توضیح : و این آیات- به طورى که ملاحظه مى‏کنید- انذار است، و مى‏خواهد لحن بیان را به همان اصلى که محور آیات این سوره است یعنى جمله «وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ» برگرداند، و در عین حال حجتى است بر یگانگى خدا در ربوبیت، چون هلاک کردن انسانهاى مجرم، خود تصرفى در عالم انسانى و تدبیرى براى آن است، و چون غیر از خدا هلاک کننده‏اى نیست، و خود مشرکین هم به این اعتراف دارند، پس رب هم تنها او است و غیر او رب و معبودى نیست.
علاوه بر اشارات یاد شده بر وجود یوم الفصل هم دلالت دارد، چون اهلاک قومى به خاطر جرائمى که داشته‏اند وقتى تصور دارد که قبلا تکلیف کرده باشد، و تکلیف هم وقتى مى‏تواند متوجه قومى بشود که مجازاتى هم در کار باشد، اطاعت‏کاران را پاداش و گنهکاران را کیفر دهند، پس معلوم مى‏شود که در این میان یوم الفصلى هست، و در آن افراد مطیع پاداش، و عاصیان کیفر داده مى‏شوند، و پاداش و کیفر آن روز از جنس پاداش و کیفر دنیا نیست، چون پاداش و کیفر دنیوى نمى‏تواند همه اولین و آخرین را شامل شود، پس در این میان روزى هست که هر انسانى در برابر هر کارى که کرده جزا داده مى‏شود، و این همان روز فصل و روز «مَجْمُوعٌ لَهُ النَّاسُ»(هود/103) است. [ بستن توضیحات ]