توضیح : در آیات قرآن مجید کرارا سخن از ابرار و مقربان و مقامات و پاداشهاى عظیم آنها به میان آمده ، تا آنجا که طبق آیه 193 سوره آل عمران اولو الالباب ( صاحبان اندیشههاى قوى ) تقاضا مىکنند که پایان زندگیشان با ابرار باشد و توفنا مع الابرار .
و در آیات سوره دهر نیز پاداشهاى بسیار مهمى براى آنها ذکر شده است ( دهر آیه 5 تا 22).
و در آیه 13 سوره انفطار و آیات مورد بحث ( سوره مطففین ) نیز مکرر از الطاف الهى نسبت به آنها یاد شده.
ابرار چنانکه قبلا نیز گفتهایم جمع بر آنهائى هستند که روحى وسیع و همتى بلند و اعتقاد و عملى نیک دارند ، و مقربان داراى قرب مقامى در درگاه خدا مىباشند و ظاهرا نسبت میان این دو عموم و خصوص مطلق است ، یعنى همه مقربان از ابرارند ، ولى همه ابرار در سلک مقربان نیستند .
در حدیثى از امام مجتبى (علیهالسلام) مىخوانیم : کلما فى کتاب الله عز و جل من قوله ان الابرار فو الله ما اراد به الا على بن ابى طالب و فاطمة و انا
و الحسین (علیهالسلام) : هر جا در قرآن مجید ان الابرار آمده به خدا سوگند منظور پروردگار از آن على بن ابى طالب و فاطمه و من و حسین است.
بدون شک خمسه طیبه آن پنج نور مقدس از روشنترین مصداق روشن ابرار و مقربانند ، و چنانکه در تفسیر سوره دهر گفتیم این سوره عمدتا به امیر مؤمنان على (علیهالسلام) و فاطمه و حسن و حسین اشاره مىکند و هیجده آیه از آن بحث از فضائل آنها است هر چند نزول آیات در باره آنها مانع از عمومیت و گسترش مفهوم آیات نیست
[ بستن توضیحات ]