1 آدم و حوّا، سرانجام از نقشه هاى شیطانى ابلیس و نتایج شوم آن آگاه شدند و به سوى خدا بازگشتند
2 این آیه به ما مى آموزد که نخستین گام در راه توبه و بازگشت، این است که انسان از مرکب غرور پایین آید و در درگاه خدا به خطاى خویش اعتراف کند؛ این اعتراف، در مسیر تکامل و سازندگى او را یارى مى رساند؛ و گام دوم، درخواست آمرزش از خداست تا انسان پاک شود؛ و گام سوم درخواست رحمت الهى است تا توفیق یار شود و انسان بتواند به طرف سازندگى و تکامل و سعادت رهسپار گرد
3 حضرت آدم علیه السلام در برابر خدا اَدب را کاملاً رعایت کرد؛ نگفت: «خدایا ما را ببخش» بلکه گفت: «اگر ما را نبخشى از زیانکاران خواهیم بود »
این تعبیر هم شدت نیاز آدم را مى رساند و هم بسیار مؤدبانه است
4 هرگونه نافرمانى خدا، ظلم به خویشتن است؛ چرا که انسان خود را از برنامه هاى سازنده و تکامل بازمى دارد و راه سقوط و عقب ماندگى رابه روى خود مى گشاید آدم علیه السلام گناه نکرده بود، اما همان ترک اَولى سبب شد که از مقام والایش فرود آید؛ و این نوعى ستم به خویش بود
5 هرگونه نافرمانى در برابر خدا، انسان را از تکامل و سعادت بازمى دارد و گرفتار خسران و زیان مى کند؛ از این روست که در آیه ى فوق آدم علیه السلام گفت اگر ما را نیامرزى، از زیانکاران خواهیم بود
[ نظرات / امتیازها ]