33) کلمه «صاخه» به معناى صیحه شدیدى است که از شدتش گوشها کر شود، و منظور از آن نفخه صور است. [ نظرات / امتیازها ]

33) این آیه اشاره است به سرانجام آن تدبیرى که در این آیات ذکر شده بود، تدبیر عام ربوبى و تدبیر خصوصیش در رابطه با انسان، و اینکه این تدبیر سرانجامش به کجا منتهى مى‏شود، و امرى که خداى تعالى به انسانها کرد تا او را بندگى کنند، آیا انسان این امر را به انجام رسانید یا خیر؟ و آن سرانجام همان روز صاخه (قیامت) است، که انسان جزاى اعمال خود را دریافت مى‏کند. [ نظرات / امتیازها ]

34) آیات (36-34) به شدت روز قیامت اشاره مى‏کند، شدت آن روز به حدى است که اقرباى انسان و نزدیکانش که یک روز طاقت فراقشان را نداشت و آنها را یاور و بازوى خود در زندگى مى‏پنداشت، و همواره به آنان پناه مى‏برد، امروز از همه آنان مى‏گریزد، براى اینکه شدت آن چنان احاطه مى‏کند که نمى‏گذارد آدمى به یاد چیزى و کسى بیفتد، و اعتنایى بغیر خود کند، حال غیر خودش هر که مى‏خواهد باشد، آرى بلا و مصیبت وقتى عظیم باشد و شدت یابد، و بر آدمى چیره گردد، آن چنان آدمى را به خود جذب مى‏کند که از هر فکر و تلاشى منصرفش مى‏سازد.
دلیل بر این معنا آیه بعدى است که مى‏فرماید: «لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ» (عبس/37) یعنى براى هر فردى از ایشان، بقدر کفایت که نگذارد به چیز دیگرى بیندیشد گرفتارى هست.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

37) آیات (36-34) به شدت روز قیامت اشاره مى‏کند، شدت آن روز به حدى است که اقرباى انسان و نزدیکانش که یک روز طاقت فراقشان را نداشت و آنها را یاور و بازوى خود در زندگى مى‏پنداشت، و همواره به آنان پناه مى‏برد، امروز از همه آنان مى‏گریزد، براى اینکه شدت آن چنان احاطه مى‏کند که نمى‏گذارد آدمى به یاد چیزى و کسى بیفتد، و اعتنایى بغیر خود کند، حال غیر خودش هر که مى‏خواهد باشد، آرى بلا و مصیبت وقتى عظیم باشد و شدت یابد، و بر آدمى چیره گردد، آن چنان آدمى را به خود جذب مى‏کند که از هر فکر و تلاشى منصرفش مى‏سازد.
دلیل بر این معنا همین آیه مذکور است که مى‏فرماید: «لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ» یعنى براى هر فردى از ایشان، بقدر کفایت که نگذارد به چیز دیگرى بیندیشد گرفتارى هست.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

38) این آیه بیان مى‏کند که در آن روز مردم به دو قسم منقسم مى‏شوند، قسمى اهل سعادت، و قسمى دیگر اهل شقاوت، و اشاره مى‏کند به اینکه هر یک از این دو طایفه با سیما و قیافه‏اش شناخته مى‏شود، اهل سعادت چهره‏هایى نورانى و درخشنده دارند، که فرح و سرور و انتظار آینده‏اى خوش از آن چهره‏ها هویداست، پس معناى «مستبشره» همین است که از دیدن منزلگاه خود که به زودى بدانجا منتقل مى‏شوند خوشحالند. [ نظرات / امتیازها ]

39) این آیه بیان مى‏کند که در آن روز مردم به دو قسم منقسم مى‏شوند، قسمى اهل سعادت، و قسمى دیگر اهل شقاوت، و اشاره مى‏کند به اینکه هر یک از این دو طایفه با سیما و قیافه‏اش شناخته مى‏شود، اهل سعادت چهره‏هایى نورانى و درخشنده دارند، که فرح و سرور و انتظار آینده‏اى خوش از آن چهره‏ها هویداست، پس معناى «مستبشره» همین است که از دیدن منزلگاه خود که به زودى بدانجا منتقل مى‏شوند خوشحالند. [ نظرات / امتیازها ]

