● حاجيه تقي زاده فانيد -
تفسیر اثنا عشری
کَذَّبَت ثَمُودُ بِطَغواها (11)
کَذَّبَت ثَمُودُ: تکذیب کردند قبیله ثمود، بِطَغواها: به سبب سرکشی و دشمنی مر پیغمبر خود حضرت صالح علیه السّلام را. بیان آیه آنکه سوگند به امور مذکوره هر آینه فرود آورد خدای تعالی عذاب را بر کفار مکه، به جهت تکذیب ایشان رسول خدا را همچنان که عذاب را نازل فرمود بر قوم ثمود، به جهت تکذیب ایشان پیغمبرشان را.
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر خسروی
11- تکذیب کرد قوم ثمود بطغیان و معصیت خود یعنی طغیان و سرکشی آنها را وادار بتکذیب خدا و رسول نمود (که طغوی اسمی از طغیان باشد).
و بقولی- طغوی اسم عذابی است که بآنها نازل شد یعنی تکذیب کرد قوم ثمود بعذاب خود (از إبن عباس).
چنانکه در جای دیگر فرماید (فَأُهلِکُوا بِالطّاغِیَةِ) و در اینجا یعنی ثمود تکذیب کرد عذاب را و همان که تکذیب کرده بود برای آنها آمد.
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر راهنما
- قوم ثمود، پیام هاى الهى را دروغ پنداشته، پیامبر خدا را تکذیب کردند.
کذّبت ثمود
به قرینه «فقال لهم رسول اللّه» (در آیات بعد)، مراد از تکذیب در جمله «کذّبت ثمود»، تکذیب فرستاده الهى و رسالت هاى او است.
2 - قوم ثمود، مردمى طغیانگر و آلوده به گناه بى حد بودند.
بطغویها
«طغوى»، اسم مصدر طغیان (گناه را از حد گذراندن) است. (مفردات)
3 - طغیان گرى قوم ثمود، آنان را به تکذیب پیام هاى الهى کشاند.
کذّبت ثمود بطغویها
حرف «باء» در بطغواها» سببیه است; یعنى، طغیان زمینه ساز تکذیب بود.
4 - اصرار بر گناه و نقض حریم دیگران، زمینه ساز تکذیب آیات الهى است.
کذّبت ثمود بطغویها
از مصادیق «طغیان» (فراتر از حد رفتن «العین»)، تجاوز به حقوق دیگران است.
5 - قوم ثمود، کیفرهاى طغیان را دروغ انگاشته، تهدیدهاى الهى را تکذیب کردند.
کذّبت ثمود بطغویها
کلمه «طغواها»، مى تواند قرینه بر مراد از «کذّبت» باشد; یعنى، ثمودیان هشدارهاى رسول الهى درباره عواقب طغیان را تکذیب مى کردند.
6 - قوم ثمود، محروم سازنده خود از کمالات نفسانى و گرفتار فساد و تباهى بودند.
و قد خاب من دسّیها . کذّبت ثمود بطغویها
این آیه، بیانگر یکى از مصادیق آیه قبل است.
7 - طغیان گرى، اصرار بر گناه و تکذیب پیام هاى الهى، مایه سقوط و تباهى نفس انسان است.
و قد خاب من دسّیها . کذّبت ثمود بطغویها
8 - «عن أبى جعفر(ع) فى قوله «کذّبت ثمود بطغواها» یقول الطغیان حملها على التکذیب;(1)
از امام باقر(ع) درباره قول خدا «کذّبت ثمود بطغواها» روایت شده که [خداوند ]مى فرماید: طغیان و سرکشى، قوم ثمود را به تکذیب [صالح] کشاند».
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر منهج الصادقین
(11)- کَذَّبَت ثَمُودُ تکذیب کردند قبیله ثمود بِطَغواها بسبب طغیان و عدوان خود مر صالح علیه السّلام را یعنی طغیان ایشان را بر تکذیب داشت کما تقول ظلمنی بجرأته علی اللّه، و طغوی اسم طغیان است چون دعوی که اسم دعا است و اصل آن طغیا بوده است یای او را قلب بواو کرده‌اند تا فرق باشد میان اسم و صفت کما قال صاحب الکشاف فصلوا بین الاسم و الصفة فی- فعلی من بنات الیاء بآن قلبوا الیاء واوا فی الاسم و ترکوا القلب فی الصفة فقالوا امرأة خزیا و صدیا و گویند طغوی اسم عذابست که بر ایشان نازل شده‌ای کذبت ثمود بما اوعدت به من عذابها ذی الطغوی یعنی تکذیب کردند ثمود بآنچه ترسانیده شده بودند بآن از عذابی که صاحب طغوی بود کقوله فَأُهلِکُوا بِالطّاغِیَةِ پس نازل شد بر ایشان آنچه تکذیب آن کردند و قوله:
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر نمونه
فرجام عبرتانگیز استبدادگران
در آیات پیش سخن از یازده سوگند بیدارگر و ترسیم راز نجات و رستگارى انسان و رمز سرافکندگى و عقب ماندگى و تیرهبختى جامعهها بود، اینک در اشاره به فرجام مرگبار برخى از جامعههاى استبدادزده و بیدادپیشه مىفرماید:
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها
«ثمودیان» بر اثر سرکشى و تجاوز کارى خویش آیات و نشانههاى قدرت حق را دروغ شمردند.
