(متاعا لکم و لانعامکم ):(تا وسیله زندگی شما و چهار پایانتان باشد)می فرماید: با اینکه خداوند، هزاران نعمت به انسان ارزانی کرده ،اما شایسته است که انسان با نظر و مطالعه دقیق پیرامون طعامی که می خورد و با آن سد جوع می کندبیاندیشد و اگر همین یک نعمت را مطالعه کند، سعه تدبیر پروردگارش را در خواهدیافت و عقل او حیران و مبهوت می گردد و متوجه می شود که خدای تعالی چقدر نسبت به صلاح حال انسان و استقامت امر او عنایت داشته و به همه احوال او احاطه دارد(39).سپس در توضیح چگونگی آفرینش طعام و شرح آن می فرماید: این ماییم که آب باران را بر زمین فرو می فرستیم و چشمه ها و نهرها را در آن جاری می سازیم و زمین رابوسیله جوانه گیاهان می شکافیم و سپس انواع دانه ها مانند گندم و جو و ... را از زمین بیرون می آوریم و انواع انگور و سبزیجات مختلف و نیز درخت زیتون و درخت خرماو بوستانهای محصور با درختان ستبر و عظیم و انواع میوه ها و مراتع و چراگاهها را پدیدمی آوریم ، و همه این روییدنیها برای آنست که شما و چهارپایانتان را بهره مند ساخته واطعام کنیم و شما با آنها زندگیتان را تداوم بخشید، و پروردگاری که شما را آفریده ، وامور شما را تدبیر کرده و شما را روزی می دهد، مدبر امر چهارپایانتان نیز هست ، اوست که آنها را برایتان مسخر کرده . [ نظرات / امتیازها ]

1 - آب، زمین، دانه ها، انگور، سبزیجات، زیتون، نخل، بوستان، میوه و چراگاه، آفریده هاى خداوند و در خدمت منافع انسان و دام هاى آنان است.

متـعًا لکم و لأنعـمکم

«متاعاً» اسم مصدر و جایگزین مصدر حقیقى «تمتیعاً»(بهره رساندن) است (لسان العرب). این کلمه، مفعول له و بیانگر علت پیدایش نعمت هایى است که در آیات پیشین ذکر شد.

2 - انسان، داراى حق تصرف و بهره بردارى در تمام محصولات طبیعت

متـعًا لکم

3 - حق مالکیت انسان بر دام ها (شتر، گاو و گوسفند) و بهره بردارى از آنها، از حقوق پذیرفته شده در اسلام

لأنعـمکم

«أنعام» جمع «نَعَم» است. این کلمه در مورد شتر، گاو و گوسفند به کار مى رود; هر چند مفرد آن تنها در مورد شتر کاربرد دارد (لسان العرب). اضافه شدن «أنعام» به ضمیر «کم»، حاکى از حق تصرف و مالکیت انسان بر دام ها است.

4 - کشاورزى و دامدارى، از منابع درآمد مردم در عصر بعثت

متـعًا لکم و لأنعـمکم

5 - رتبه و مقام انسان در پیشگاه خداوند والاتر از نظام طبیعت است.

متـعًا لکم
[ نظرات / امتیازها ]

(آیه 32)- و لذا در این آیه مى‏افزاید: «تا وسیله‏اى براى بهره‏گیرى شما و چارپایانتان باشد» (متاعا لکم و لانعامکم).
«متاع» هر چیزى است که انسان از آن متمتع و بهره‏مند مى‏شود. [ نظرات / امتیازها ]

[32] و آن کس که میوه را آفرید، در انسان نیازمندى به آن و لذت بردن و استفاده کردن از آن را نیز خلق کرد، و آن که آب را آفرید (بنا بر آن که علوفه حیوانات باشد) در چهارپایان نیز چیزى آفرید که هماهنگ با آن باشد. آیا مى‏دانى‏که، مثلا: جسد چارپایان قادر بر استخراج پروتئین گیاهى هست، در صورتى که از بدن انسان چنین کارى بر نمى‏آید، و به همین سبب مشاهده مى‏کنیم که جانوران آنچه را که انسان نمى‏تواند از آن سود ببرد، همچون پوستهاى میوه‏ها و بازمانده‏هاى گیاهى را به پروتئین و گوشت مبدل مى‏سازند که سرانجام خوراکى براى انسان مى‏شود.

مَتاعاً لَکُمْ وَ لِأَنْعامِکُمْ- که مورد بهره‏بردارى شما و چارپایانتان قرار مى‏گیرد.» [ نظرات / امتیازها ]

شـما و چهارپایانتان تا مدّت زمانی از آنها استفاده می‌کنید و بهره‌مند می‌شوید. آن وقت این استفاده و بهره‏مندی به پایان می‌رسد، استفاده و بهره‌مندی‌ای ‌که یزدان آن را مقدّر فرموده است بدان هنگام ‌که زندگی را مقدّر فرموده است‌. بعد از آن‌،‌ کار دیگری پیش می‌آید که به دنبال این استفاده و بهره‏مندی خواهد بود. کاری ‌که بر انسان لازم است در باره‌اش بیندیشد و به فکرش باشد پیش از این ‌که قیامت بیاید [ نظرات / امتیازها ]

تا وسیله بهره‏گیرى شما و چارپایانتان باشد ( متاعا لکم و لانعامکم).
متاع هر چیزى است که انسان از آن متمتع و بهره‏مند مى‏شود. [ نظرات / امتیازها ]