کلمه «کَدح» هم به معناى تلاش و کوشش آمده و هم به معناى آسیب وارد کردن، یعنى انسان به سوى پروردگارش پیش مى‏رود ولى رفتنى همراه با رنج و تعب که گویا به خود آسیب و خدشه وارد مى‏کند. [ نظرات / امتیازها ]

این آیه به یک اصل اساسی در حیات همه انسانها اشاره دارد و آن اصل، این است که زندگی همواره با زحمت و رنج و تعب آمیخته است؛ حتی اگر هدف، رسیدن به متاع دنیا باشد؛ تا چه رسد به این که هدف، آخرت و سعادت جاودان و قرب پروردگار باشد. این طبیعت زندگی دنیاست. حتی افرادی که در نهایت رفاه زندگی می کنند نیز از رنج و زحمت و درد بر کنار نیستند. تعبیر ملاقات پروردگار در اینجا خواه اشاره به ملاقات صحنه قیامت باشد که صحنه حاکمیت مطلقه اوست یا ملاقات جزا و پاداش و کیفر او یا ملاقات خود او از طریق مشاهده باطنی، نشان می دهد که این رنج و تعب تا آن روز ادامه خواهد یافت و زمانی به پایان می رسد که پرونده این دنیا بسته شود و انسان با عملی پاک خدا خود را ملاقات کند. آری، راحتی بی رنج و تعب تنها در آنجا است.
در حدیث بسیار پر معنایی از امام سجاد(علیه السلام) می خوانیم: " راحت و آسایش در دنیا و برای اهل دنیا وجود ندارد. راحت و آسایش تنها برای بهشت و اهل آن آفریده شده است. رنج و تعب در دنیا آفریده شده و برای اهل دنیا و (به همین دلیل) هیچ کس پیمانه ای از آن به دست نمی آورد مگر اینکه دو برابر آن حرص نصیب اش می گردد و کسانی که از دنیا بیشتر دارند، فقیرترند؛ زیرا در حفظ اموال خویش محتاج دیگران و (برای حفظ آن) به تمام اسباب دنیوی نیازمندند. بنابراین در ثروت دنیا نیز راحتی وجود ندارد"

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

تعبیر به کادح در آیات فوق که اشاره به تلاش و کوشش آمیخته با رنج و زحمت است ، با توجه به اینکه مخاطب در آن همه انسانها مى‏باشند ، بیانگر این واقعیت است که طبیعت زندگى این جهان در هیچ مرحله خالى از مشکلات ، ناراحتیها ، و رنج و مشقت نیست ، خواه این مشکلات جنبه جسمانى و بدنى داشته باشد ، و یا جنبه روحى و فکرى و یا هر دو ، و هیچکس را خالى از آن نمى‏بینیم.

در حدیث بسیار پرمعنائى از امام على بن الحسین (علیهماالسلام‏) مى‏خوانیم : الراحة لم تخلق فى الدنیا و لا لاهل الدنیا ، انما خلقت الراحة فى الجنة و لاهل الجنة ، و التعب و النصب خلقا فى الدنیا ، و لاهل الدنیا ، و ما اعطى احد منها جفنة الا اعطى من الحرص مثلیها ، و من اصاب من الدنیا اکثر ،

تفسیر نمونه ج : 26ص :305

کان فیها اشد فقرا لانه یفتقر الى الناس فى حفظ امواله ، و تفتقر الى کل آلة من آلات الدنیا ، فلیس فى غنى الدنیا الراحة ! : راحتى و آسایش در دنیا و براى اهل دنیا وجود ندارد ، راحتى و آسایش تنها در بهشت است ، و براى اهل بهشت ! رنج و تعب در دنیا آفریده شده ، و براى اهل دنیا ، و ( به همین دلیل ) هرکسى پیمانه‏اى از آن به دست مى‏آورد دو برابر آن حرص نصیب او مى‏شود ، و کسانى که از دنیا بیشتر دارند فقیرترند ! زیرا محتاج دیگران در حفظ اموال خویشند ، و به وسائل و ادوات زیادى براى حفظ آن نیازمندند ، بنا بر این در ثروت دنیا راحتى نیز وجود ندارد.

سپس امام (علیه‏السلام‏) در ذیل این حدیث فرمود : کلا ما تعب اولیاء الله فى الدنیا للدنیا ، بل تعبوا فى الدنیا للاخرة : هرگز دوستان خدا در دنیا به خاطر دنیا رنج و تعب نمى‏کشند ، بلکه رنج و تعب آنها در دنیا براى آخرت است!.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]