در وصف این شراب پاک بهشتى مىافزاید:
وَ مِزاجُهُ مِنْ تَسْنِیمٍ
و آمیزه و ترکیب این شرابى که وصف شد، از چشمه «تسنیم» است که برترین نوشابههاى بهشت از آن مىجوشد.
در این مورد «مسروق» آورده است که: این شراب پاک و ناب را تنها به مقربان بارگاه خدا مىدهند و آنان هستند که آن را به طور خالص مىنوشند، امّا براى نیکان و پاکان یا سعادتمندان مقدارى از آن را با «رحیق مختوم» که شراب پاک دیگرى از شرابهاى بهشت مىباشد، مىآمیزند و بدین وسیله به گونهاى عطرآگین مىگردد که دل را مىرباید.
از «ابن عباس» در مورد واژه «تسنیم» سؤال شد.
او در پاسخ گفت: این همان چیزى است که خدا در وصف نعمتهاى پر شکوه و وصفناپذیر بهشت مىفرماید: هیچ کس نمىداند چه چیز از آنچه روشنى بخش چشمهاست، به پاداش کارهاى شایستهاى که انجام مىدادند براى آنان نهان داشتهام.
فلا تعلم نفس ما أخفى لهم من قرة أعینٍ جزاءً بما کانوا یعملون. با این بیان وصف نعمتهاى بهشت در توان هیچ بیان و نوشتهاى در دنیا و به زبان مردم دنیا نیست؛ چرا که آن نعمتها در اندیشه مردم این جهان نمىگنجد و آنچه در قرآن آمده، تنها بخشى از نعمتهاى ارزشمند بهشت است.
از «حسن» نیز همین دیدگاه روایت شده است.
به باور «مقاتل» منظور از «تسنیم» شراب پاک و نابى است که از آسمان و بلنداى بهشت به صورت جالبى بر ظرفهاى نیکان و پاکان جریان مىیابد.
و به باور «قتاده» چشمهاى است که از آسمان بهشت مىجوشد و روان مىگردد و براى هر کدام از بهشتیان به اندازهاى که بخواهد در دسترس اوست.
[ نظرات / امتیازها ]