(استغفرلهم اولا تستغفرلهم ان تستغفر لهم سبعین مره فلن یغفرالله لهم ذلک بانهم کفروا بالله و رسوله و الله لا یهدی القوم الفاسقین ):(برای آنان طلب آمرزش کنی یا نکنی (تفاوتی ندارد) اگر برایشان هفتاد بار هم آمرزش بخواهی ، هرگز خدا آنان را نمی آمرزد و این به جهت آنست که آنان به خدا ورسولش کفر ورزیدند و خداوند گروه تبهکار را هدایت نمی کند)می فرماید: ای پیامبر(ص ) استغفار و عدم استغفار تو در باره آنان یکسان است و سودی به حال آنان ندارد و حاشا که پیامبر(ص ) عمل لغو و بیهوده ای را انجام دهد و با آنکه می داند آنها آمرزیده نشده و هدایت نمی یابند، برای آنان طلب استغفار کند. لکن خداوند برای تأکید مطلب و جهت دلالت بر کثرت می فرماید: اگر هفتادبار هم برای آنها طلب آمرزش کنی ، خدا آنها را نمی آمرزد و استغفار تو هیچ اثری نخواهد داشت و آنها را به آمرزش نمی رساند، چون بدلیل فسادقلبهایشان ، جایگاه نهایی آنها مقرر شده است و آنچه مانع از مغفرت آنهامی شود، کفر آنها نسبت به خدا و رسول است و این کفر مانع بزرگیست که هرگزبا استغفار، هر چند از جانب پیامبر باشد، بر طرف نمی شود و این افراد چون ازروش بندگی عدول کرده اند و فاسقند، لذا هرگز خدا آنها را به مغفرت و سعادت ابدی هدایت نمی کند، زیرا مغفرت عینا همان هدایت بسوی بهشت خلد است . [ نظرات / امتیازها ]

ـ اعلام قطعیت عذاب الهى براى منافقان استهزاگر و عدم تأثیر استغفار مکرر (هفتاد بار) پیامبر (ص) براى آنان
و لهم عذاب ألیم. استغفر لهم أو لاتستغفر لهم
2 ـ تأثیر استغفار پیامبر (ص) براى مسلمانان
استغفر لهم أو لاتستغفر لهم
از اینکه خداوند در خصوص منافقان، از استغفار پیامبر (ص) نفى اثر کرده، برداشت مى شود که در موارد دیگر تأثیر داشته است.
3 ـ منافقان استهزاگر و عهدشکن، محروم از غفران الهى
إن تستغفر لهم سبعین مرة فلن یغفر اللّه لهم
4 ـ رأفت پیامبر (ص) نسبت به همه مردم و تلاش آن حضرت براى هدایت همگان
إن تستغفر لهم سبعین مرة فلن یغفر اللّه لهم
لحن سخن الهى، حاکى از تمایل آن حضرت به استغفار براى منافقان است. استغفار براى مردمانى چون منافقان، نشانگر رأفت و رحمت گسترده آن حضرت نسبت به عموم مردم و تلاش او براى هدایت همگان است.
5 ـ کافران به خدا و پیامبر (ص)، محروم از آمرزش الهى.
فلن یغفر اللّه لهم ذلک بأنهم کفروا باللّه و رسوله
6 ـ منافقان، کافر به خدا و پیامبر (ص)
ذلک بأنهم کفروا باللّه و رسوله
7 ـ کفر منافقان به خدا و رسول او، مانع آمرزش آنان
فلن یغفر اللّه لهم ذلک بأنهم کفروا باللّه و رسوله
8 ـ کفر به خدا و رسول او، فسق و کافران، مردمانى فاسقند.
ذلک بأنهم کفروا باللّه و رسوله و اللّه لایهدى القوم الفسقین
9 ـ منافقان، مردمانى فاسقند.
ذلک بأنهم کفروا ... و اللّه لایهدى القوم الفسقین
10 ـ فسق (خروج از اطاعت خدا) مانع برخوردارى انسان از هدایت الهى
و اللّه لایهدى القوم الفسقین
11 ـ فاسقان، محروم از هدایت اله
و اللّه لایهدى القوم الفسقین [ نظرات / امتیازها ]

