هنگامى که سوره الرحمن نازل شد پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآلهوسلم) پرسید: چه کسى آن را براى رؤساى قریش مىخواند؟ اصحاب به خاطر برخورد تند و خشن رؤساى قریش ساکت شدند، ولى عبداللّه بن مسعود که جثّهاى ضعیف داشت قبول کرد. همین که نزد کعبه سران را دید، آیات را تلاوت کرد. ابوجهل چنان سیلى به او زد که از گوش او خون جارى گشت. او گریان نزد پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلم) آمد و حضرت غمناک شد. در جنگ بدر، عبداللّه بن مسعود در میان کشتههاى مشرکان ابوجهل را در آخرین لحظات دید و روى سینه او نشست. ابوجهل گفت مىدانى کجا نشستهاى؟! گفت «الاسلام یعلو و لا یُعلى علیه» ابوجهل گفت به پیامبر بگو: حتى در این حال، او مبغوضترین فرد نزد من است. حضرت فرمود: فرعونِ موسى در آخرین لحظه ایمان آورد ولى فرعونِ من حتى در آخرین لحظه ایمان نیاورد. ابن مسعود سر ابوجهل را از تن جدا و موى سر او را گرفته و نزد پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلم) مىکشید و آیه «لنسفعاً بالنّاصیة» در همین دنیا عملى شد.
[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]توضیح : این مطلب برگرفته از تفسیر نمونه به نقل از تفسیر کبیر میباشد.
[ بستن توضیحات ] [ نظرات / امتیازها ]