(وما لهم به من علم ان یتبعون الا الظن وان الظن لایغنی من الحق شیئا):(با اینکه هیچ دلیل علمی برگفتار خود ندارند و جز گمان و خیال را پیروی نمی کنند درحالیکه خیال و گمان هیچ اثری در تشخیص حق ندارد و جای علم را نمی گیرد)این آیات عقیده مشرکین در خصوص مؤنث بودن ملائکه را رد می کند و اینکه این توهم را به مسأله ایمان نداشتن به آخرت نسبت داده ، اشاره ایست به شناعت و زشتی این عمل و اینکه چه عقوبت شدیدی در انتظار قائلین به آنست ، یعنی کسی مرتکب آن نمی شود، مگر آنکه از بیخ و بن اعتقادی به آخرت و عقوبت آن نداشته باشد، در ادامه می فرماید: اینها هیچ دلیلی برای گفتار خود مبنی بر انوثیت ملائکه ندارند و فقط یک توهم دارند نه یک اعتقاد راجح و این ظن به هیچ وجه از علم کفایت نمی کند. چون حق یعنی واقعیت هرچیز که فقط بوسیله علم (یعنی اعتقاد مانع از نقیض ) ادراک می شود وغیرعلم ، یا ظن است ، یا شک و یا وهم و هیچکدام از اینها واقعیت و حقیقت را نشان نمی دهند و انسان مجاز نیست که در درک حقایق به آنها اعتماد کند و اینکه در احکام دینی ، ما براساس ظن عمل می کنیم به جهت دستوریست که در این مورد از ناحیه شارع رسیده ولی در هیچ یک از امور اعتقادی پیروی از ظن جایز نیست .در مجمع البیان از امام صادق ع روایت شده که فرمود: بدرستی که محمدص درشب معراج از آسمان هفتم نازل شد و وقتی این سوره نازل گردید عتبه بن ابی لهب خبردار شد و به نزد پیامبر ص آمد و زبان گشود و آب دهان بیانداخت و گفت : به سوره نجم و پروردگار آن کفر می ورزم ، پس رسولخدا ص فرمود: (خداوندا سگی ازسگهای خود را بر او مسلط فرما). پس عتبه به جانب شام روانه شد و در قسمتی از راه فرود آمد و خداوند ترس و وحشت را براو مسلط کرد، پس به همراهانش گفت : مراشب در بین خود قرار دهید، و چنین کردند، اما در همان شب شیری آمد و او را از میان مردم ، برگرفت و از هم درید. [ نظرات / امتیازها ]