انسان هاى درست کار، راست گفتار و مطیع خداوند، در انبوه نعمت هاى وصف ناپذیر آخرت جاى خواهند گرفت.
إنّ الأبرار لفى نعیم
از جمله معانى بیان شده براى «برّ»، «صلاح و درست کارى»، «اطاعت» و «صداقت» است (لسان العرب). «نعیم»; یعنى، نعمت فراوان (مفردات راغب). نکره بودن آن، دلالت دارد که وصف نعمت ها امکان پذیر نیست. مراد از آن ـ به قرینه آیات بعد ـ نعمت هاى آخرت است.
2 - بهره مندى ابرار از نعمت هاى آخرت، همیشگى است.
إنّ الأبرار لفى نعیم
حرف «فى» در این آیه، براى ظرفیت مجازى است و بر استقرار ابرار در نعمت دلالت دارد. جمله اسمیّه «إنّ الأبرار...»، تأکیدى بر مداومت و ثبوت است.
[ نظرات / امتیازها ]
[22] کتاب مظهرى آشکار براى مسئولیت آدمى در مقابل او است، ولى مظهر آشکارتر نعیم مقیم براى ابرار است و جحیم الیم و دردناک براى فجّار.
إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِی نَعِیمٍ- نیکوکاران در ناز و نعمتاند.»
نعمتهاى خدا ایشان را در میان گرفته است، و گفتند که: چون کلمه «نعیم» به صیغه فعیل (صفت مشبهه) آمد، از دوام و استمرار نعمت حکایت مىکند، و چون صورت نکره دارد، از آن وفور و تنوع فهمیده مىشود، و ظاهرا تعبیر به لَفِی نَعِیمٍ نیز دلالت بر فزونى و گوناگونى دارد.
[ نظرات / امتیازها ]