به باور «مجاهد» و «ابن زید» منظور این است که: قوم ثمود بر اثر طغیانگرى و نافرمانى خدا پیامبرشان، «صالح» را تکذیب کردند.
واژه «طغوى» اسم از «طغیان» است بسان واژه «دعوى» که اسم از «دعا» مىباشد.
اما به باور «ابن عباس» واژه «طغوى» نام عذابى است که بر «ثمودیان» فرود آمد. با این بیان منظور این است که: قوم ثمود عذاب و کیفر عملکرد تجاوزکارانه خود را دروغ شمرد و هشدار نپذیرفت تا بر سرش فرود آمد.
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیرآسان
کَذَّبَت ثَمُودُ بِطَغواها
شاید مؤنث بودن کلمه (کَذَّبَت) به مناسبت اینکه است که کلمه (ثَمُودُ) به معنای قبیله باشد. مفعول کلمه (کَذَّبَت) که کلمه (نبیها) بوده حذف شده است. کلمه (طغوا) به معنای طغیان و (یاء) آن به (واو) مبدل شده. یعنی قبیله ثمود طغیان و سرکشی نمودند و پیامبر خود را که حضرت صالح علیه السّلام بود تکذیب کردند. از جمله طغیانهای آنان اینکه بود که در آیه بعد خواهد آمد
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیرهدایت
[11] و دس‌ّ و پنهان کردن از هیچ به وجود نمی‌آید، بلکه برخاسته از سلسله‌ای از علتها است، و با طغیان آغاز می‌شود که صفتی ملازم با انسان است، طغیان نتیجه کبر و غرور ذاتی، و اینکه یک ملازم با جهل است و شادمان بودن به آنچه نفس مالک آن است بدون توجه به اینکه که از چه چیزها محروم است؟ و از‌طغیان دروغ شمردن آیات خدا نتیجه می‌شود و در به روی خود بستن از آژیر و انذار، و نتیجه تکذیب کردن حرمان و ناکامی، اگر در حال گرسنگی دوستت تو را به یک مهمانی دعوت کند و تو سخن او را دروغ شماری چگونه خود را از چیزی لازم برای خود محروم ساخته‌ای!؟ کار پیامبران نیز چنین است که مردمان را به رحمت خدا خواندند و گروهی به تکذیب آنان پرداختند، و به همان گونه گرفتار خیبت و نومیدی شدند که قوم ثمود تکذیب کننده آیات خدا شده بودند:
«کَذَّبَت ثَمُودُ بِطَغواها- ثمودیان (صالح پیامبر را) به سبب طغیان خویش تکذیب کردند.»
گفتند: «بطغویها» یعنی «بطغیانها»، یعنی طغیان سبب تکذیب بوده است، و در روایت مأثور از امام باقر- علیه السلام- آمده است که در تفسیر اینکه آیه گفت: «و طغیان او را بر آن داشت که تکذیب کند».«4»
بعضی گفتند که طغوی به معنی عذاب طاغی و شدیدی است که آن را دروغ می‌شمردند، و گفته اول درست‌تر است.
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» محمد حسینی همدانی
کَذَّبَت ثَمُودُ بِطَغواها:
بیان مثالی است از قومی که در اثر طغیان و مبارزه با ساحت کبریائی و کشتن شتری سرخ مو که خواسته بودند و صالح پیامبر علیه السّلام از مقام کبریائی درخواست نمود و آفریده شد بالاخره قوم صالح بنام ثمود شتر را بقتل رسانیدند.
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
● نيره تقي زاده فايند -
مجمع البیان
در آیات پیش سخن از یازده سوگند بیدارگر و ترسیم راز نجات و رستگارى انسان و رمز سرافکندگى و عقب ماندگى و تیرهبختى جامعهها بود، اینک در اشاره به فرجام مرگبار برخى از جامعههاى استبدادزده و بیدادپیشه مىفرماید:
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها
«ثمودیان» بر اثر سرکشى و تجاوز کارى خویش آیات و نشانههاى قدرت حق را دروغ شمردند.
به باور «مجاهد» و «ابن زید» منظور این است که: قوم ثمود بر اثر طغیانگرى و نافرمانى خدا پیامبرشان، «صالح» را تکذیب کردند.
واژه «طغوى» اسم از «طغیان» است بسان واژه «دعوى» که اسم از «دعا» مىباشد.
اما به باور «ابن عباس» واژه «طغوى» نام عذابى است که بر «ثمودیان» فرود آمد. با این بیان منظور این است که: قوم ثمود عذاب و کیفر عملکرد تجاوزکارانه خود را دروغ شمرد و هشدار نپذیرفت تا بر سرش فرود آمد.
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.