سَفَرَةٍ : نویسندگان ، فرستادگان [ نظرات / امتیازها ]

بِأَیْدی : در دستها. [ نظرات / امتیازها ]

« سَفَرَةٍ » : : جمع سافِر ، نویسندگان .
 توضيح : مراد نویسندگان و حاملان و مبلّغان آیات قرآن است که از همان طلوع و نزول قرآن ، هرچه از آیات نازل می‌شد ، با اشتیاق و بی‌درنگ از زبان پیغمبر دریافت می‌داشتند و در سینه‌ها حفظ و ضبط ، و بر روی استخوانها و سنگها و تخته‌ها و اوراق می‌نگاشتند و به دیگران می‌آموختند .‏ [ نظرات / امتیازها ]

ایدی جمع ید : دستان [ نظرات / امتیازها ]

سفره جمع سافر : نویسندگان
 توضيح : اگر جمع سفیر باشد به معنای فرستادگان (مراد فرشتگان است ). [ نظرات / امتیازها ]

سَفَرَةٍ : نویسندگان و عاملین [ نظرات / امتیازها ]

سفرة : رسول
 توضيح : کلمه سفرة جمع سفیر است ، و سفیر به معنای رسول است. [ نظرات / امتیازها ]

سفرة : کسى که میان اقوام رفت و آمد دارند تا مشکلات آنها را حل کنند
 توضيح : سفرة ( بر وزن طلبه ) جمع سافر از ماده سفر ( بر وزنقمر ) در اصل به معنى پرده بردارى از چیزى است ، و لذا به کسى که میان اقوام رفت و آمد دارند تا مشکلات آنها را حل کنند و از مبهمات پرده بردارند سفیر گفته مى‏شود. [ نظرات / امتیازها ]

سَفَرَةٍ : کاتب
 توضيح :
«سَفَرَةٍ» جمع «سافر» به معناى کاتب است، چنانکه «اسفار» جمع «سفر» به معناى کتاب است.
[ نظرات / امتیازها ]

سفرة : نویسندگان
 توضيح : «سفرة» یا به معناى نویسندگان است و یا رسولان. در کتب لغت درباره این کلمه چنین آمده است: «سفر» [در تمام مشتقاتش] بر مکشوف و آشکار شدن دلالت دارد و «سَفْر»; یعنى، کتابت و «سفرة»; یعنى، نویسندگان; آنها را از آن جهت به این نام نامیدند که کتابت، آشکار سازنده چیزى است که مورد نیاز از نوشته است (مقاییس اللغة). کلمه «سفیر» بر رسول نیز اطلاق مى شود; زیرا او مأموریت خود را آشکار مى سازد (تاج العروس). جمع «سفیر»، گرچه «سفراء» است; ولى از آنجا که در لسان العرب، کلمه «سفرة» بر فرشتگانى که بین خدا و پیامبران او سفارت (رسالت) دارند، اطلاق شده است، مى توان گفت: «سفرة»، به معناى «سفراء» نیز استعمال شده است. [ نظرات / امتیازها ]

«سَفَرَةٍ» : در متن آمده است.
 توضيح :
۱. ریشه‌شناسی و معنای واژه «سَفَرَةٍ»
 واژه «سَفَرَةٍ» (سَفَرَه) جمع «سافر» از ریشهٔ «سَ‌ فَ ‌رَ» است. این ریشه در اصل به معنای پرده‌برداری، آشکار ساختن و روشن کردن است. به همین دلیل، «مسافرت» را از این جهت «سفر» می‌نامند که موجب آشکار شدن احوال و اخلاق انسان‌ها می‌شود.

 در زبان عربی، از مشتقات این ریشه، واژه‌های زیر یافت می‌شوند:
سِفْر: به معنای کتابی که مطالب را روشن می‌کند.
أسْفار: جمع سِفْر، به معنای کتاب‌ها.
سافِر: اسم فاعل به معنای نویسنده یا کسی که پرده از حقیقت برمی‌دارد.
إسفار: به معنای روشن شدن (مثلاً طلوع صبح).
مسفر: چهره‌ای که درخشان و آشکار شده است.

۲. کاربرد قرآنی و تفسیری
 واژه «سَفَرَةٍ» تنها یک بار در قرآن و آن هم در آیه ۱۵ سوره عبس به کار رفته است:
«بِأَیْدِی سَفَرَةٍ • کِرَامٍ بَرَرَةٍ»
«به دست نویسندگانی بلندمرتبه و نیکوکار.»

 در این آیه، چندین دیدگاه تفسیری دربارهٔ «سَفَرَةٍ» مطرح شده است:

 فرشتگان وحی و نگارندگان اعمال:
بسیاری از مفسران همچون طبری، فخر رازی و آلوسی بر این باورند که «سَفَرَةٍ» به فرشتگانی اشاره دارد که آیات الهی را به پیامبران می‌رسانند یا اعمال بندگان را می‌نگارند.
 رسولان و پیامبران:
برخی این واژه را به معنای پیام‌آوران الهی دانسته‌اند، زیرا رسالت آن‌ها آشکار کردن حقیقت است.
نویسندگان و حاملان قرآن:
 برخی از زبان‌شناسان و لغت‌شناسان عرب، از جمله خلیل بن احمد فراهیدی، سافر را به معنای کاتب و نگارنده دانسته‌اند. این معنا به دلیل ارتباط نزدیکی که «سِفْر» (کتاب) و «سافر» (نویسنده) دارند، از نظر لغوی پذیرفتنی‌تر به نظر می‌رسد.

۳. نقد و بررسی معادل‌های پیشنهادی
 «سفیر» (رسول و فرستاده): این معنا گرچه در برخی تفاسیر آمده، اما از نظر زبان‌شناسی دقیق نیست، زیرا سفیر به کسی گفته می‌شود که میان دو قوم واسطه می‌شود و مفهوم «نگارش» را در بر ندارد.
 «فرشتگان»: این معنا تفسیری است و از معنای لغوی واژه فاصله دارد.
 «پیام‌آوران»: این معنا نیز بیشتر با واژه «سفیر» تناسب دارد تا «سافر».
 «نویسندگان» و «نگارندگان»: این بهترین معادل است، زیرا هم از لحاظ لغوی درست است و هم با مفهوم قرآن، که به نویسندگان آسمانی اشاره دارد، سازگارتر است.

۴. نتیجه‌گیری:
 واژه «سَفَرَةٍ» در قرآن به کسانی اشاره دارد که حقایق را آشکار می‌کنند و نوشته‌های الهی را ثبت می‌کنند. با توجه به کاربردهای لغوی و تفسیری، مناسب ‌ترین ترجمه برای این واژه «به دست نویسندگانی بلندمرتبه و نیکوکار.» است.

[ نظرات / امتیازها ]