توضیح : اگر فرمود: «ما یُجادِلُ فِی آیاتِ اللَّهِ» و نفرمود: «ما یجادل فى القران»، براى این است که جمله دلالت کند بر اینکه جدالى که کفار مى‏کنند جدال در حق است که آیات بدان جهت که آیاتند بر حق بودن آن دلالت دارند. علاوه بر این، طرف مقابلشان در این جدال شخص رسول خدا (صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) است که او نیز به حکم آیات به سوى حق دعوت مى‏کند. پس معلوم مى‏شود که جدالشان براى از بین بردن حق است، نه براى دفاع از حق.
از این هم که بگذریم جدال در آیه بعدى مقید به باطل و براى از بین بردن حق شده، پس مراد از مجادله در آیات خدا، در آیه مورد بحث نیز مجادله به منظور از بین بردن حق، و خلاصه مجادله مذموم است و شامل جدال براى اثبات حق و دفاع از آن نیست و چگونه مى‏تواند غیر این باشد با اینکه خداى سبحان رسول گرامى خود را مامور مى‏کند به جدال، البته جدال به بهترین وجهش و مى‏فرماید: «وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ» (نحل/125). [ بستن توضیحات ]

توضیح : و اینکه نهى (از مغرور گشتن در اثر تقلب کفار در بلاد) را متوجه رسول خدا (صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) کرده، در حقیقت کنایه است از اینکه آن جناب از مشاهده وضع کفار مغرور نگردد، یعنى نپندارد که کفار خداى سبحان را عاجز کرده‏ اند. [ بستن توضیحات ]

توضیح : شیح صدوق بسند خود روایت کرده امیرالمومنین ع فرمود: "ای مردم بر شما باد به دوری کردن از تفسیر قرآن برای خودتان و اینکه یاد بگیرید از اهلش چه بسا تفسیری که شباهت دارد به کلام مخلوق و حال آنکه قرآن کلام خداست و کلام خدا تاویلش بکلام بشر شبیه نیست کلام خدا صفت اوست و کلام بشر افعالش میباشد و تشبیه نکنید کلام خدا را به کلام بشر که گمراه و هلاک خواهید شد." [ بستن توضیحات ]