این جمله تذکر قبلى را تمام نموده بیان مى‏کند که انسان، با و جدان و حس درونیش درک مى‏کند که شرک و اتخاذ اولیاء، ظلم است، و مى‏فهمد که سنت الهى بر این جارى است که اگر به طوع و رغبت به ظلم خود اعتراف نکند و نسبت به مقام ربوبى پروردگارش خاضع نگردد خداوند او را دچار عذاب نموده و مجبور به اعتراف مى‏سازد. [ نظرات / امتیازها ]

ستمکاران و گناهکاران هنگامى که گرفتار مجازات مى شدند، پرده هاى غفلت و غرور از جلوى چشمانشان کنار مى رفت و به گناهان خود اعتراف مى کردند، ولى این اعترافات به حال آنان سودى نداشت؛ زیرا براساس ترس، اضطرار و اکراه بود [ نظرات / امتیازها ]