1334. An awful warning for those who actively oppose the Cause of Allah. The Holy Prophet was by nature full of mercy and forgiveness. He prayed for his enemies. But in such a case even his prayers are nullified by their attitude of rejecting Allah. [ نظرات / امتیازها ]

1334. An awful warning for those who actively oppose the Cause of Allah. The Holy Prophet was by nature full of mercy and forgiveness. He prayed for his enemies. But in such a case even his prayers are nullified by their attitude of rejecting Allah. [ نظرات / امتیازها ]

اِسْتَغْفِرْ لَهُمْ اَوْلا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ
«استغفر»، واژه «امر» است و به ظاهر فرمان آمرزش خواهى براى آنان را به پیامبر مى دهد، امّا در حقیقت به منظور مبالغه در نومید ساختن آنان از آمرزش خداست و این پیام را مى دهد که: اى پیامبر! اگر بر اساس فرمان نیز براى آنان طلب آمرزش نمایى و یا آمرزش را براى آنان حرام بدانى و طلب آمرزش بر ایشان نکنى یکسان است؛ چرا که خدا آنان را نخواهد آمرزید. این آیه شریفه بسان آیه دیگر قرآن در این مورد است که مى فرماید: سواء علیهم استغفرت لهم ام لم تستغفر لهم لن یغفر الله لهم...(229)
براى آنان یکسان است: چه بر ایشان آمرزش بخواهى یا نخواهى، خدا هرگز بر آنان نخواهد بخشود؛ چرا که خدا گروه فاسقان را راه نمى نماید.
اِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعینَ مَرَّةً فَلَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ
منظور از هفتاد بار طلب آمرزش نیز نه این که منظور این شمار یا کمتر و یا فراتر از آن است، بلکه هدف این است که مبالغه را برساند و این پیام را بدهد که اگر هزاران بارنیز بر ایشان آمرزش بخواهى پذیرفته نخواهد بود. این درست به گفتار عادى مردم مى ماند که مى گویند: پافشارى و تکرار شما سودى ندارد و اگر هزاران بار نیز این موضوع را تکرار کنى پذیرفته نیست.
به باور برخى واژه هفت و هفتاد در فرهنگ عرب براى مبالغه است، و از این باب است که به شیر درنده، «سبع» مى گویند، چرا که به باور آنان توان و نیروى او به توان هفت افزون شده است.
پس چرا پیامبر بر ایشان آمرزش خواست؟ در روایتى آورده اند که پیامبر گرامى فرمود: به خداى سوگند من افزون بر هفتاد مرتبه براى آنان آمرزش خواهم خواست.
این روایت با آنچه در تفسیر آیه آمد ناسازگار است و این پرسش را در ذهن پدیدار مى سازد که چرا پیامبر براى آنان آمرزش خواست؟
در این مورد از سوى مفسّران و دانشوران پاسخ هایى بدین صورت آمده است:
1 - نخست این که روایت مورد اشاره خبر واحدى بیش نیست و روشن است که در موضوع مهمّى چون موضوع مورد بحث نمى توان به آن اعتماد کرد.
2 - افزون بر آن این روایت بیانگر این مطلب نیست که پیامبر براى آنان آمرزش خواست؛ چرا که این کار به اجماع امّت کارى نارواست و پیامبر پاک و برگزیده، از هر گونه خطا و اشتباهى مصون است؛ از این رو در صورت پذیرش روایت باید آن را تأویل نمود.
3 - علاوه بر این، در روایت دیگرى از آن حضرت آورده اند که فرمود: اگر مى دانستم با افزایش شمار طلب آمرزش، خدا آنان را خواهد بخشید چنین مى کردم؛ و این نشانگر پیام آیه است که پیامبر نیز در جهت یأس و نومیدى حق ستیزان، آیه را تفسیر فرمود.
4 - شاید پیامبر گرامى امیدوار بود که در آنان تحوّل مطلوبى پدید آید که در خور استغفار گردند، امّا خدا او را از حق ناپذیرى آنان آگاه ساخت و آن حضرت نیز از طلب آمرزش براى آنان خوددارى ورزید.
5 - به باور برخى آن حضرت پیش از آن که از کفرگرایى و نفاق آنان آگاه گردد، و یا پیش از آن که خدا به او پیام دهد که کفرگرایان در خور آمرزش نخواهند بود، بر ایشان آمرزش خواست.
6 - و به باور برخى دیگر طلب آمرزش از سوى آن حضرت براى آنان در صورتى بود که آنان توبه کنند و از کفر و شرک درونى دست شویند و راه توحید و پاکى برگزینند، امّا خدا به آن حضرت پیام داد که اینان ایمان نخواهند آورد و از این رو آمرزش براى آنان سودى نخواهد داشت.
ذلِکَ بِاَنَّهُمْ کَفَرُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِه وَ اللَّهُ لا یَهْدِى الْقَوْمَ الْفاسِقینَ
این حرمان نفاقگرایان از آمرزش خدا بدان دلیل است که آنان به خدا و پیام او و پیامبرش کفرورزیدند و خدا گروه فاسقان را راه نمى نماید. [ نظرات / امتیازها ]

