خلاصه معناى آیات قبلى این بود که مشرکین مربوب و مدبر بتدبیر خداوندند، و به زودى به آنچه که کرده‏اند مؤاخذه شده و جزا داده مى‏شوند، و چون این مؤاخذه و بازخواست منوط بر این است که پرسش کننده، داناى به اعمال آنان باشد، و اگر نباشد ایمن از این که در جوابش دروغ بگویند نخواهد بود، لذا جمله «فَلَنَقُصَّنَّ عَلَیْهِمْ بِعِلْمٍ» را متفرع بر آن کرد. «علم» را هم از این نظر نکره و بدون الف و لام آورد تا اشاره به اهمیت آن نموده و بفهماند که این علم مانند علم شما نیست که خطا و غلط در آن راه داشته باشد، و براى تاکید همین معنا جمله «وَ ما کُنَّا غائِبِینَ» را عطف بر آن نمود، تا دلالت کند بر اینکه خداى تعالى شاهد و ناظر اعمال آنان است، و علاوه بر اینکه ملائکه را موکل بر آنان نموده تا اعمال آنان را بنویسند خودش هم به هر چیزى محیط است. [ نظرات / امتیازها ]