ابى الحسن، حضرت رضا (علیهالسلام) در خطبهاى طولانى فرمود: خداى تعالى با این که شعور را شعور کرد به این معنا شناخته شد که کسى او را داراى شعور نکرده، و با اینکه جوهرها را جوهر کرده شناخته شده به اینکه خودش جوهر ندارد، و با اینکه بین موجودات ضدیت برقرار کرد، شناخته شده به اینکه خودش ضد ندارد، و با اینکه بین بسیارى از موجودات مقارنه قرار داده شناخته شده به اینکه خود قرین ندارد. او بود که بین نور و ظلمت، خشکى و ترى، خشونت و نرمى و سرد و گرم ضدیت برقرار کرد، و باز او بود که بین دو چیز ناسازگار الفت و بین دو چیز نزدیک به هم جدایى انداخت، و با همین جدایى انداختنها فهماند که جدا کنندهاى در کار است، و با این الفت اندازیها فهماند که الفت دهندهاى در بین است، و در همین مقام فرموده: «وَ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ».
بین قبل و بعد جدایى انداخت تا معلوم شود خودش قبل و بعدى ندارد، غریزههایى که در موجودات هست شهادت مىدهد به اینکه پدید آورنده و سازنده غریزهها، خود غریزه ندارد. و با اینکه وقت را وقت کرد فهمانید که وقت کننده وقت، خود وقت ندارد، و با اینکه بعضى از موجودات حجاب بعضى دیگر شد، فهماند بین خود او و خلقش حجابى نیست.
[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ] [ نظرات / امتیازها ]