کلمه «توفى» به معناى گرفتن تمامى حق است، و در کلام الهى بیشتر به معناى قبض روح استعمال مى‏شود، و در این آیه آن را به ملائکه نسبت داده، و در برخى آیات آن را به ملک- الموت منسوب کرده، مانند آیه «قُلْ یَتَوَفَّاکُمْ مَلَکُ الْمَوْتِ الَّذِی وُکِّلَ بِکُمْ» (الم سجده/11) و در برخى دیگر بخود خداى سبحان نسبت داده شده مانند، «اللَّهُ یَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِینَ مَوْتِها» (زمر/42) و این خود دلیل بر این است که قبض روح کار ملک الموت است و ملک الموت کارکنانى دارد که به اذن او و به امرش جانها را مى‏گیرند، و خود او به اذن خدا و به امر او عمل مى‏کند و به همین جهت هم صحیح است گرفتن ارواح را به ملائکه نسبت داد و هم به ملک الموت منسوب کرد و هم به خداى سبحان. [ نظرات / امتیازها ]

از ظاهر این جمله برمى‏آید که ملائکه هم از جلو کفار را مى‏زدند و هم از پشت سر، و این کنایه است از احاطه و تسلط ملائکه و اینکه آنان را از همه طرف مى‏زدند. بعضى از مفسرین گفته‏اند: «ادبار» کنایه از نشیمنگاهها است، و منظور از «وجوه» جلو سرهاى ایشان است، و زدن به نشیمنگاهها و رویها معنایش خوار و ذلیل کردن ایشان است.
«وَ ذُوقُوا عَذابَ الْحَرِیقِ»- ملائکه به ایشان گفتند: عذاب سوزان را بچشید، و منظور از آن عذاب آتش است.
«ذلِکَ بِما قَدَّمَتْ أَیْدِیکُمْ»- این جمله تتمه گفتارى است که خداوند از ملائکه حکایت کرده، و یا اشاره است به مجموع گفتار ملائکه با مشرکین و مجموع افعال آنها با ایشان، و معنایش این است که: این عذاب سوزان را بشما مى‏چشانیم بخاطر آن رفتارى که مى‏کردید. و یا معنایش این است: از همه طرف شما را مى‏زنیم و عذاب حریق را هم بشما مى‏چشانیم بخاطر آن رفتارى که مى‏کردید. [ نظرات / امتیازها ]

سیاق آیات دلالت دارد بر اینکه منظور از آنهایى که خداوند سبحان در وصفشان فرموده که ملائکه جانهایشان را مى‏گیرند و عذابشان مى‏کنند همان مشرکینى هستند که در جنگ بدر کشته شدند. [ نظرات / امتیازها ]

در تفسیر عیاشى (ج 2 ص 65) از ابى على محمودى از پدرش بطور رفع روایت کرده که امام (علیه السّلام) در تفسیر جمله «یَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ» فرمود: مقصود نشیمنگاههاى ایشان است، و خداوند بخاطر کرامتش تصریح به اینگونه کلمات نمى‏کند بلکه آن را بطور کنایه اداء مى‏نماید. [ نظرات / امتیازها ]

در قرآن، بارها از سخت جان دادن کفّار، سخن به میان آمده است، از جمله در سوره ‏ى محمّد آیه 27 و سوره‏ى انعام آیه 93 و در مقابل، از آسان جان دادن مؤمنان نیز سخن به میان آمده است، از جمله در آیه 32 سوره ‏ى نحل مى‏خوانیم: «الّذین یتوفّاکم الملائکة طیّبین یقولون سلام علیکم ادخلوا الجنّة بما کنتم تعملون»
«یتوفّى»، به معناى گرفتن است و قرآن مى‏فرماید: ما کفّار را مى‏گیریم و نمى‏فرماید: روح او را مى‏گیریم. امّا از آنجایى که جسم انسان در دنیا مانده است، پس معلوم مى‏شود که روح او را مى‏گیرند. بنابراین، حقیقت انسان به روح اوست. تا انسان زنده است روح همراه با جسم اوست و پس از مرگ، از جسم او جدا شده وباقى مى‏ماند.
[ نظرات / امتیازها ]

تفکر در آیات 50 سوره انفال و 32 سوره نحل وآیه 27 سوره محمد و آیه 18 سوره حشر ، این نکه را خاطر نشان می سازد که نوع استقبال و بردن انسان ها از دنیا به عالم برزخ در لحظه جان دادن یا با سلام وصلوات ملائک صورت میپذیرد ویا با زدن به پشت و رو که بستگی به اعمال انسان در دنیا دارد ، واینکه برای آخرت خود از پیش چه چیز فرستاده است وچه توشه ای جمع آوری نموده تا ملائکِ در خورِِ آن توشه ها به استقبالش بیایند واورا بعالم برزخ ببرند پس بیائیم تا دیر نشده و وقت باقیست بفکر جمع آوری توشه های خوب برای بردن بعالم آخرت بیفتیم تا استقبال ما از دنیا به آخرت با سلام و صلوات صورت پذیرد ( تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِکَةُ طَیِّبینَ یَقُولُونَ سَلامٌ عَلَیْکُمْ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُون )

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]