چه براى آنها استغفار کنى و چـه نـکـنـى , حـتـى اگـر هفتاد بار براى آنها ازخداوند طلب آمرزش نمایى هرگز خدا آنها را نمى بخشد چـرا که آنها خدا و پیامبرش را انکار کردند و راه کفر پیش گرفتند خداوند افراد فاسق و گنهکار و منافق راهدایت نمى کند استغفر لهم او لا تستغفرلهم ان تستغفر لهم سبعین مرة فلن یغفراللّه لهم ذلک بانهم کفروا باللّه ورسوله واللّه لا یهدى القوم الفاسقین در ایـن آیه تاکید بیشترى روى مجازات این گروه از منافقان نموده وآخرین تهدید را ذکر مى کند به این ترتیب که روى سخن رابه پیامبر(ص ) نموده مى گوید: «چه براى آنها استغفار کنى و چـه نـکـنـى , حـتـى اگـر هفتاد بار براى آنها ازخداوند طلب آمرزش نمایى هرگز خدا آنها را نمى بخشد» (استغفر لهم او لا تستغفرلهم ان تستغفر لهم سبعین مرة فلن یغفراللّه لهم ). «چـرا که آنها خدا و پیامبرش را انکار کردند و راه کفر پیش گرفتند» و همین کفرآنها را به دره نفاق و آثار شوم آن افکند (ذلک بانهم کفروا باللّه ورسوله ). و روشـن اسـت هدایت خدا شامل حال کسانى مى شود که در طریق حق طلبى گام بر مى دارند و جویاى حقیقتند, ولى «خداوند افراد فاسق و گنهکار و منافق راهدایت نمى کند» (واللّه لا یهدى القوم الفاسقین ).
اهمیت به کیفیت کار است نه کمیت

ایـن حـقیقت به خوبى از آیات قرآن به دست مى آید که اسلام در هیچ موردى روى «کثرت مقدار عمل » تکیه نکرده , بلکه همه جا اهمیت به «کیفیت عمل » داده است . مـهم این است که هیچ کس از مقدار توانایى خود دریغ ندارد, سخن از بسیار وکم نیست , سخن از احساس مسؤولیت واخلاص است . از ایـن مـوضـوع ایـن حـقـیـقت نیز روشن مى شود که در یک جامعه سالم اسلامى به هنگام بروز مـشـکلات , همه باید احساس مسؤولیت کنند, نباید چشمها تنها به متمکنان دوخته شود, چرا که اسلام متعلق به همه است , و همه باید در حفظ آن ازجان و دل بکوشند. [ نظرات / امتیازها ]

«إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِینَ » 81 مجمع: کلمه ى «سَبْعِینَ مَرَّةً » براى مبالغه است نه عدد مخصوص، و مقصود از این جمله ممکن است این باشد که پیغمبر از نظر لطف امید صلاح آنها داشت و آهنگ استغفار براى آنها کرد، باین جمله به او اعلام شد که صلاح آنها انجام نشدنى است و ممکن است پیش از اعلام به او که توبه شان قبول نیست اقدام باستغفار کرد و چنین جواب شنید و ممکن است استغفار آن حضرت مشروط بوده است که توبه کنند، اعلام شده است که آنها لایق توبه نیستند
[ نظرات / امتیازها ]

اِسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لاٰ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِینَ مَرَّةً فَلَنْ یَغْفِرَ اَللّٰهُ لَهُمْ ذٰلِکَ بِأَنَّهُمْ کَفَرُوا بِاللّٰهِ وَ رَسُولِهِ ظاهرا عدد سبعین نزد عرب براى کثرت است و تأکید درعمل و(استغفر) در صورت امر است و مقصود مبالغه در بى فائده بودن است یعنى تو اى رسول خواهى طلب آمرزش کن براى این منافقین که مؤمنین را در انفاقاتشان مسخره مى کنند یا مطلق منافقین را هفتاد مرتبه یا طلب آمرزش براى آنها نکنى هرکدام باشد مساوى است پس به(لن)که براى نفى تأبید است کلام را مؤکّد گردانید یعنى خداى تعالى هرگز آنها را نمى آمرزد و این عدم آمرزش براى این است که اینها بخدا و رسول او کافر گردیدند

وَ اَللّٰهُ لاٰ یَهْدِی اَلْقَوْمَ اَلْفٰاسِقِینَ آیه اشاره بدو صفت از صفات نکوهیده منافقین نموده که این دو صفت عدم آمرزش آنها را ایجاب نموده یکى کفر باطنى آنان و دیگر فسقشان که هریک خود یک علت مستقلند براى عدم آمرزش

و شاید چنانچه بعضى از مفسرین گفته اند مقصود از استغفار طلب ایمان بعضى از اینها باشد نه استغفار براى گناهانشان زیراکه جایز نیست استغفار براى کسى که از ایمانش مأیوس باشند بدلیل قوله تعالى (مٰا کٰانَ لِلنَّبِیِّ وَ اَلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِکِینَ وَ لَوْ کٰانُوا أُولِی قُرْبىٰ مِنْ بَعْدِ مٰا تَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحٰابُ اَلْجَحِیمِ ) سوره توبه آیه 114 [ نظرات / امتیازها ]

نکته ها:
عدد هفتاد، رمز کثرت و زیادى است، نه بیان تعداد معیّن یعنى هرچه براى آنان استغفار کنى بى اثر است، نه آنکه اگر مثلاً هفتاد و یک بار شد، بخشوده مى شوند نظیر آیه ى 6 سوره ى منافقون: «سَوٰاءٌ عَلَیْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ یَغْفِرَ اَللّٰهُ لَهُمْ » که عددى ذکر نشده است در روایات نیز آمده است که پیامبر صلى الله علیه و آله فرمودند: اگر بدانم استغفار بیش از هفتاد بار نجاتشان مى دهد، استغفار مى کردم

انسان در سقوط به حدّى مى رسد که هیچ چیز نجاتش نمى دهد، مثل بیمارى که اگر روح از او جدا شود، تلاش همه ى پزشکان اثرى ندارد [ نظرات / امتیازها ]

اِسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لاٰ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِینَ مَرَّةً فَلَنْ یَغْفِرَ اَللّٰهُ لَهُمْ هفتاد مرتبه کنایه از کثرت است و عرب به وسیله واژۀ هفت و هفتاد نسبت به یک چیز مبالغه مى کند کسى گفته است: خداوند سبحان، پیامبر را مخیّر کرده است که براى منافقان استغفار کند یا نکند؛ زیرا به گمان او «أو» در آیۀ فوق براى تخییر است این نظریه درست نیست؛ زیرا جملۀ: «فلن یغفر اللّه لهم» دلیل قاطعى است بر اینکه راه عفو و آمرزش براى منافقان وجود ندارد بنابراین، «او» به معناى تسویه (برابرى) است در روایات آمده است: وقتى خداوند آیۀ «اَلَّذِینَ یَلْمِزُونَ اَلْمُطَّوِّعِینَ » را دربارۀ منافقان نازل کرد، آنان از پیامبر صلّى اللّه علیه و آله خواستند که براى آنان طلب آمرزش کند

ازاین رو، خدا این آیه را دربارۀ ایشان فروفرستاد: «اِسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لاٰ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ فَلَنْ یَغْفِرَ اَللّٰهُ لَهُمْ »

سؤال: خدا توبه کنندگان را دوست دارد و گناهانشان را هرچه بزرگ باشد مى بخشد پس چرا خداوند مى گوید: «فلن یغفر اللّه لهم»؟

خدا در همین آیه پاسخ پرسش مزبور را داده و گفته است: ذٰلِکَ بِأَنَّهُمْ کَفَرُوا بِاللّٰهِ وَ رَسُولِهِ وَ اَللّٰهُ لاٰ یَهْدِی اَلْقَوْمَ اَلْفٰاسِقِینَ آنها معذرت خواستند و از پیامبر صلّى اللّه علیه و آله تقاضا کردند که برایشان طلب آمرزش کند، لکن از روى نفاق و ریا و در واقع، همچنان بر کفر و دشمنى خود پاى مى فشردند در حالى که خداوند تنها از پرهیزکاران مى پذیرد، نه از منافقانى که چیزى را مى گویند و بدان عمل نمى کنند [ نظرات / امتیازها ]

صیغه امر براى افاده مبالغه در بى ثمرى استغفار است یعنى چه استغفار بکنى براى منافقان چه استغفار نکنى فرقى ندارد خدا نمى آمرزد آنها را مادامى که بر کفر و نفاق باقى باشند و عدد هفتاد در کلام عرب مانند هزار در فارسى کنایه از زیاد است یعنى هر قدر استغفار کنى خدا آنها را نمى آمرزد مثل آنکه کسى بگوید هزار مرتبه اگر بخوانى اجابت نمى کنم و در مجمع ادّعاء اجماع نموده که استغفار براى کفار جائز نیست و از بعضى روایات عامّه و خاصّه استفاده مى شود که بدوا پیغمبر (ص) مختار بوده است در استغفار و ترک آن چنانچه ظاهر آیه است ولى بعدا ممنوع شده است بآیات دالّه بر منع و بنظر حقیر پیغمبر اکرم چون رحمة للعالمین بود طلب مغفرت مى فرمود براى بعضى از کفار و منافقانى که امیدوار بود موفق به توبه شوند باین معنى که از خداوند مسئلت مى نمود که آنها را موفق به توبه فرماید و از گناه آنها بگذرد خصوص کسانى که قرابت یا سابقه مودّت با آن حضرت داشتند و خداوند باین آیه و آیات دیگر آن حضرت را از حال آنها مطلع فرموده که موفق نخواهند شد و استغفار براى آنها بى ثمر است لذا دیگر استغفار نفرمود چنانچه از بعضى از روایات این باب استفاده مى شود و این منافات ندارد با آنکه حکم فعلى این باشد که مادامى که باقى بر کفرند استغفار براى آنها جائز نباشد و در خاتمه اشاره شده است به آنکه عدم مغفرت براى بخل در ما یا قصور در تو نیست بلکه براى عدم قابلیت آنها است براى این خلعت چون کفر بخدا و پیغمبرش و تمرّد از فرمان به سرکشى و طغیان موجب حرمان ابدى است [ نظرات / امتیازها ]