بارها در قرآن این سخن به میان آمده که انبیا از مردم مزد و پاداشى نمى‏خواستند، در سوره‏ى شعرا از آیه 100 تا 180 این مطلب از قول پیامبران مختلف تکرار شده است، امّا پیامبر اسلام در دو مورد تقاضاى اجر و مزد کرده است: یک بار فرمود: «قل لا اسئلکم علیه اجراً الاّ المودّة فى القربى»(521) من مزدى جز مودّتِ اهل بیتم از شما نمى‏خواهم. و بار دیگر در آیه 57 سوره‏ى فرقان فرمود: «قل لا اسالکم علیه من اجر الاّ مَن شاء أن یتّخذ الى ربّه سبیلا» من براى رسالتم از شما مزدى نمى‏خواهم، جز آن که مى‏خواهد راهى به سوى خدا انتخاب کند.
آیه مورد بحث، جمع بین آیات فوق است که پیامبر اکرم‏صلى الله علیه وآله مى‏خواهد اعلام کند: اگر من از شما مزدى درخواست مى‏کنم و مى‏گویم اهل بیتم را دوست بدارید، به خاطر آن است که فایده‏ى این مزد به خود شما بر مى‏گردد. «فهو لکم» زیرا کسى که به اهل بیت معصوم پیامبر اکرم‏علیهم السلام علاقه‏مند باشد از آنان پیروى مى‏کند و هر کس از رهبران معصوم پیروى کند از راه خدا پیروى کرده است. «الاّ من شاء أن یتّخذ الى ربّه سبیلا»، پس فایده این مزد به خود ما برمى‏گردد مثل معلّمى که به شاگردش بگوید من مزدى از شما نمى‏خواهم جز آنکه درس مرا خوب بخوانید که فایده این امر به خود شاگرد بر مى‏گردد. [ نظرات / امتیازها ]