یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ کَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ:
سبب نزول آیه آن بود که مسلمانان گفتند اگر ما می دانستیم کدام عمل نزد خدا محبوب است آن را به جا می آوردیم و مال و جان خود را بذل (عطا)می نمودیم خدای تعالی امر فرمود بررسولش به آن ها بگو جهاد در راه من از همه اعمال افضل(برتر) و محبوب تر است هر که طالب این عمل است باید در وقت جهاد ثابت قدم باشد چون روز عهد پیش آمد بسیاری از آنها گریختند پروردگار در توبیخ ایشان آیه فوق را فرو فرستاد وفرمود چرا چیزی را بر زبان می گوئید که در مقام عمل خلاف آن رفتارمی کنید خداوند به اصحاب پیغمبر وعده نصرت(پیروزی) داد اگر مخالفات امرش ننمایند و عهدی که درباره امیرالمومنین (علیه السلام) با آن ها بسته شده نقض (رد)نکنند و می دانست بسیاری از ایشان به عهد خود پایدار نیستند و به آن چه می گویند قیام نمی کنند لذا فرمود این عمل که سخنی بگوئید و خلاف آن رفتار کنید معصیت(گناه) بزرگی است و خدا را به خشم و غضب می آورد، پروردگار ،این قبیل از مردم را مومن نامید به واسطه اقرار به زبان شان اگرچه به قلب تصدیق(قبول) ندارند
[ نظرات / امتیازها ]