79) خداست آن که دام ها ( شتر، گاو و گوسفند ) را براى شما آفرید تا بر برخى از آنها سوار شوید. و گوشت برخى از آنها را مى خورید.

80) و براى شما در آنها سودهایى است ( از پشم، مو، کرک و پوستشان استفاده مى کنید و از شیرشان بهره مى برید ) آنها را آفرید تا شما با سوار شدن بر آنها به مقصودى که در نظر دارید برسید، و شما را بر آنها و کشتى ها سوار مى کنند.

81) و خدا آیات و نشانه هاى یکتایى خود را، هم در آفرینش و هم به واسطه پیامبرانش، به شما مى نمایاند; پس کدام یک از آیات خدا را انکار مى کنید ؟

82) آیا اینان که یگانگى خدا را باور ندارند در زمین گردش نکرده اند تا به دیده عبرت بنگرند که فرجام کسانى که پیش از آنان بودند چگونه شد ؟ آنان، هم تعدادشان بیشتر از اینان بود و هم نیرومندتر بودند، و بناهایى که در زمین بر جاى گذاشتند از بناهایى که اینان دارند بسیار استوارتر بود، ولى آنچه به دست مى آوردند به حالشان سودى نبخشید و عذاب خدا را از آنان بازنداشت.

83) و هنگامى که پیامبرانشان آن معارف روشن را برایشان آوردند، به دانشى که خود داشتند دل خوش کردند و پیام رسولان را به تمسخر گرفتند، ولى سرانجام همان چیزى که به استهزا مى گرفتند بر آنان فرود آمد.

84) پس وقتى عذاب سخت ما را دیدند، گفتند: خدا را به یکتایى باور داریم و به آنچه به سبب آن مشرک شدیم کفر مىورزیم.

85) ولى هنگامى که عذاب سخت ما را مشاهده کردند، دیگر ایمانشان برایشان سودى نداشت; چرا که از روى ناچارى ایمان آوردند. خدا این سنت را مقرّر کرده و همواره در میان بندگانش جارى بوده است که توبه مردم بعد از آن که عذاب را مشاهده کردند پذیرفته نشود، در آن جا کافران زیان مى کنند.