غرض این سوره دعوت عموم بشر است به دین توحید، و پرهیز از عذابى که از آن انذار مىکند. سوره، نخست با مساله توحید آغاز مىشود، و سپس به تشریع شریعت براى رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلم) و اینکه بر آن جناب و بر عامه بشر لازم است از آن پیروى کنند اشاره نموده، مىفرماید: چون در پیش روى خود روزى را دارند که در آن روز بر طبق اعمال صالحى که انجام دادهاند از ایمان و پیروى شریعت، و بر طبق گناهانى که کردهاند از اعراض از دین و غیره محاسبه خواهند شد. آن گاه پیشامدهایى را که هر یک از این دو طایفه در قیامت دارند ذکر مىکند. البته در خلال این بیانات انذار شدید و تهدید سختى به مستکبرین دارد که از آیات خدا اعراض مىکنند. و نیز به کسانى که هواى نفس خود را معبود خود گرفتهاند و خدا آنان را گمراه کرد در عین اینکه به گمراهى خود عالم بودند، هشدار مىدهد. و از لطائفى که در این سوره آمده بیان معناى نوشتن نامه اعمال و استنساخ آن است.
[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]توضیح : این سوره به شهادت سیاق آیاتش در مکه نازل شده. ولى بعضى از مفسرین (روح المعانى، ج: 25، ص: 138) آیه «قُلْ لِلَّذِینَ آمَنُوا ...» (جاثیه/14) را از مکى بودن استثناء کردهاند، ولى هیچ دلیل و شاهدى بر گفتار خود ندارند.
[ بستن توضیحات ] [ نظرات / امتیازها ]