جَعَلَ : وقتی به یک مفعول متعدی شود،به معنای:قرار داد،پدیدآورد،آفریده است. [ نظرات / امتیازها ]

یَعدِلُ : از«عدل» گرفته شده ،،یعنی برابر ومعادل می کند [ نظرات / امتیازها ]

جَعَلَ : قرار داد
 توضيح : وقتی به یک مفعول متعدی شود،به معنای:قرارداد،پدیدآورد،آفریده است [ نظرات / امتیازها ]

بِرَبِّهِمْ : به پروردگارشان [ نظرات / امتیازها ]

جَعَلَ : قرار داد [ نظرات / امتیازها ]

یَعْدِلُونَ : برابر می کنند . معادل قرار می دهند . [ نظرات / امتیازها ]

جعل : قراردادن
 توضيح : قراردادن. [رعد:3] در زمین کوههاى ثابت و نهرهائى قرار داد. به نظر راغب: آن لفظى است شامل تمام افعال و از فعل و صنع اعمّ است و ر پنج وجه به کار مى‏رود اوّل به معنى شروع مثل :جَعَلَ زَیْدَ یَقُولُ (شروع کرد زید بگوید) دوّم در ایجاد شى‏ء و آن وقت یک مفعول دارد «وَجَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ»(ظلمات و نور را ایجاد کرد) سوّم در ایجاد شى‏ء از شى‏ء مثل «وَجَعَلَ لَکُمْ مِنَ الْجِبالِ اَکْناناً» چهارم تصییر شى‏ء از حالتى به حالتى «جَعَلَ لَکُمْ الْاَرْضَ فِراشاً» پنجم حکم بر چیزى با چیزى (مثلا حکم بر چیزى با چیزى (مثلا حکم بر شخصى با پیامبرى) مثل «وَیَجْعَلونَ لَلّهِ الْبَناتِ» (مفردات باختصار). مخفى نماند: تدبّر در آیات قرآن مجید نشان مى‏دهد که جعل در مرتبه تالى وجود و حالتى است و نیز درباره ربط دو موجود به کار رفته است . مثلا در [هود:118] مى‏بینیم که امّت واحده بودن یک وجود ثانوى و صفتى است براى ناس و جعل در بیان آن آمده و اگر مى‏فرمود «لَخَلَقَ النّاسَ اُمَّةً واحِدَةً» معناى فوق را افاده نمى‏کرد زیرا امّت واحده و داراى هدف و عقیده مشترک بودن در مرتبه دوّم از خلقت است. ونیز در آیه [انعام:1] به نظر مى‏آید استعمال جعل براى آن است که ظلمات و نور در مقام دوّم و همچون وجود سایه نسبت بذى سایه است و خلقت آسمانها و زمین و ایجاد آفتاب و ماه و غیره، به وجود آمدن ظلمت و نور «جعل» آورده است. در بعضى از آیات جعل و خلق در جاى یکدیگر آمده‏اند مثل [نحل:72] [روم:21]. من تصوّر مى‏کنم که نظر در آیه اوّل به جعل زوجیّت است که یک معناى ثانوى است و در آیه دوم آفریدن زوج مراد است آفریدن زن و مرد در مرتبه ثانى قرار گرفته است. و انتزاعى است . [ نظرات / امتیازها ]

عدل : در اصل به مفهوم قرار دادن هر چیز بر جای خویش، و دادن حق هر صاحب حقی به آن آمده است، که در برابر ستم و بیداد است
 توضيح : «عدل»: در اصل به مفهوم قرار دادن هر چیز بر جای خویش، و دادن حق هر صاحب حقی به آن آمده است، که در برابر ستم و بیداد است؛ امّا «عِدْل» بر وزن «حِفظ» به مفهوم هموزن، و همتا، و نظیر و شریک است [ نظرات / امتیازها ]