ملازم باشید دین خود را، ملازم باشید دین خود را که اسلام است و تمسک به آن جوئید، متزلزل نکند و برنگرداند شما را احدى از آن، زیرا گناه در دین اسلام بهتر است از حسنه در غیر دین اسلام، زیرا گناه در دین اسلام آمرزیده شود به توبه، و لکن حسنۀ در غیر آن قبول نشود
[ نظرات / امتیازها ]
وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ اَلْإِسْلاٰمِ دِیناً فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ را مى توان با مراجعه به تفسیر آیۀ 19 از سورۀ آل عمران: «إِنَّ اَلدِّینَ عِنْدَ اَللّٰهِ اَلْإِسْلاٰمُ »، به دست آورد
خوب است به این نکته اشاره کنم که برخى به آیۀ 62 از سورۀ بقره: «إِنَّ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ اَلَّذِینَ هٰادُوا وَ اَلنَّصٰارىٰ وَ اَلصّٰابِئِینَ مَنْ آمَنَ بِاللّٰهِ وَ اَلْیَوْمِ اَلْآخِرِ وَ عَمِلَ صٰالِحاً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لاٰ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لاٰ هُمْ یَحْزَنُونَ ؛ کسانى که ایمان آوردند و کسانى که آیین یهودان و ترسایان و صابئان را برگزیدند، اگر به خدا و روز بازپسین ایمان داشته باشند و کار شایسته کنند، خدا به آنها پاداش نیک مى دهد و نه بیمناک مى شوند و نه محزون»، استدلال مى کنند که فرقى میان مسلمان، یهودى و نصرانى مادام که همگى به خدا و روز قیامت ایمان داشته باشند وجود ندارد این استدلال، از دو جهت اشتباه است: اوّلا، مراد از یهودیان و نصرانیان و صابئان مذکور در آیه، کسانى هستند که پیش از محمّد صلّى اللّه علیه و آله با اعتقاد به یکى از ادیان، در گذشته باشند و ما این موضوع را در هنگام تفسیر آیه، به تفصیل بیان کردیم ثانیا، لفظ آیه هرچند در ظاهر عامّ است و همۀ زمان ها را شامل مى شود، لکن آیۀ «وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ اَلْإِسْلاٰمِ دِیناً فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ » این آیه را تخصیص مى زند و آن را به یهودیان و نصرانى هایى اختصاص مى دهد که پیش از محمّد صلّى اللّه علیه و آله به یکى از این دو آیین اعتقاد داشته اند، امّا کسى که پس از بعثت محمّد صلّى اللّه علیه و آله و شنیدن دعوت آن حضرت، به وى ایمان نیاورد، ایمان او [در پیشگاه خدا] پذیرفته نیست: وَ هُوَ فِی اَلْآخِرَةِ مِنَ اَلْخٰاسِرِینَ ؛ و در آخرت از زیانکاران خواهد بود
[ نظرات / امتیازها ]