1) شاه آبادی (داور) : روشن ترین مصداق آن که کم هم نیست آن است که صریحاً قرآن را از سوی خدا ندانند و آن را کلام بشری بدانند. از مصادیق دیگر آن این است که بخش هایی از قرآ« که صریح و نص است بدون دلیل قطعی تأویل کنیم مثلاً بگوییم که قرآن که مدت پیامبری حضرت نوح را 950 سال گفته اغراق کرده ونین چیزی ممکن نیست.
یا احکام الهی را بدون دلیل مختص زمان گذشته بدانیم و آنها را کهنه بخوانیم. یا مقامات انبیا را انکار کنیم و....