توضیح : توجه دادن انسان به روشنى و تاریکى و یا شب و روز به خاطر آن است که هر کدام از این دو پدیده شگفت انگیز از بزرگترین نعمت هاى خدا هستند؛ چراکه اگر شب پایدار بود و تاریکى همواره ادامه داشت، انسان و حیوان، نه امکان مى یافتند تا رزق و روزى خود را بجویند و نه اسباب و وسائل زندگى و راحتى را.

از سوى دیگر اگر روز ادامه مى یافت و روشنایى پاینده مى شد، دیگر آن سکون و آرامش دل انگیز شب نبود تا موجودات زنده از آن بهره ور گردند. درست به همین دلیل است که پدید آورنده فرزانه شب و روز به خاطر توجه دادن به عظمت این دو نعمت بزرگ و نقش حساس و اساسى آنها در زندگى انسان و جهان و نشان دادن حکمت خویش به صاحبان اندیشه، در این دو سوره از شب و روز یاد کرده است.
[ بستن توضیحات ]