40) کلمه «غبرة» به معناى غبار و کدورت است، که منظور از آن سیما و نشانه‏هاى غم و اندوه است. [ نظرات / امتیازها ]

41) معنای آیه این است که این طایفه جامع بین دو صفت کفر و فجورند، کفر که کار قلب، و فجور که کار بدنى و به معناى گناهان شنیع است، و ممکن هم هست منظور از کفر، کفران نعمت‏ها، و منظور از فجور همان گناهان باشد، و این جمله تعریف طایفه دوم است، که اهل شقاوتند، چیزى که هست در این آیات طایفه اول یعنى اهل سعادت را به مثل چنین تعریفى توصیف نکرده، و این بدان جهت بوده که سیاق کلام و غرض اصلى، بیان حال طایفه دوم بوده، و مى‏خواسته آن طایفه را انذار و از سرانجام وخیمى که در پیش دارند بیم دهد. [ نظرات / امتیازها ]

41) جمله «تَرْهَقُها قَتَرَةٌ» یعنى سیاهى و تاریکى بر آن چهره‏ها نشسته. [ نظرات / امتیازها ]

37) رسول خدا (صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) فرمود: مردم پا برهنه و لخت و ختنه نشده محشور مى‏شوند و عرق آن چنان از ایشان مى‏ریزد که حتى تا نرمه گوشها مى‏رسد، مى‏گوید عرضه داشتم: یا رسول اللَّه (صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) خاک بر سرم آیا در آن روز مردم لخت و عریان به یکدیگر نگاه مى‏کنند؟ فرمود: در آن روز مردم به هیچ چیز جز گرفتارى خود نمى‏اندیشند و نمى‏پردازند، آن گاه این آیه را تلاوت فرمود: «لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ».

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

37) تفسیر قمى در ذیل آیه «لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ» فرموده: یعنى شغلى است که از هر شغل دیگرى بازش مى‏دارد.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

33) «صاخّه» به معناى صداى وحشتناکى است که نزدیک است گوش را کر کند. مراد از آن، یا صیحه‏ى برپا شدن قیامت است و یا ناله و فریاد گوش خراش مردم در آن روز. [ نظرات / امتیازها ]

33) در آیات قبل، از معاش بحث شد و در این آیات از معاد گفتگو مى‏شود. [ نظرات / امتیازها ]

34) در باره انگیزه فرار انسان از برادر و مادر و پدر و همسر و فرزندان، مطالبى مى‏توان گفت، از جمله اینکه مى‏گریزد تا مبادا برادرش از حقوق خود مطالبه کند و او را گرفتار سازد.
مى‏گریزد تا مورد تقاضاى دیگران قرار نگیرد. مى‏گریزد تا رسوایى او را دیگران نفهمند. مى‏گریزد تا به کار خود برسد و تکلیفش زودتر روشن شود. {لکلّ امرى‏ء منهم یومئذ شأن یغنیه} [ نظرات / امتیازها ]

39) «مستبشرة» با خبر شدن از مطلب شادى که از آن بشره و پوست صورت شکفته شود. [ نظرات / امتیازها ]

40) «غَبرة» و غُبار به معناى گرد خاک فرونشسته برچیزى است. [ نظرات / امتیازها ]

41) «قَترة»، دود سیاهى است که برمى‏خیزد. [ نظرات / امتیازها ]

41) «رهق» به معناى فراگرفتن و پوشاندن است. [ نظرات / امتیازها ]

38) این آیات، مردم را در قیامت به دو دسته تقسیم مى‏کند: اهل سعادت و اهل شقاوت، که هر دو گروه با سیما و چهره‏شان شناخته مى‏شوند. چون صورت انسان، آئینه سیرت اوست و شادى و غم درونى او در چهره‏اش ظاهر مى‏گردد. [ نظرات / امتیازها ]

41) این سوره با چهره درهم کشیدن در دنیا آغاز و با چهره دود آلوده شدن در قیامت پایان مى‏یابد. {عَبَس....تَرهقُها قتره} [ نظرات / امتیازها ]

42) «کَفرة» جمع کافر و «فَجرة» جمع فاجر است. اولى اشاره به فساد عقیده دارد و دومى اشاره به فساد عمل. [ نظرات / امتیازها ]

33)


ناسپاسان فاجر، چهره‌های غبار آلود و تاریک روز قیامت.

