98) این است سزایشان، چرا که آیات ما را انکار کردند و گفتند: آیا آن گاه که استخوان هایى شدیم و پوسیده گشتیم به راستى با آفرینشى جدید برانگیخته مى شویم ؟

99) آیا ندانسته اند که خدایى که آسمان ها و زمین را آفریده است مى تواند مانند آنان را بیافریند ؟ چگونه بى باکانه با آیات خدا مى ستیزند و حال آن که خداست که براى عمرشان سرآمدى قرار داده است که در آن هیچ تردیدى نیست سپس از آنان انتقام خواهد گرفت ؟ ولى ستمکاران حق را نپذیرفته و جز ناسپاسى پیشه نکرده اند.

100) بگو: اگر شما مالک گنجینه هاى رحمت پروردگارم بودید، در آن صورت قطعاً از بیم تنگدستى امساک مى کردید و به مردم چیزى نمى دادید، چرا که انسان سخت بخیل است.

101) و به یقین ما به موسى نُه معجزه روشن عطا کردیم. پس، از بنى اسرائیل درباره زمانى که موسى نزدشان آمد بپرس. فرعون ]رسالت موسى را نپذیرفت و[ به او گفت: اى موسى، من تو را جادو شده و عقل از دست داده مى پندارم.

102) موسى گفت: قطعاً تو دانسته اى که این معجزات را که مایه بصیرت است کسى جز پروردگار آسمان ها و زمین نازل نکرده است، و من تو را ـ اى فرعون ـ سرانجام هلاک شده مى پندارم.

103) پس فرعون بر آن شد که موسى و پیروانش را از آن سرزمین بر کَنَد، ولى او و همه کسانى را که با وى بودند، در دریا غرق کردیم.

104) و پس از هلاکت فرعون به بنى اسرائیل گفتیم: در سرزمین قدس ساکن شوید، و هنگامى که زمان تحقق آخرین وعده ما در مورد کیفر شما فرا رسد، شما را یکجا از آن سرزمین بیرون کرده به سرزمینى دیگر مى آوریم.