بارها در قرآن این سخن به میان آمده که انبیا از مردم مزد و پاداشى نمىخواستند، در سورهى شعرا از آیه 100 تا 180 این مطلب از قول پیامبران مختلف تکرار شده است، امّا پیامبر اسلام در دو مورد تقاضاى اجر و مزد کرده است: یک بار فرمود: «قل لا اسئلکم علیه اجراً الاّ المودّة فى القربى»(521) من مزدى جز مودّتِ اهل بیتم از شما نمىخواهم. و بار دیگر در آیه 57 سورهى فرقان فرمود: «قل لا اسالکم علیه من اجر الاّ مَن شاء أن یتّخذ الى ربّه سبیلا» من براى رسالتم از شما مزدى نمىخواهم، جز آن که مىخواهد راهى به سوى خدا انتخاب کند.
آیه مورد بحث، جمع بین آیات فوق است که پیامبر اکرمصلى الله علیه وآله مىخواهد اعلام کند: اگر من از شما مزدى درخواست مىکنم و مىگویم اهل بیتم را دوست بدارید، به خاطر آن است که فایدهى این مزد به خود شما بر مىگردد. «فهو لکم» زیرا کسى که به اهل بیت معصوم پیامبر اکرمعلیهم السلام علاقهمند باشد از آنان پیروى مىکند و هر کس از رهبران معصوم پیروى کند از راه خدا پیروى کرده است. «الاّ من شاء أن یتّخذ الى ربّه سبیلا»، پس فایده این مزد به خود ما برمىگردد مثل معلّمى که به شاگردش بگوید من مزدى از شما نمىخواهم جز آنکه درس مرا خوب بخوانید که فایده این امر به خود شاگرد بر مىگردد.
[ نظرات / امتیازها ]