آنگاه که قیامت فرا رسد و کسان و بستگان، از یکدیگر فراری شود،‌ برخی شادمان خواهند بود، اما ناسپاسان فاجر، چهره‌هایی غبار آلود و تاریک خواهند داشت.
[ نظرات / امتیازها ]

33) ایات 33تا42
او که از قرآن می گریزد و بنای بندگی ندارد، به چه دل خوش کرده است؟ تصور می کند تا چه زمانی در این دنیا خواهد بود و کسان و بستگانش تا کدامین وقت یار او خواهند بود؟ آیا در عاقبت خویش نظر نمی کند؟ آیا به فکر فردای خویش نیست؟!
هشدار و انذار کسانی که خود را از هدایت قرآنی بی نیاز می بینند
چرا که نسبت به پروردگار خویش ناسپاس‌اند و درصدد اجرای فرامین او نیستند.
[ نظرات / امتیازها ]

33)

فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (٣٣)
پس روزی که آن فریاد کر کننده فرا رسد!
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ (٣۴)
روزی که انسان از برادرش فرار می‌کند.
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ (٣۵)
و از مادرش و پدرش.
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ (٣۶)
و از همسرش و پسرانش.
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ (٣٧)
برای هریک از آنها در آن روز کاری است که برای او کافی است.
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ (٣٨)
یک چهره‌هایی در آن روز تابناک و درخشانند.
ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ (٣٩)
خندانند و بشّاشند.
بشّاش به کسی می‌گویند که خبری را شنیده و چهره‌اش گشوده شده است.
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ (۴٠)
و چهره‌هایی در آن روز غبارگرفته است.
نقطه مقابل «مسفره» است.
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (۴١)
ظلمت فرو ریخته روی این چهره‌ها.
أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (۴٢)
اینها همان انسانها ناسپاس فاجرند.
در این آیات از آمدن یک فریاد گوش خراش سخن گفته و این آمدن را به یک انذار همراه کرده است.
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ (٣۴)وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ (٣۵)وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ (٣۶)لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ (٣٧)
و بعد دو نوع «وجوه» را بیان فرموده است:
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ (٣٨)ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ (٣٩)وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ (۴٠)تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (۴١)أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (۴٢)
در این سیاق:
اولا، جنبه انذاری که در مقدمه جای گرفته با ظلع وجوه ظلمانی در ارتباط است.
ثانیا: در جنبه وجوه ظلمانی و تاریک به علت اشاره شده است: أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (۴٢)، ولی در وجوه بشّاش و نورانی به علت اشاره نشده است، ولی علت را به قرینه درمی‌یابیم.
در می‌یابیم که تهدید و انذار در این سیاق نسبت به جنبه بشارت غلبه دارد و بیشتر است.
در درجه اول «کفره فجره» را انذار می‌کند. «کفره»، جمع کافر است که آن را هم می‌توان کافر اصطلاحی گرفت و هم می‌توان کافری که در سوره از آن یاد شده است، که به معنای ناسپاس بود، گرفت.

[ نظرات / امتیازها ]

37) 1 - در قیامت هرکس مشغول گرفتارى هاى خود است و مجالی برای رسیدگى به دیگران وجود ندارد.(لکلّ امرىء منهم یومئذ شأن یغنیه)
2- به هر امرى از امور «شأن» گفته مى شود (قاموس)
3- فعل «اغنى» ـ چه با حرف «عن» و چه بدون آن؛ به معناى «کفى» است (مفردات راغب). کفایت کردن شأن و کار، به معناى پر شدن فرصت ها است. به گونه اى که براى کار دیگر امان ندهد.
4- اکتفا به بیان وضعیت مردان با کلمه «امرىء»، به جهت وضوح هم سرنوشت بودن زنان با آنان است.
5 - گرفتارى ها و دل نگرانى هاى انسان در قیامت، از نخستین لحظات آن آغاز مى شود.(فإذا جاءت الصاخّة ... لکلّ امرىء منهم یومئذ شأن یغنیه) 🌷 [ نظرات / امتیازها ]