فَیَوْمَئِذٍ لا یُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ
ضمر «عذابه- وثاقه» راجع به خداست یعنی در آن روز هیچ کس مانند خدا عذاب نمیکند و هیچ کس مانند خدا به زنجیر نمیکشد، یعنی عذاب و بستن خدا در آن روز بالاتر از بستن و عذاب خلق است، اینکه تعبیر برای تشدید انذار است. و اینکه اختیار مجمع البیان و المیزان میباشد.
[ نظرات / امتیازها ]
1 - عذاب هاى الهى در آخرت، بى نظیر و غیر قابل تشبیه با عذاب هاى دیگران است.
فیومئذ لایعذّب عذابه أحد
ضمیر «عذابه» به «ربّک» در آیات پیشین برمى گردد و مفاد آیه شریفه، این است که در قیامت، مانند عذاب خداوند هیچ کس عذاب نمى کند.
2 - ترک یتیم نوازى، بى توجّهى به تغذیه فقیران، تصاحب ارث دیگران و دلبستگى شدید به ثروت، مایه گرفتارى به عذابى بى نظیر در قیامت
فیومئذ لایعذّب عذابه أحد
ضمیر «عذابه»، ممکن است به انسان برگردد که در آیات پیشین ویژگى هاى او بیان شده بود. در این صورت عذاب ـ که اسم مصدر و به معناى تعذیب است ـ به مفعول خود اضافه شده است و مفاد آیه شریفه این است که عذاب کردن آن فرد، به گونه اى انجام مى گیرد که کسى ـ جز خداوند ـ آن گونه عذاب نمى کند.
3 - ظهور قدرت مطلق خداوند در قیامت و سیطره فرشتگان بر صحنه هاى آن، دلیل بى نظیر بودن عذاب هاى او است.
فیومئذ لایعذّب عذابه أحد
حرف «فاء» در «فیومئذ»، آیه شریفه را بر مطالبى که در آیات پیشین بیان شد (از جمله آیه «و جاء ربّک و الملک صفّاً صفّاً») تفریع کرده است.
4 - امکان وجود مشابه، براى عذاب هاى دنیوى خداوند
فیومئذ
قید «یومئذ» بى نظیر بودن عذاب هاى الهى را به آخرت اختصاص داده است; بنابراین وجود مشابه را براى عذاب هاى دنیوى، نفى نکرده است.
[ نظرات / امتیازها ]
فَیَومَئِذٍ لا یُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ
بیان نتیجه غفلت از مسیر زندگی است و اینکه برای حیات همیشگی خود اعمال صالحهای انجام نداده و رابطه با آفریدگار نداشته اینک در عالم قیامت عذاب و عقوبتی که مورد تهدید قرار گرفته بودم ساحت کبریائی در باره من اجراء خواهد فرمود سنخ عقوبتی که جز مرا بآن عقوبت نخواهد فرمود بالاخره هر یک از بیگانگان استحقاق جدی از عقوبت خواهند داشت
[ نظرات / امتیازها ]