کلمه «متاعا» مفعول له است، مى‏فرماید: «ما آنچه از خوردنیها که رویاندیم براى این بود که شما را و چهار پایان را که شما به خود اختصاص داده‏اید، بهره‏مند و سیر کنیم. [ نظرات / امتیازها ]

اگر در این جمله از سیاق غیبت «فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ» (عبس/24) به خطاب «کم» التفات شده، براى آن بوده که منت تدبیر خود و انعام نعمتش را تاکید کرده باشد. [ نظرات / امتیازها ]

انا صببنا الماء صبا.ثم شققنا الارض شقا.فانبتنا فیها حبا.و عنبا و قضبا و زیتونا و نخلا.و حدائق غلبا.و فاکهة و ابا: متاعا لکم و لانعامکم .

[اینکه ما آبرا فراوان فرو ریختیم.آنگاه زمین را خوب شکافتیم و دانه را در آن رویاندیم و (نیز) انگور را، و درختانى با سرشاخه‏هاى افشانرا، و زیتون را و درخت‏خرما را، و باغهاى انبوه و میوه و علف را، دستمایه‏اى براى شمایان و چهارپایان‏تان] .

در اینجا نیز، توجه مى‏دهد که «ما» هستیم که آب را فرو فرستادیم...انا، شققنا... انبتنا...مائیم...که شکافتیم...رویاندیم.کتاب گیاه‏شناسى احتیاج به این تاکیدات ندارد، آبى مى‏آید، زمینى شکافته مى‏شود و گیاهى مى‏روید.اما در قرآن، گام به گام و کلمه به کلمه مى‏فرماید: «ما» کردیم...ما کردیم.این تعلیم را نباید فراموش کرد: در سراسر قرآن این نکته را بارها و بارها یادآور شده است که ما همه چیز را از «الله‏» - جل اسمه - بدانیم وگرنه، خواندن هزار بار کتاب گیاه‏شناسى بدون فهم این نکته، ذره‏اى ارزش معنوى ندارد.

در قرآن از سیب و پرتغال - که در عربستان نمى‏روید - نامى برده نشده است.پیداست که آیات با توجه به آنچه مورد توجه مردم در آن زمان و آن منطقه بوده، نازل شده است.

انتخاب مثال‏هاى ویژه، و اسلوبهاى خاص در بیان برخى از مطالب، بدین دلیل است که یکى از اهداف نخستین قرآن، هدایت مردم منطقه وحى، بوده است. [ نظرات / امتیازها ]

مواد غذائى سالم
آنچه در این آیات آمده بود ، هشت نوع از مواد غذائى براى انسان و چارپایان بود ، و جالب اینکه همه آنها ، غذاهاى گیاهى و نباتى است ، این به خاطر اهمیتى است که گیاهان و حبوبات و میوه‏ها در تغذیه انسان دارند ، بلکه غذاى حقیقى انسان همینها است ، و غذاهاى حیوانى در درجه بعد قرار دارد وبه مقدار کمتر.
آنچه در اینجا قابل توجه است اینکه : علم غذاشناسى امروز که یکى از علوم گسترده و مهم است و براى خود دنیاى وسیعى با چشم‏اندازهاى وسیعترى را مجسم مى‏کند ، در حقیقت شرحى است بر آنچه در این آیات آمده ، و عظمت قرآن را منعکس مى‏کند ، مخصوصا موادى که در آیات بالا روى آن تکیه شده هر یک از دیدگاه علم غذاشناسى ، بسیار مهم و با ارزش است.
به هر حال دقت در این امور ، انسان را به عظمت خالق آنها ، و الطاف و محبتهاى او نسبت به نوع بشر آشناتر مى‏سازد .
آرى دقت در غذاى جسم ، و سپس در غذاى روح ، هم از نظر محتوى و ساختمان ، و هم از نظر طرق اکتساب ، مى‏تواند آدمى را در مسیر معرفة الله و تهذیب نفس و خودسازى پیش برد ، آرى آدمى باید در غذایش به دقت بنگرد و چه پر معنى است همین یک جمله کوتاه. [ نظرات / امتیازها ]