انسان، این موجودی که همواره او را متذکر می کنیم ولی روی بر می گرداند، خیال میکند که در تنهایی هایش کسی او را نمی بیند. وقتی "تنها" ست و یک دنیای غیرواقعی روبروی خود دارد، و می تواند با نام غیر واقعی اش خود واقعی اش را نمودار سازد.... چرا نظارت پروردگارش را فــرامـــوش می کند؟؟
وقتی "تنهــایی" وارد فضاهای مجازی و اینترنت می شویم، شاید با نام غیرحقیقی خود جملات و عکس ها و فیلم هایی منتشر کنیم که در ملأ عام از ابراز چنین چیزهایی شرم داشته باشیم...

اما، این خـــداست که همه جا با توست، خیال میکنی که از دست همسر و خانواده ات گریخته ای و هیچ کس این کارهای باطل تو را نمی بیند، اما آن کسی که تو را بینا آفرید، خود ابصــرالنــاظـریـــن است.
ایحسب ان لم یره احد؟ اشتباه نکن! کسی که به تو قدرت دیدن داد(الم نجعل له عینین) خود بینا ترین است.
«مواظب باشیم: حرمت خدا را حتی در تنهایی هامان، حفظ کنیم» [ نظرات / امتیازها ]